Gıcık Komşum

Sen o göbekle değil,uzun dilinle evde kalırsın!

-Melis
Rüya görüyordum. Rüyamda Aksel bana beni sevdiğini söyledi. Tabi bu benim için rüya mı,kabus mu? Orasını bilemem. Gözlerimi açmaya çalıştım. Kıpırdata bildim açılmadı. Kemiklerim ağrıdan sızlıyor. Başımdaki ağrıyı saymıyorum bile. Gece gec uyumuşum sanırım. Büyük çabalamam sayesinde gözlerimi araladım. Odanın ışığı gözlerimi kamaştırdı. Kendimi tanımasam gece sarhoş olduğum kanaatına geleceğim.
Bakışlarım odayı incelemek yerine Aksele kaydı. Üstümdeki ağırlıkla bile onun berbat halini göre biliyordum. Onun bu hali bana yabancıydı. Şişmiş gözleri,solmuş yüzü ve imajını değişen kirli sakalları...
"Melis? Melis! Sonunda uyandın. Biliyordum gitmeyeceğini"
"ne oldu?" Dedim boğuk çıkan sesimle. Sesim batmıştı.
"yorma kendini"
Elimi kıpırdatmaya dahi halim yoktu. Etrafı inceledikten sonra buranın hastane olduğunu anladım.
"neden burdayım?"
Sustu. Gözlerime baktı. Hadi ama cevap ver. Biliyorum yalan söylemiyorsun bana. Hep gerçek söylersin. Çünkü sen Aksel Varolsun..
"her şey benim yüzümden oldu"
Dedi. Anlamadım. Gözlerine bakıp biraz daha derinlere gittim. Gözlerinden acı,suçluluk,özlem hissi okuyordum.

Sonunda hatırladım. O kaza.. Film şeridi gibi geçti gözümde kaza.. Araba durmadı ve kamyona çarptık. Ama onun suçu yoktu. O beni korudu. Yani korumaya çalıştı.

"senin bi suçun yok ki. Kendini suçlama! Araba durmadı. Sen bir şey yapamazdın."
"Sen bir haftadır burdasın. Kıpırdamadan konuşmadan öylece uyuyordun. Bu benim yüzümden"
Bir haftadır uyuyor muyum? İnsan bi sarılır be! Tabi insan diyoruz!
"Tamam hadi duygusallaşmayalım. Kaza geçirdiğimize göre Zeynepler kesin buradadırlar. Özledim onları"
"öyle mi gıcık komşum?"
"Kes şunu ya. Bu halde bile gıcık komşu diyorsun"
"bak yine başladın. Bir haftadır kafam sakindi. Uyandın yine başladın"
Hayır anlamıyorum yani. İkimizde kaza geçirdik. Ama aramızda fark var. O ayakta ben yatakta. Konumuza dönelim.
"istersen yine uyuya bilirim. Sorun değil"

"Bir daha sana zarar gelmesine izin vermiycem! Anladın mı? Bir daha böyle uzun uyumanı istemiyorum!"

Sesi korkmama sebep oldu. Sinirleri bozulmuştu.
"Tamam anladım. Zeynepler nerde?" Konuyu değiştirmek en iyisi.
"Sen bekle burda. Gidip çağırayım"
"Zaten elimi kaldırıcak halim yok"

Bir şey hatırlamış gibi gözlerini kıstı
"Bana bak bi daha diyet yapmayacaksın! Doktor gücsüz olduğunu söyledi. Hatta günlerce yemek yemediğini bile ima etdi"

Biranlık çenemin düşüklüğüne yenik düşüp o cümleyi söyledim.
"diyet yapmasam şişman olurum ve evde kalırım" bunu ben mi söyledim? İlaçların yan etki yemin ederim.
"sen o göbekle değil,uzun dilinle evde kalırsın!"
Dedi ve gitti. Sinirleri fena halde bozulmuş. Söylediğim söze bozuldu. Oysa ki,ben dalga geçeceğini sanmıştım. Duvarla bakışmaya başladım. Bir süre sonra kapım döyüldü.
"Gir!" Tabi bu sesden sonra giren olursa..
İçeri Barış girdi. Oda Aksel gibi olmasa da bitgindi. Bana doğru gelerek konuştu.
"Melis? o şerefsiz yaptı dimi bunu sana?"
"Barış doğru konuş. O yapmadı. Kaza oldu" daha ilk cümlesinde beni sinir etmeye başladı.
"Hala onu savunuyor musun? Bu halde? Ya haline bak. Seni bitirdi o"
Parmağımla kapıyı işaret etdim. İlerleme kayd etmişim. Daha beş dakika önce kaldıramıyordum parmağımı. Konuya dön!
"Çık Barış! Sakin olduğunda gelirsin! Senin saçmalıklarını dinlemek istemiyorum!"
"ama--"
"çık dedim!"

-Aksel
Uyanır uyanmaz sinirlerimi hoplatdı. Böyle bir potensiyele sahip kendisi. 'Ya sabır' deyip Zeyneple Kereme haber verdim. Birlikte Melisin odasına doğru yürüyorduk ki,Melisin bağırışlarını duydum. Koşarak odaya daldım.

-Melis
Hayda. Kesinlikle kavga çıkacak. Akselin yüz ifadesinden anlaya biliyorum. Tıpkı ilk günlerdeki gibi Barışı dövecek.
"Melis? Bi sorun mu var?" Kendini baya aşmış. Saldırmadı. İnsan gibi soru sordu. İnanamıyorum...
"hadi cevap ver Aksel,nasıl yaptın bunu? Lan nasıl onu aşık etdin kendine?! Gözlerini kör etmişsin be!" Şuan Barışı ben bile dövmek istiyorum. Aksel,canım vur karışmıyorum.
"lann ben şimdi senin gelmişini geçmi-"
Tamda gidiyordu vurmaya Kerem tutdu Akseli. Ama Aksel rahat durur mu? Keremi itip gidip Barışın yakasına yapıştı.
"Bir daha nişanlımın etrafında görürsem seni yaşatmam! Anladın mı?! Gebertirim!"
Dedi ve buraktı. Barışta kızgın bakışlarla odanı terk etdi. Zeynep olanlara aldırmadan gelip bana sarıldı. Aksel sarılmamıştı ama...
"Canım. Sonunda aramıza geldin. Çok korktuk"
"Size de zahmet vermişimdir."
"Ah hayır,Akselin yaptıklarının yanında bizimkisi sayılamaz bile"
Dedi Kerem. Dikkatimi Aksele yöneltdim.
"Aaa Aksel? Sakal mı çıkmış sana? Komik görünüyorsun"