Embracing the Troublemaker

Chapter Eleven

Jael's Point of View

Napa hawak ako sa dibdib ko nang bigla na naman itong tumibok ng sobrang bilis. Hay, kaba ba 'tong nararamdaman ko? Or? Ay, ewan.

Kina-umagahan wala akong tulog na pumasok sa school. Biglang taas ang lagnat ni Rhys at panay suka ito kaya buong gabi ko syang inasikaso. Hindi ako nakapag review para sa mga subject na kailangan i-take ngayon. Dapat hindi na ako sana papasok dahil hanggang ngayon mataas pa rin ang lagnat ni Rhys. Hindi ko sila maiwan ni Levi pero nag insist ang asawa ni Mang Goyo para alagaan muna si Rhys habang wala ako.

The air in the classroom grew tense as our teacher walked in, clutching the test papers tightly in her hands.

"Good morning, class. This is the last day of our exams, and I hope you are all prepared. This will be harder than yesterday so don't expect any easy questions. You have one hour and 30 minutes to complete the exam," Ma'am Keith walks around the room and hands out the test paper. "No cheating, no talking and no looking at your seatmate. If I catch anyone doing any of these, you will get a zero. Understood?"

"Yes, Ma'am Keith."

Anxiety crawled over my skin and I could feel myself trembling. Negative thoughts flooded mg mind, whispering the possibility of failure. I took a deep breath para mapa-kalma ang sarili ko. Iba na ang seating arrangement ngayon kumpara kahapon, one seat apart nalang ang pagitan namin ngayon, hindi na kami ganon kalayo sa isa't isa.

As the test paper landed in my hands, my nervousness doubled. I stared at the blank page, mind mind drawing blanks as well. Unang subject ngayon ay Pre-Calculus, there were only 12 problem-solving with no multiple choice. Kahit na ilang beses ko alalahanin ang mga na review ko at mga pinag aralan namin wala talagang pumapasok sa isip ko. Even the fundamental conic section of a circle escaped my memory. Ang akala kong pinaka madali kong matatandaan 'yon pa ang nawala talaga sa isip ko. Tanging si Rhys lang ang nangingibabaw sa isip ko. Kamusta na kaya ang kapatid ko?

"Okay, let's see. Find the equation of the circle that passes through the points." Paulit-ulit kong binabasa ang tanong. Naka titig lang ako sa test paper na parang sa pag titig ko biglang may lalabas na sagot.

"20 minutes left."

Para akong nabuhusan ng malamig na tubig. Ang bilis ng oras. Panic set in and I felt a heavy weight in my chest. Kahit isa wala pa akong nasasagutan.

Naibaba ko na lamang ang ballpen na hawak, tinatanggap ko nang wala na akong pag asa pumasa. Iniisip ko na kung ano nalang ang dapat kong gawin. Kahit ba mali, may points pa rin? Pero imposible.

"Jael.."

"Emrys Jael.."

Agad akong napa lingon kay Ross nang marinig ko itong ibinulong ang pangalan ko. He tried to get my attention with a hushed whisper and concerned body language. He gestured towards his paper, silently asking if I was okay. I shook my head.

Mukhang tapos na sya dahil punong puno na ng numero ang papel nya.

"Are you okay? You look pale..." bumubulong lang ito ngunit bakas ang kanyang pag aalala sa boses nya. "And you're shaking. What's wrong?"

"I'm fine, wala lang 'to." sagot ko.

"Is it the exam? Is it too hard for you?" Bahagya nitong sinilip ang papel ko.