Gıcık Komşum

Günahım kadar sevmem.

Kapıya kadar geldiğimizde Aksel kolunu araladı ve

"gir koluma"

Niye diyerek uzatmadım dediğini yaptım. Ona dokunduğum için neden bilmiyorum çok heyecanlıydım. Onu da heyecan basmış olucak ki,buzladığını hiss ediyordum.

"kasma kendini,buzlamışsın"

Bunu dediyimde bana bakıp sadece güldü. Kapı açıldı ve açan hizmetçiydi. İçeri yani salona girdik ve bize taraf gelen,kocaman gülümseyen Akselin babası olduğunu anladığım adamla selamlaştık

"bu hanım kız kim oğlum?"

Hanım kız? Fena değil,beğenmiş demek ki. Aksel bir anda elimi tutdu

"Nişanlım Melis"

Adam bana sevimlice bakıyorken Begüm geldi ve az öncekileri duymuş olucak ki,bağırıyor

"Neee?"

Begüme hangi cesaretimle bilmiyorum ama cevap veriyorum

"evet Begüm,biz nişanlandık"

"Oğlum tebrik ederim"

Deyip Aksele sonraysa bana sarıldı. Cana yakın bir insana benziyordu.

"hadi sofraya geçelim"

Dedi Akselin babası. Sofraya oturduk. Adamın telefonu çaldı,sofradan kalktı. Bu sırada Akselin kulağına eğildim.

"Aksel,babanın adı ne?"

"Mehmet,bu arada iyi gidiyorsun aferin"

"senin yüzünden Begüm şok oldu,odasına kapandı. Nasıl bu kadar rahat ola biliyorsun?!"

"Şuan o umrumda diyil"

"Nasıl abisin sen ya?!"

"Melis,şimdi seninle kavganın hiç sırası değil! Lütfen rolüne odaklan"

Dedi kulağıma fısıldayarak. Bana oyuncusu müamelesi yapmıyor mu? Sinir oluyorum!

"Seninle evde hesaplaşcağım!"

Ve Mehmet bey geldi.

Yemeğe başladk. Mehmet bey bize gülümseyerek baktı ve

"Aksel oğlum,artık en yakın arkadaşın Kerem bile evlendi,siz ne zaman evleniceksiniz?"

İçtiğim su boğazımda kaldı desem yeridir. İki defa öksürdükden sonra kendime geldim. Evlilik mi dedi o? Ne evliliği? Ben daha çocuğum!

"İyimisin canım?"

"Ihı"

Eminim Akselde evlenmek istemiyor. Şuan gözüm göre-göre kaderimle oynanılıyor.

"Kızım,yoksa bu kerata evlenmek istemiyor mu?"

Nişanlanmak evliliğe giden ilk adımlardan biri,sen ne diyorsun Mehmet amca? Yoksa şübhelendi mi?

"yok ama şey..."

"baba,bırak biraz gençliğimizi yaşayalım"

Babadan korkan Aksel iş başında

"Kızım,bu keratayı gerçekden seviyor musun?"

Hayatımda en nefret etdiğim şey yalan söylemek. Ne hikmetse Aksel hayatıma girdiyinden beri her şeyim yalan oldu. Mecbur yine yalan söleyeceğim.

"Evet,onu seviyorum"

Dediyimde utancımdan kızardığımın farkındaydım. Yanımdaki Akselse sırıtıyordu.