ေက်ာျပင္ကေလးသည္ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ တသိမ့္သိမ့္တုန္သြားဟန္ရွိသည္။
ကမ္းပါးမွ တစ္ဘက္ကမ္းကိုမ်က္ႏွာမူထားသည့္တိုင္ သူ႕ေဘးနားလူေတြေရာက္ေနသည္ကို သတိမထားမိ။
ေဖ်ာ့ေတာ့ၿပီး ေပ်ာ့ေခြေနေတာ့မည့္ လူမမာတစ္ဦးလို
ႏုံးေခြေနသည္။
"ညီမေလး"
ေက်ာျပင္ကေလးတစ္ခ်က္တုန္ခါသြားသည္။
ထို႔ေနာက္ တျဖည္းျဖည္းလွည့္ၾကည့္လာသည္။
ေဆး႐ုံတစ္ခုမွာ ေအးေဆးစြာလဲေလ်ာင္းေနရမည့္အစား
ေတာအုပ္ထဲက ေဆး႐ုံပ်က္ျဖစ္ၿပီး ပရဟိတ လိုလို ဘာလိုလိုေနရာနဲ႕ လူသူေတြေဝးတဲ့ေနရာမွာ
ေဆးဝါးေတာင္အစုံအလင္မရွိနိုင္သည့္ေနရာမွာ ဘယ္လိုအေတြးေၾကာင့္မ်ား လာေနရတာလဲ ညီမေလးရယ္လို႔ အာကာမင္းထက္ ေအာ္ပစ္လိုက္ခ်င္သည္။
အကိုမွန္းသိသြားရဲ႕သားနဲ႕ကြာ။
" ျပန္မလိုက္ဘူး ။ ညီမေလးဒီမွာပဲ ေနၿပီး ဒီမွာပဲေသဖို႔ဆုံးျဖတ္ထားတယ္"
တိုးျငင္းယိမ္းႏြဲ႕ေနေသူေလသံက ဖြဖြေလးေပၚထြက္လာသည္။
မ်က္ဝန္းေတြက တစ္ခုခုကို ရွာေနသလို ျပန္ၿငိမ္သြားျပန္သည္။
" ျပန္လိုက္ခဲ့ပါညီမေလးရယ္။
ညီမေလးကို ကိုကို႔ဆီက ရိုးတြင္းျခင္ဆီ နဲ႕ ကိုက္ညီမႈရွိရင္ ျပန္ကုသလို႔ရတယ္တဲ့ သိရဲ႕လား"
အာကာမင္းထက္စကားကို ယုယငယ္က ေခါင္းခါသည္။
လင္းလတ္ႏွင့္ အေဖႏွစ္ေယာက္က ခပ္လွမ္းလွမ္းဆီမွာ ရပ္ၾကည့္ေနၾကသည္။
" တစ္ဘဝလုံး ညီမေလးရဲ႕က်န္ေနေသးတဲ့ သက္တမ္းတစ္ေလွ်ာက္လုံးမွာ ကိုကို႔ကိုလိုက္ရွာေနခဲ့တာ ။
အခု ေတြ႕ၿပီ ျပန္ေတြ႕ရၿပီပဲ။ ေသေပ်ာ္ပါၿပီ။
ေမေမတို႔လည္း ဝမ္းသာမွာပါ"
မ်က္ကြင္းေတြဘိုကူ သိသိသာသာ ႐ုပ္က်သြားေသာ ယုယငယ္သည္ အရင္ကလို သြက္လက္ျခင္းတို႔ရွိမေနေတာ့။
ယုယငယ္က ခပ္လွမ္းလွမ္းမွာရပ္ေနတဲ့လူေတြဆီလွမ္းၾကည့္သည္။
ထို႔ေနာက္ မ်က္ႏွာေပၚသို႔ အရိပ္တစ္ခုျဖတ္ေျပးသြားတာကို အာကာမင္းဖက္ျမင္လိုက္ရသည္။
ထို႔ေနာက္ ညင္သာစြာ ခပ္ေထ့ေထ့ၿပဳံး၏။
YOU ARE READING
A letter to A boy who is not a boy(Completed)
Romanceစာတစ်စောင်ရောက်တယ်တဲ့။ ယောကျ်ားလေးတွေချည်းနေတဲ့အိမ်ကို ကောင်လေးမဟုတ်တဲ့ ကောင်လေးဆိုတဲ့နာမည်နဲ့။ " ...... " စာတစ္ေစာင္ေရာက္တယ္တဲ့။ ေယာက်္ားေလးေတြခ်ည္းေနတဲ့အိမ္ကို ေကာင္ေလးမဟုတ္တဲ့ ေကာင္ေလးဆိုတဲ့နာမည္နဲ႕။ " ...... "
