Gıcık Komşum

Seni görmeye geldim

Bütün gece salonda oturdum.O gıcık Barışı fena benzetdiyi için,Barışı odamda yatırdım. Benim anlamadığım neden onun sadece kaşı partlarken,Barışın yüzünün dağılması oldu. Sabah kahvaltı sofrasını hazırlayıp okula gittim.

Aksel

Dün kıza karşı biraz hata hata yaptığımı düşünüyorum. Ama o,uzuna yaptıklarım için bir gramda pişman değilim. Yine olsa yine yapardım. Sabah-sabah gidip Melisin kapısını çaldım. Amacım o kızı buralardan kovmak. Kapıyı dün dövdüyüm uzun açtı

"yalnış alarm. Melis nerde?"

"Bana bak,Melisi rahatsız etmiyeceksin bir daha!"

"Üzgünüm,o dediyini yapamam. Kız kendisi sürekli bela açıyor başıma. Bununda bir bedeli olmalı,napalım sen çıktın bahtıma dün"

"bu sana son uyarım. Bulaşma bir daha ona!"

"seviyorsun dimi?"

Diye sordum. O ise bana anlamayan gözlerle baktı

"Ne?"

"vah vah,sen Melisi seviyorsun ve açılamıyorsun,yazık ya"

"Defol git!"

"Haha dua et şu haline acıyorum,yoksa dün yarım bıraktığım işi tamamlardım"

Deyip gittim. Arabama bindim. Yazık,bu uzunda arada kaynıyor. Telefonum çalıyordu,bende açtım

"alo buyurun"

"yaa aşk olsun Aksel benim Zeynep"

"pardon,yoldayım bakmadım isme"

"önemli değil. Ben seni düğünümüze davet etmek için aramıştım"

"ne,siz evleniyormusunuz?"

"evet,darısı senin başına"

"beni boş ver"

"yok olmaz. Aslında bir arkadaşım var aynı senin gibi yani,belki tanışırsınız düğünde"

"güzel mi bari?"

"of Aksel,sence ben sana bilmediyim bi kız önerirmiyim,arkadaşım sonuçta."

"tamam,bakarız. Düğünde görüşürüz"

Bunlar babamla bir olmuş bana kız arıyorlar. Vaz geçsinler! Ben evlenmiycem!

Melis

Begümle konuşuyorduk. Daha doğrusu o konuşuyordu ben dinliyordum. Susturma düğmesini bulsam basardım,o derece. Beni Begümden kurtaran tek şey telefonumun çalması oldu.

"Pardon Begüm,buna bakmam lazım"

"Tamam,ama çabuk konuş. Ödevleri yazmalıyız daha"

Eğer konuşmasaydık çoktan bitmişdi ödevler ama neyse. Ekranda Zeynep yazıyordu. Açdım

"alo,Zeynep,selam"

"selam hayırsız,İstanbula geliyorsun bize haber bile vermiyorsun"

"Hepsi birden gelişdi"

"şaka-şaka seni zaten biliyoruz canım"

"Keremle nasıl gidiyor?"

"bende onu söyliyecekdim,biz evleniyoruz Keremle. Düğünümüze davetlisin"

"ne güzel yaa"

"bak seni orda biriyle tanışdırcağım,aynı senin gibi biri"

"yok canım kalsın,bir o eksikdi zaten"

"yine de tanışırsınız"

"tamam,düğünde görüşürüz"

Deyip kapadım. Begüm hemen konuşdu

"Kimdi? Ne diyordu?"

"Zeynep,eski arkadaşım. Evleniyormuş düğününe çağırdı"

"Ne güzel"

"sen onu boş ver de,biz bu ödevleri nasıl yapıcağız"

Bir yığın ödev bizi bekliyordu

"Of bilmiyorum"

"hadi bana gidelim çalışalım,olur mu?"

"tabiki"

----

Eve girdik. Canım arkadaşım Barış,kahvaltı sofrasını toplamış. Yani kırk yılda bir kılıbıklığı işe yaramış. Ben bunları düşünürken Begüm eve bakıp

"evin çok güzel"

"evet,ama cehenneme dönderen bir komşum var"

"Onu unutmuşum. Keşke komşunu da tanısaydım"

"bence hiç tanıma. Dün Barışa yaptıklarını biliyorsun,anlatdım"

"Hareketleri abime çok benziyor"

"benim anlamadığım bi nezarethaneye düşdü diye bu kadar uğraşması saçma. Niye uğraşıyor ki,seninle?"

"bilmem"

Bana ben buldum gibi sinsice baktı ve

"bu senden hoşlanıyor olmasın?"

"Yok artık. Daha neler"

"pencereden izlemeler falan yani"

"o konuyu hiç açma.En yakın zamanda kalın perde alıcağım. Hem o bunları bana gıcık olsun diye yapıyor"

Bu sırada kapı çaldı

"Kapı çalıyor"

"sen burda kal,kesin o gıcıktır"

"tamam"

Gidip kapıyı açdım. Tahmin etdiyim gibi o ukalaydı.

"Ne var! Niye geldin?!"

"seni görmeye geldim"

Dedi ve sırıtdı. Her haliyle gıcık ediyor beni!