Zgy
Till the day;....22
ရာသီစက္ဝန္းေတြဟာ ရပ္တန္႔ေနၾကတာမဟုတ္တာေၾကာင့္ တေရြ့ေရြ့ကုန္ဆံုးေနၾကတယ္။ ႏွင္းေတြၿဖိဳင္ၿဖိဳင္ က်ဆင္းေနတဲ့ ရာသီကေန ပန္းေတြေဝေနတဲ့ ရာသီဆီကူးေျပာင္းလာတယ္။ ေအးခဲေနတဲ့ ညပိုင္းေတြကေန ေနြးစျပဳတဲ့ေန့ခင္းေတြ အစားဝင္လာတယ္။ ေနြၪီးဟာ ပန္းလိပ္ျပာေလးလို ခ်ည္းကပ္လာတယ္။
ဘတ္ဟြၽန္းရဲ့အခန္းျပတင္းကေန ျမင္ေနရတဲ့ မက္မြန္ပင္ႀကီးမွာ ပြင့္ဖတ္လႊာေတြ ေျမျပင္ဆီခုန္ဆင္းေနၾကတယ္။ အပင္ေပၚမွာ တင့္တယ္မွ လွတာမဟုတ္ပါဘူး ေႂကြက်ရဲတာလဲ လွပျခင္းပါလို႔ ဟစ္ေႂကြးေနသလို ေျမျပင္ဟာ ပြင့္ဖတ္လႊာေတြလႊမ္းၿခံဳေနတယ္။ ပန္းႏုေရာင္ ဇာပုဝါတစ္ထည္ျဖန္႔ခင္းထားသလို ေျမျပင္မွာ ေနြၪီးရဲ့ ေလႏုေအးဟာက်ီစယ္သြားျပန္ေတာ့ ဘယ္ေနရာၾကည့္ၾကည့္ လြမ္းေမာခ်င္စရာ။ ပန္းပြင့္ေတြဟာ တကယ္ကို ေအးခ်မ္းလိုက္တာ။
"ဘတ္ဟြၽန္းနီး ျမန္ျမန္လာေတာ့..."
ေမေမ့အသံလြင္လြင္ေလး ပ်ံ့လြင့္လာမွ ဘတ္ဟြၽန္းေငးေနျခင္းကို အရိွန္သတ္ကာ မွန္ကို တစ္ခ်က္က်က်နနၾကည့္ရင္း ၿပံဳးမိတယ္။ ဘယ္သူထင္မွာလဲ။ ဘတ္ဟြၽန္းကလည္း ဒီလိုေန့မ်ိဳးေရာက္လာၪီးမယ္လို႔။
ေၾသာ္ေမ့လို႔...
ေမေမဆိုတာ အန္တီ့ကိုေခၚတာပါ။
အန္တီက အန္တီလို႔ေခၚတာမႀကိဳက္ေၾကာင္း ေၾကျငာထားတာေၾကာင့္ ဘတ္ဟြၽန္းေရာ ဘဲ့ဟာပါ အစတုန္းက ေတာ္ေတာ္ခက္ခဲခဲ့ေသးတာ။
ေမေမလို႔ မေခၚခဲ့တာ ဆယ္စုႏွစ္တစ္ခုစာေတာင္ မကေတာ့တာမို႔ အဲ့ဒီတုန္းက ေတာ္ေတာ္ေလး ေလ့က်င့္ယူခဲ့ရေသးတာ။
ဘတ္ဟြၽန္းက အေနာက္တိုင္းဝတ္စံုကို က်က်နနဝတ္ထားကာ ဆံပင္ေတြကို အေပၚလွန္တင္ထားတာေၾကာင့္ ရင့္က်က္တဲ့အမ်ိဳးသားအသြင္ကိုေဆာင္ေနတယ္။ ေမေမက အျဖဴေရာင္ဂါဝန္ေလးကို ဆြယ္တာပါးေလးထပ္ဝတ္ထားကာ လက္တစ္ဖက္ကလဲ ထမင္းခ်ိဳင့္ေလးကိုင္ထားတယ္။ ၿပီးေတာ့ ဘဲ့ဟာ...
သိပ္ကို စိတ္လႈပ္ရွားေနတဲ့ပံုေလးနဲ႔ ဘဲ့ဟာက ေက်ာင္းဝတ္စံုလွလွေလးေအာက္မွာ ခုန္ဆြခုန္ဆြနဲ႔ ။ က်စ္ဆံၿမီးေလးေတြ ညီေနေအာင္ က်စ္ၿပီးခ်ထားတဲ့ ဆံႏြယ္ေတြက အခုဆို ပုခံုးေက်ာ္ေနၿပီ။
YOU ARE READING
Till The Day;...(completed)
Fanfictionကိုယ်စောင့်နေမှာပေါ့ မင်းမျက်ဝန်းက တိမ်စိုင်တွေ ငွေ့ရည်ဖွဲ့ဖို့ မင်းနှလုံးသားက ဒဏ်ရါတွေ နွေးထွေးစေဖို့ မင်းလက်ဖဝါးလေး အေးစက်မနေစေဖို့ သံသရာဆုံးရင်တောင် မင်းက ပြန်လာမယ်ဆိုရင် ကိုယ်ကရပ်စောင့်နေမှာပေါ့... အဲ့ဒီနေ့အထိပေါ့....
