Gıcık Komşum

Pencere

İzmirde yaşıyordum,taki universiteye girdiyimi bilene kadar,hemde İstanbulda. Babam sağolsun bana eşyalı bir ev tutdu. Ve bende otobüse bindiyim gibi geldim yeni evime. Çok güzel bir semte benziyor,gürültü olmasın da,nasıl olursa olsun! Eşyalarımı yerleştirmeye başladım. Hislerim burda çok mutlu olacağımı söylüyor.

---

-Aksel

Artık ayrı bir eve taşındım. Kafam rahatlayacak bundan sonra Begüm ve dırdırları yok. Neyse,evime girdim,burası çok sakin bir yer ama Aksel Varol bu sessizliyi bozar merak etmeyin. Eve girdiğimde ilk yaptığım şey uzanmak oldu. Taki pencereden gördüyüm kız dikkatimi çekene kadar. Ayağa kalkıp onu izlemeye başladım.

-Melis

Odama çıkıp dinleneyim dedim. Tamda uzanıyorken,bir yüzsüzün pencereden beni izlediyini fark etdim. Ona sinirle baktım ama o hala rahatlıkla bana bakıyordu. İnanamıyorum bir sapıkla komşuyum. Ya sabır çekip pencereyi açtım ve ola bildiyim kadar medeni olmaya çalışarak konuştum.

"buyurun,ne istemişdiniz?!"

O da açtı penceresini ve...

"hiiç,öyle bakıyordum"

Medenilikte bi yere kadar canım!

"ne demek bakıyorum ya! Sapık!"

"ben sapık değilim"

"evet belli zaten sapık olmadığın"

Böyle bir komşum oldu ilk günden,yani sapık bir komşu.

"sen korkuyor musun?"

Demesiyle pencereyi kapatdım. Yarın ilk işim kalın bir perde almak olacak odama. Uyumam lazım yarin universitede ilk günüm ve ben gözlerimin altı morarmış bir şekilde gitmek istemem tabi ilk günden...

---

Gece uyandım,tabiki su içmek için değil,yan komşunun evindeki müziğinin sesinin evimin içine geliyor olmasıydı uykumu bölen. Üstümü giyinip kapısına dayandım. Çaldım... Yine aldım.. Kapıyı altıncı çalışımdan sonra sabahki sapık açtı.

"buyur"

Ay bide içmiş. Ayyaş herif. Pis herif. Tamam sakinim.

"müziyin sesini kısarmısınız?!"

"niye?"

Bide niye soruyor!

"rahatsız ediyorsunuz"

"hahaha kısmayacağım. Arkadaşlarla eğleniyoruz. Hatta sende gelsene. Eğleniriz."

Pişkinliye bak!

"bu ne samimiyyet? İlk gün diye bir şey demiyorum ama bir daha olursa..."

Kapıyı yüzüme kapattı. Küstah! Sinirmi bozdu! Eve gidip oturdum,uyuyamadım. Sabah oldu ve ses anca kesildi,bense universiteye gitmek için hazırlandım ve yola çıktım. Yolda ireliyorken bi korna sesi duydum.

"hey! Hadi gel bin,gideceyin yere kadar bırakayım"

Bu o gıcık mı bu? Evet,bu benim gıcık komşum.

"yok istemez,siz gidin"

Dedim medeni bir şekilde. Kibarliktan partlayacağom birazdan.

"çok nazlısın be komşum"

Sinir! Gıcık!

---

Universiteye gelip sınıfıma girdim. Boş bir sıra bulup oturdum. Yanıma bi kız oturdu ve beklemediğim anda konuşmaya başladı. Gelir gelmez konuşmaya başladı.

"merhaba,ben Begüm"

"selam bende Melis"

"of ilk günüm ve ben çok heyecanlıyım"

Biraz çok konuşan bir tip olsa da iyi bir kız,hatta dersten sonrada konuştuk. Sonra evime geldim. Ben ne güzel bir semt demiştim dimi? O lafımı geri alıyorum. Yine müziği açmış sona kadar. Sanki disko bar var evimin yanında. Ya sabır! Her insana son bir şans vermek lazım diyerek yine kapısına dikildim o gıcığın son kez.

"Oov! Nazlı komşum gelmiş"

"müziğin sesini alın. Bu son uyarım!"

"Tehtit ha?! korkmadım ama çok merak ediyorum almazsam eğer- ki almayacağım zaten- yoksa ne yaparsın?!"

"yapınca görürsün. Size iyi eğlenceler!"

En güzel gülümsememle ordan ayrıldım ve evime girdim. İlk yaptığım iş elime telefonu almak oldu.

"alo polis,ben bir ihparda bulunacaktım...yandaki ev her akşam müziği açıp her kesi rahatsız ediyor. Uyarılarıma rağmen kapatmıyor. Tamam. Bekliyorum"

Görürsün şimdi sen gıcık. Hayır benim anlamadığım komşular niye şikayet etmediler bunu! Neyse,haticeye değil neticeye bakmalıyım...