Part -17(Zawgyi )

187 19 1
                                    

"ဒါဆို အမိအကိုက အသက္ရွင္ေနတုန္းလား"

"မသိဘူး"

ခ်စ္စကားႀကိဳက္စကားမဆို ရေသးပါပဲ မဆိုလိုက္ရပါပဲဟုေျပာလွ်င္ပိုမွန္မည္။
ေန႕ခ်င္းညခ်င္း စူးရွဟာယုယငယ္ႏွင့္ တြဲၿပီးေနၿပီ။

ယုယငယ္၏ အသက္ရွင္ဖို႔အေရးတို႔အေရး အဲေလ စူးရွအေရးလိုျဖစ္ကာ ကာယကံရွင္ကေတာင္ ဘာမွမလႈပ္ပါပဲ
စူးရွက ေဘးမွေနကာ အလုပ္မ်ား ေနသည္။

ရိုးတြင္းျခင္ဆီဆိုတာ မိသားစုဝင္တစ္ေယာက္ေယာက္ဆီမွာသာရနိုင္ေၾကာင္းသိထားေသာေၾကာင့္ ယုယငယ္၏မိသားစုအေၾကာင္းအေသးစိတ္ စူးရွေမးခဲ့သည္။

ေမြးခ်င္းအကိုတစ္ေယာက္ရွိၿပီး ငယ္ငယ္က ပိုက္ဆံႏွင့္ လဲပစ္လိုက္ၾကသည္ဟု ဆိုသည္။ မိဘမ်ားဆုံးသြားၾကသည္အထိ အကိုႏွင့္ လုံးဝျပန္မေတြ႕ရေတာ့သည္မွည ယေန႕ထိပင္။

ယုယငယ္ထံတြင္ အကို႔ဓာတ္ပုံတစ္ခုေလာက္သာရွိလွ်င္ အဆင္ေျပအုံးမည္။
ခုေတာ့ ဘာသဲလြန္စမွ ရွာမရခဲ့။

" ဘာလို႔အလုပ္ရႈပ္ခံေနမွာလဲ"

ယုယငယ္သည္ စူးရွထင္ထားတာထက္သိပ္ေအးတိေအးစက္နိုင္သည္။
ခံစားခ်က္ကင္းမဲ့ေနသည့္မ်က္ဝန္းေတြက
ေၾကာက္စရာေကာင္း၏။
အိပ္ယာေပၚလဲက်လဳဆဲဆဲအေျခအေနျဖစ္ေနတာေတာင္
ဘာမွမျဖစ္သလိုအံႀကိတ္ေနေနျပန္သည္။
တစ္ခါတစ္ရံ စူးရွအလစ္မွာ ေဆးလိပ္ခိုးေသာက္ေနတက္ေသးသည္။

ထို႔ေၾကာင့္ စူးရွမွာ ယုယငယ္အား မ်က္စိေအာက္က အေပ်ာက္မခံေပ။

တျခားအေၾကာင္းေၾကာင့္လည္းပါခ်င္ပါေနမွာေပါ့။

" အိုးကမပူစေလာင္းကပူေနတယ္"

ယုယငယ္စကားေၾကာင့္ စူးရွ ေဒါသေထာင္းခနဲထြက္သြားကာ ေပေစာင္းေစာင္းလွည့္ၾကည့္လိုက္သည္။

" ကြၽန္ေတာ္လုပ္ေနတာ ခင္မ်ားအတြက္ေလ ။ ခင္မ်ားကို မေသေစခ်င္လို႔ေလ။
ဘာလို႔ လိုက္ကပ္တြက္ေနရတာလဲ"

ယုယေမက စူးရွကို အၾကည့္လႊဲသြားသည္။

"တို႔ဘဝတစ္ေလွ်ာက္လုံး လိုက္ရွာေနခဲ့ၿပီးၿပီ"

A letter to A boy who is not a boy(Completed)Where stories live. Discover now