You Are The Reason

C-12

Worth POV.

Kaya ko siya dinala dito sa bodega dahil dito ko siya papatulogin, she’s a thief after all. Baka pag sa loob ko siya ng bahay namin pinatulog ay magnakaw pa siya dun.

Sa simula’t sapul ay wala na akong tiwala sa kanya. She’s a thief that came from the squatter and a very poor girl. Hindi naman talaga ako galit sa mga taong galling sa squatter. I just hate them for some reason.

Ngumisi ako habang ini-imagine ang buhay niya dito, siguradong pag pyepyestahan siya ng mga lamok dito. At pati ng mga ipis at daga. After all she deserve this, pasalamat nga siya at di ‘ko siya ipinakulong, at dahil may deal kaming dalawa. . . wala siyang magagawa kundi ang hayaan ako sa lahat ng gusto kong gawin sa kanya.

She’s a trash who needs to put inside the garbage bin. Mga katulad niyang magnanakaw ay walang silbi, at kailangang maging alipin ng mga katulad ko.

Huminto ako sa may harap ng bodega at pinindot ang on switch para mag ka ilaw. Namewang ako habang nakangisi.

“I-ito sng magiging kwarto ko?” tanong niya sakin.

I arched a brow.

‘Wag mong sabihin na mamimili ka? Kita mon a, mahirap na nga maarte pa. Nahiya naman tong bodega namin sa bahay nila.’

Ngumisi ako at nag salita.

“Yes! Ito yun” nakangising sabi ko “bakit? May reklamo ka?” nang aasar na sabi ko sa kanya.

Hindi ko alam, pero nag eenjoy ako na makita siyang maiinis o maasar. Na sa-satisfy ako sa balak ko. Hindi ko siya dinala sa loob ng mansion namin para maging normal na maid. I brought her here coz i want to play her and see her suffer. Nung binayagan niya ako ay ilang araw din akong hindi nakapasok sa office, I even consult to my doctor. At thank god walang nabasag. I don’t go to school anymore, dahil ako na ang nag handle ng company na iniwan ni Dad sakin, pinapadalhan lang ako ng soft copies ng mga subject teachers ko. Madalang lang ako pumapasok kung walang importanteng meeting. Siguro sa isang linggo ay dalawa or tatlo.

Pero ngayon na andito na si Adrestia, wala na akong proproblemahin sa school works.
Napansin ko na bumuntong hininga siya. At halata na naiis siya, her mother told me na madaling mainis si Adrestia, at ikinatuwa ko yun. Ang sabi din ng nanay niya ay matigas ang ulo niya at hindi sumusunod sa iniuutos sa kanya.

Well ngayon ay hindi uubra ang mga ganyang ugali niya sakin. May pang blackmail ako sa kanya and im glad na nagagamit ko yun.

Ngising aso ako dahil gumagana ang pang iinis ko sa kanya, pero lahat ng yun ay nti unting nawala ng mag salita siya.

“Wala! Anong e rereklamo ko dito? Bukod sa semento at yero ang bodega na to ay may matitirahan pa ako” nakangiting sabi niya at halatang nasisiyahan sa nakikita.

Napapikit ako sa inis.

‘Damn! I forgot that she came from poor family, syempre sana’y sa marumi, well not me. Im pissed coz I failed to make her pissed. I need to think something para mainis siya at mahirapan siya.’

Bumaling siya sakin at agad niyang sinalubong ang masama kong tingin.

“Oh? Ano nanaman ang meron sa masamang tingin nay an?” tanong niya sakin.

Sa halip na sagutin siya ay pasimple kong inilibot ang paningin ko, and there’s the jackpot!. Nakita ko ang isang tambak ng balde na ang mga laman ay pintura. Tinalikuran ko siya at naglakad sa gawing iyon at kumuha ng kulay itim na pinta.

Binuksan ko ang timba ng pintura at direktang isinaboy sa dingding ng tutuluyan niya. Pero sa hindi ko sinasadyang mangyari ay nag reflect sa kanya ang pintura at nasabuyan ang buong katawan niya.