Hamurlu yemeklerin hakim olduğu bir akşam bizi bekliyordu. Börekler benim eserim,yemekler Akselle takım halinde çalışarak yaptıklarımız.
Açık söylemek gerekirse,yemekler berbatdı. Kokusu garip,renkleri yemek tarifinde fotoğrafdaki gibi değildi.
"Oh,mis! Ne de güzel kokuyor burası" yüzünde eksilmeyen gülümsemesiyle mutfağa girdi Aksel. Duyduğum cümle ağzımın açık kalmasına neden olmuştu.
"Kendimizi kandırmayalım,kocacım. İkimizde zehirlenmekten ve kötü tadı olduğunu bildiğimiz anda o kadar emek verdiğimiz yemekleri atmaktan korktuğumuz için tadmadık bile"
"Börek yedik?"
"Onu ben yaptım. O sayılmıyor"
"Hay-"
Dediğimin arkasınca vereceği cevabı tahmin ettiğim için konuşmasına izin vermedim.
"Sakın hamuruna su döktüm demeyesin. O sayılmıyor. Zaten savaş meydanına dönüştürdüğün mutfağı da ben temizledim."
Beni aşağıdan yukarı süzüp ellerini cebine koyup umursamazca konuştu.
"O böreklerini de benden başkası yemeyecek zaten bu akşam"
Aklıma bu akşam gelince tezgaha yaslanıp ona baktım.
"Başarıcağız,dimi?"
"Başarıcağız. Başarmak zorundayız çünkü bu senin isteğin. İstediğin zamanda olmadı ama gecde olsa bu akşam olacak"
"Aksel,ben korkuyorum" dedim tedirgince.
"Korkma"
***
Günaydınlar! Bölüm hazır olmadığı için yazdığım yerlerden azda olsa yayımlamak istedim. Arkadaşlar,lütfen boş zamanınızda okuyun benim hikayemi. Derslerinizden sonra okursanız sevinirim.
Bide bu bölümün ismi "Komşu sözü" Final mutlu son olcak:))
Sizi seviyorum <üç
YOU ARE READING
Gıcık Komşum
青少年小說Komşu komşunun külüne muhtaçtır... Hepimizin hayatında mutlaka gıcık olduğumuz birileri vardır. O insanın bize ve başkalarına yaptığı her hareketi ona karşı daha da gıcık olmamızı sağlar. "-Hey! Hadi gel bin,seni gideceğin yere kadar bırakayım Bu...
