အလုံပိတ္ကားတစ္စီထဲ ပိတ္သိပ္ေနသည့္ လူေတြက အမ်ားႀကီး။
အျပင္ကိုမျမင္ရ ကားက တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ေဆာင့္လိုက္တိုင္း လႈပ္ခါရမ္းကုန္သည့္လူေတြက တစ္ေယာက္ႏွင့္တစ္ေယာက္တြန္းတိုက္ကုန္ၾကသည္။
သူတို႔အားလုံး၏ မ်က္ႏွာေတြမွာ၊ ခႏၶာေပၚမွာ ၾကည့္မေကာင္းရထားေသာ ဆိုးဆိုး႐ြား႐ြား ဒဏ္ရာေတြအလူးလူးႏွင့္။
တစ္ေနရာအေရာက္ ကားေဆာင့္ရပ္လိုက္သည္ႏွင့္ ေရွ႕ကိုအားစိုက္လဲက်ကဳန္သည္။
နံေဟာင္ေနသည့္ကားသည္ ႐ြံစရာအတိ။
တခ်ိဳ႕က ကားမူး၍ တစ္ေယာက္ေက်ာေပၚအန္ခ်သဴက အန္ခ်ႏွင့္။
ကံေကာင္းသည္က သူတို႔အား ႀကိဳးျဖင့္ခ်ည္မထားသည္ပင္။
" ငါတို႔ရဲ႕ရတနာေလးေတြဆင္းခဲ့စမ္း"
ကားေနာက္ဖုံးဖြင့္လိုက္သည္ႏွင့္ အလင္းေရာင္စူးစူးေၾကာင့္ မ်က္စိကိုကြယ္ကာ ကားေပၚကဆင္းၾကရသည္။
ဆင္းသည္ထက္ ဆြဲခ်ခံေနရျခင္းျဖစ္သည္။
နာက်င္ေနေသာ ဒဏ္ရာ၊ ဗိုက္ထဲတြင္ ဘာမွမရွိ ဆာေလာင္မြတ္သိပ္ေနသည္တို႔ေၾကာင့္ အားအင္ကုန္ခမ္းလ်က္ရွိသည္။
ၿခံအက်ယ္ႀကီးႏွင့္ အိမ္အႀကီးႀကီးတစ္ခု။
ေဘးပတ္ပတ္တြင္ လမ္းမႀကီးကလြဲ မည္သည့္ အိမ္ေတြ လူေတြမွ ရွိသည့္ပုံမေပၚ။
လမ္းမႀကီးကလည္း ေဟာင္းႏြမ္းညစ္ညမ္းေနသည္။
"ဘာေငးေနတာလဲ ေခြးသားရ သြားေလ"
ေနာက္မွ ေဆာင့္ကန္ခုံလိုက္ရသည္ေၾကာင့္ ေခြလဲက်သြားသည္။
"လာ"
လဲက်သြားသည္လူကို ရွိသည့္အားကေလးျဖင့္ထူကာ ထရပ္ေစၿပီး အျမန္လိုက္သြားရသည္။
ဟိုလူေတြ ထပ္လုပ္ေနရင္ ေသသြားဖို႔သာရွိေတာ့မည္ေလ။
"ေက်းဇူး "
ထပ္မေျပာေတာ့ပဲ ငိုေတာ့မည့္ဆဲဆဲ ေကာင္ေလးက သူ႕ထက္ပင္ငယ္အုံးမည္ထင္သည္။
ေခါင္းရမ္းျပလိုက္ေတာ့ ထိုေကာင္ေလးထံမွ မ်က္ရည္တစ္စက္လိမ့္ဆင္းသြားသည္။
သူတို႔လို လူေတြအမ်ားႀကီးက ဖမ္းေခၚလာခဲ့ေသာ သူစိမ္းေတြေခၚရာ တရိပ္ရိပ္လိုက္ပါသည္။
အိမ္ထဲတင္သည္။ အိမ္ထဲမွ ေနာက္တည့္တည့္ဆီသြားကာ ထြက္ေပါက္မွ ျပန္ထြက္သည္။
ေတာအုပ္တစ္ခုထဲ ေလွ်ာက္သြားသည္။
YOU ARE READING
A letter to A boy who is not a boy(Completed)
Romanceစာတစ်စောင်ရောက်တယ်တဲ့။ ယောကျ်ားလေးတွေချည်းနေတဲ့အိမ်ကို ကောင်လေးမဟုတ်တဲ့ ကောင်လေးဆိုတဲ့နာမည်နဲ့။ " ...... " စာတစ္ေစာင္ေရာက္တယ္တဲ့။ ေယာက်္ားေလးေတြခ်ည္းေနတဲ့အိမ္ကို ေကာင္ေလးမဟုတ္တဲ့ ေကာင္ေလးဆိုတဲ့နာမည္နဲ႕။ " ...... "
