A letter to A boy who is not a boy(Completed)

Part 19(unicode )

ယုယငယ် ရုတ်ခြည်းပျောက်သွားလို့ တဲ့။

ဖြစ်ပုံကဒီလိုပါ။
အာကာမင်းထက်၊ စူးရှထက်သာ နဲ့ ယုယငယ် အဖမ်းခံရပြီး
စကားအခြေအတင်ဖြစ်နေချိန် ပြည်သူ့ရဲတပ်ဖွဲ့ရောက်လာခဲ့သည်။

လီရှန့်ဝေက သေနတ်ဖြင့် အာကာမင်းထက်ကိုချိန်ရွယ်နေခဲ့ချိန်၊ လီရှန့်ဝေ ၏ အပေါင်းအပါတွေကလည်း နေရာယူထားကြပြီးဖြစ်သော ရဲတပ်ဖွဲ့ များအား ပြန်လည်ပစ်ခတ်ရန်အဆင်သင့်ဖြစ်နေခဲ့ချိန်
တစ်စုံတစ်ယောက်ထံမှ သေနတ်သံထွက်ပေါ်လာသည်။

ရုတ်တရက် သေနတ်သံကြောင့်ရယ်၊ ရောဂါအခံရယ်ကြောင့် ယုယငယ် လန့်သွားကာ သတိလစ်သွားခဲ့သည်။

ပစ်လိုက်သောသူမှာ အခြားလူမဟုတ် လီရှန့်ဝေ၏ တပည့်များထဲက လူငယ်တစ်ယောက်သာဖြစ်သည်။
အကြောင်းပြချက်အား သူတို့နောက်မှသိခဲ့ရသည်။

လီရှန့်ဝေ လဲကျသွားကာ အသက်ယဲ့ယဲ့ကျန်နေသေးသောကြောင့် ဆေးရုံရောက်ခဲ့သည်။
သက်သေခံ ပစ္စည်းများနှင့်တကွ အားလုံးကိုဖမ်းမိခဲ့ပြီး
အာကာမင်းထက်က လီရှန့်ဝေ သတိပြန်ရလာစေရန် ဆုတောင်းနေခဲ့ရသည်မှာ အကြိမ်ကြိမ်။

လီရှန့်ဝေ၏ တရားမဝင် ကူးသန်းရောင်းဝယ်မှု၊ လူကုန်ကူးအကြမ်းဖက်မှု၊ မုဒိမ်းမှု ၊ စသောစသော အကြောင်းများကြောင့် အသက်ရှင်ခဲ့လျင်တောင်
သေဒဏ် ကျနိုင်သည့်အခြေအနေ။
သို့သော်လည်း အာကာမင်းထက်က လီရှန့်ဝေဆီမှ အရေးကြီးကိစ္စသိရန်ရှိသည်ဟုဆိုသောကြောင့်
ဆေးရုံတင်ကာ ကုသမှူပေးထားရသည်။

ဒီကြားထဲ ယုယငယ်အား အဖော်ပြု ပေးနေရသည်မှာ စူးရှတစ်ယောက်ထဲသာ။

အဖေနှစ်ယောက်နှင့် လင်းလတ်အပါအဝင် အားလုံးလည်း
အာကာမင်းထက် အတိတ်ကိုသတိရလာသည်ကိုသိရသောကြောင့်
အရင်ကမိသားစုအကြောင်းကို သိသူမှာ လီရှန့်ဝေသာရှိသောကြောင့် အာကာမင်းထက် ဘေးနား ရှိပေးကြသည်။

ထိုနေ့က လီရှန့်ဝေသတိရလာသောနေ့ဖြစ်၏။
ယုယငယ်မှာ ဆေးရုံတွင်သာ လဲနေရကာ သေဆုံးမည့်နေ့ကိုစောင့်နေရသူတစ်ဦးလို
မျှော်လင့်ချက်မဲ့နေသည်။
သို့သော်လည်း ယုယငယ် အရင်လို မဟုတ်
အားလုံးကိုလက်လျှော့ချထားဟန် တစ်ခုခုကိုစိတ်ချသွားသည့်ဟန် မျက်ဝန်းတွေကတည်ငြိမ်နေသည်။