Bab 18

1.5K 116 10
                                    

IBU Diana mengejutkan Diana yang sedang khusyuk mengelamun itu.

"Diana," panggil ibunya.

Bahu Diana terhinjut kerana kaget. Dia terus menoleh kearah ibunya yang sedang bercekak pinggang memandangnya.

"Ada apa, ibu?" soal Diana.

"Ada apa? Hei, ibu tengok kau ni macam risau semacam aje. Kenapa? Kau fikir pasal calon suami ke?"

Diana terkejut dengan pertanyaan ibunya itu. Apa pula fikir pasal calon suami. Lambat lagi kalau soal itu. Umur pun baru setahun jagung hendak fikirkan soal hal dewasa begitu.

"Apa ibu ni cakap orang macamtu. Bukanlah. o
Orang tengah fikir pasal peperiksaan hah."

Ibunya menggeleng. 'Hah, iyalah tu peperiksaan. Tah-tah boyfriend. Ingat ibu tak tahu kah? Ibu dah lama lah dekat dunia ni. Tahu sangat perangai budak remaja macam mana.'

"Ni, ibu nak bagitau."

"Bagitau apa?" Diana bertanya.

"Lusa ni kan kamu ada cuti 3 hari kan?"

Diana angguk.

"Jadi ibu nak ajak kamu balik kampung. Lagipun dah lama kita tak balik kampung. Nenek dah tanya bila kita nak balik sana."

Diana mengangguk lagi.

"Ah, boleh je. Yalah. Duduk kat rumah ni pun bosan juga."

"Hah, baguslah. Jadi nanti kamu lusa ni siap-siapkanlah barang ya. Kita bermalam sana untuk sehari dua." ibu melakar senyum.

"Okey," balas Diana sepatah.

ASYINA terus berlari masuk ke dalam rumah kayu yang masih gah berdiri itu. Salam dilaungnya kuat sebaik saja menapak masuk ke dalam.

"Ya, waalaikumsalam..." sahut sang nenek.

Asyina terus melompat dan mendakap tubuh sang nenek. Wah, gembira dia jumpa dengan neneknya itu. Mana tidak. Selain Ahsyaf tempat dia bermanja, neneklah orang kedua.

"Allah, cucu nenek ni. Alahai...." si nenek mengusap belakang Asyina. Aduhai, rindu betul dia dengan cucunya yang satu ini.

Asyina melepaskan pelukkan.

"Nek, Ina rindu sangat dekat nenek."

Sang nenek tersenyum lebar.

"Ya Allah, nenek pun rindu dekat cucu nenek ni. Hah, balik ni dengan siapa?"

Ibu Asyina menapak masuk. Dia terus memandang tajam kearah Asyina.

"Bertuah punya budak! Ditinggal aje beg kat kereta!" marah ibunya.

Asyina terus bersembunyi dibelakang neneknya.

"Alahai, kamu ni. Nak bising-bising kenapa? Angkat ajelah beg tu. Ni, kauorang berdua sajakah?"

Ibu Asyina mendengus kasar.

"Ada hah si Ahsyaf tu kat luar tengah angkat barang. Hah, Asyina, pergi tolong abang angkat barang sana!"

Asyina memuncungkan bibirnya. Dia terus bergegas keluar dan membantu Ahsyaf. Padahal abangnya okey saja mengangkat barang seorang diri. Haih.

DIANA memandang hairan ke arah Asyina. Dia bermonolog, 'Siapa pula perempuan yang kat depan ni? Cucu baru nenek ke apa? Apasal aku tak pernah nampak sebelum ni?'

Asyina turut memandang hairan ke arah Diana. Dia pun mana pernah lihat gadis itu. Siapa dia?

"Hah, kenapa korang berdua ni? Pandang macam nak terkeluaq biji mata tu," tegur Puan Dayah merangkap ibu kepada Asyina.

Puan Daryani iaitu ibu kepada Diana itu tersenyum.

"Ala, maklumlah.... Diorang sebelum ni kan mana pernah jumpa. Sekarang ini ajelah baru nampak kan? Itu pasallah hairan."

Puan Dayah mengangguk. Haahlah , betul juga apa kata kakaknya itu. Yalah, mereka sejak berkahwin ini jarang sekali pulang ke kampung. Maklum, semua pun busy.

"Hah, Asyina. Kenalkan, yang itu sepupu kamu, Diana." sang nenek memperkenalkan mereka berdua.

Diana mengangguk kecil. 'Oh Asyina namanya.'

Asyina juga sama. 'Oh, baru kenal.'

"Hah, tengok kauorang berdua ni mana suami kamu? Kenapa tak ajak pulang sekali?" si nenek menyoal.

Ibu Asyina melepaskan keluhan.

"Nak buat macam mana mak. Iyelah, suami kan sibuk kerja."

Ibu Diana turut melepaskan keluhan.

"Samalah, Yah. Abang kau tu pun sibuk aje memanjang. Maklumlah.... suami kita ni polis dua-duanya kan?"

Mereka melepaskan keluhan. Sedih jugalah rasanya bila duduk sorang dekat rumah , suami pula jarang nak balik.

"Hmm.... nak buat macam mana. Dah jodoh kauorang dapat suami polis. Elok sangatlah kan?"

"Hmm..." sekali lagi mereka melepaskan keluhan.

Diana dan Asyina saling berpandangan lagi. Mereka mengelipkan mata. Diana terus memberi isyarat untuk ke luar.

Asyina mengangguk kecil.

Dah malas nak ikut campur orang-orang tua punya cerita. Karang ada pula tempias ke anak-anak. Malaslah pula kan? Lebih lagi pasal kahwin. Fuh! Sakit telinga saja mendengarnya nanti.

Di kaki lima.

"Kau sekolah dekat mana?" soal Diana.

"Aku sekolah dekat SMKB. Kau pula?"

"Aku pun sekolah sana. Eh, tapi kenapa aku tak pernah nampak kau?" Diana hairan.

Asyina menjongketkan bahunya. Manalah dia tahu. Lagipula si Asyina ini jarang keluar atau ikut apa-apa aktiviti sekolah. Biasalah kalau pemalas tahap babun.

"Yang lelaki tadi tu abang kau ke?" soal Diana lagi.

Asyina mengangguk. "Kenapa? Hensem kan?"

Diana berdehem. Ya, hensem. Memanglah hensem. Tapi dia itu sepupu tahu tak.

Asyina tersenyum miring. Dah tahu mesti akan terpikat punya. Ala, biasalahkan kalau hensem ke lawa ke mesti terpikat punya!

"Kau ni anak tunggal ke?" Asyina kembali menyoal.

Diana menggeleng. "Ada kakak sorang tapi dia sambung belajar dekat England."

Asyina mengangguk.

Wah, England.

"Abang Ahsyaf tu pun baru balik daripada Korea. Dia pun sambung belajar dekat luar negara. Untunglah."

"Oh, yelah. Kalau pandai tu sambunglah belajar kan?"

Asyina mengangguk. Betul betul betul.

"Oh, ya, kau ada jawatan apa-apa tak kat sekolah? Aku baru ingat aku macam pernah dengar nama kau." Asyina bertanya. Rasanya nama Diana tak asing di pendengaran dia.

Diana berfikir sejenak. Jawatan kah? Eh, apa pula tak adanya. Kan dia masih lagi ketua pengawas? Ya, ketua pengawas tingkatan 4.

"Aku ketua pengawas tingkatan 4. Kau pula?"

Asyina mengangguk 'oh'.

"Besarnya jawatan. Aku ni langsung tak berjawatan. Maklumlah, cikgu tak nak bagi jawatan sebab aku pemalas," jelasnya.

Diana hanya angguk.

(√) edited*

ABANG PENGAWAS, RAWR! ✅️ Where stories live. Discover now