စူးရွႏွင့္ ယုယငယ္ အခ်ိန္ၾကာၾကာထိ နမ္းေနမိၾကသည္။
အဲ့ဒီ့အမိက ကြၽမ္းက်င္အဆင့္ပဲ။
မနက္ေစာေစာစီးစီး ဘယ္ကေန ဘယ္လို ႏွစ္ေယာက္သား နမ္းေနမိၾကလဲဆိုတာ စူးရွ ျပန္ေတြးေနမိသည္။
မေန႕ညက သူမရဲ႕ ဘယ္သူမွန္းမသိေသာ လူကို လြမ္းစိတ္ေၾကာင့္
ခံစားေနရပုံကို မၾကည့္ရက္သူ စူးရွက အၾကာႀကီး ရွိေနေပးခဲ့သည္။
အခန္းထဲအိပ္ေပ်ာ္သြားခဲ့ၿပီး
ျပန္နိုးလာေတာ့ မိုးလင္းေနၿပီ။
စူးရွေဘးတြင္ ေစာင္းအိပ္ကာ မ်က္စိပြင့္လ်က္သား ယူယငယ္က စူးရွကို စိမ္ေျပနေျပ ေငးၾကည့္ေနခဲ့သည္။
"အမေလး... "
အလန့္တၾကားထထိုင္လိုက္သည္။
ယုယေရာ လိုက္ထထိုင္လာျပန္၏။
စူးရွ မတ္တတ္ထရပ္ေတာ့ ယုယငယ္ ပါထရပ္လာသည္။
" ဘာလို႔လိုက္ေကာ္ပီေနတာလဲ "
ယုယ ခိုးရယ္ေနတာကို စူးရွ ျမင္လိုက္သည္။
"ရွက္လို႔လား။ တစ္ညလုံး အတူအိပ္ခဲ့တာေတာင္"
"ကြၽန္ေတာ္ျပန္ေတာ့... အင့္ "
လူကို သူ႕အပိုင္လို ဆြဲလားရမ္းလားနဲ႕
ႏႈတ္ခမ္းကို ထိကပ္ထားေသာ
ယုယငယ္က လက္ရဲဇက္ရဲနိုင္လြန္းသည္။
တြန္းထုတ္လိုက္ခ်င္ေပမယ့္
မ်က္လုံးမဖြင့္ရဲ။
စူးရွ၏ ပါးႏွစ္ဖက္ကို ထိကိုင္ထားတာမို႔ လႈပ္မရဲ အသက္ရႉမရဲႏွင့္။ ရင္အစုံက
ေပါက္ကြဲေတာ့မည့္ ဗုံးလို ခံစားလာရသည္။
ရင္ထဲက ဗေလာင္ဆူလာလြန္းေသာေၾကာင့္
ဗိုက္ဆာလာသလိုလိုရွိသည္၊
ယုယငယ္ကႏႈတ္ခမ္းခ်င္းထိကပ္ထားရမွ ခြါေပးလိုက္ေတာ့
"ျပန္.. ျပန္ေတာ့မယ္"
အေယာင္ေယာင္အမွားမွားႏွင့္ စူးရွတစ္ေယာက္ အိမ္ထဲက ေျပးထြက္ခဲ့သည္။
အသင့္ေတြ႕ေသာ တကၠစီေပၚတက္ထိုင္ၿပီး
ေနရပ္ေျပာလိုက္သည္။
တကၠစီ သမားက ေစာေစာစီးစီး ဘာေတြးျပ ေပ်ာ္ေနမွန္းမသိ
သီခ်င္းတစာစာႏွင့္။
ေစာေစာစီးစီးဖြင့္ထားတဲ့သီခ်င္းက ခ်စ္ခြင့္ရခ်င္ၿပီ။
အမ်ားကတားျမစ္ထားလည္း အေျဖကို လိုခ်င္တယ္
ေပ်ာ္႐ႊင္စရာက မင္းပဲ ျဖစ္တယ္ေနာ္...
YOU ARE READING
A letter to A boy who is not a boy(Completed)
Romanceစာတစ်စောင်ရောက်တယ်တဲ့။ ယောကျ်ားလေးတွေချည်းနေတဲ့အိမ်ကို ကောင်လေးမဟုတ်တဲ့ ကောင်လေးဆိုတဲ့နာမည်နဲ့။ " ...... " စာတစ္ေစာင္ေရာက္တယ္တဲ့။ ေယာက်္ားေလးေတြခ်ည္းေနတဲ့အိမ္ကို ေကာင္ေလးမဟုတ္တဲ့ ေကာင္ေလးဆိုတဲ့နာမည္နဲ႕။ " ...... "
