Gıcık Komşum

Özel Bölüm(1)-Tatbikat

"Kanka,kız rahat değil. Bir tane daha yastık koymalısın bence"

"Gerek y-"

"Evet,evet. Bir yastık daha koymalıyım" dedi Aksel ayağa kalkıp salondan çıkarken. Can ve Kerem kahkaha atmaya başladı. Şuna bak! Bizim aptal dediğimiz Can bile Akselle dalga geçiyor. Resmen beni kullanarak onu kukla gibi oynatıyor!

"Gülmeyi kesin artık. Melis sinirleniyor"

Sanırım bir tek Zeynep bizi anlıyordu. Aksel elinde yastıkla geri geldiğinde ayağa kalktım. Adım atacakken Aksel kolumdan tutdu. Kaşlarını çamış gözlerini kısarak nereye der gibi bakıyordu.

"Mutfağa. Su içeceğim." Sesimi sakin tutmaya çalışarak kolumu ondan ayırdım. Hızla mutfağa girip derin derin nefes aldım. Arkamdan kapının kapanma sesini duyduğumda döndüm.

"Bir sorun var. Senin canını sıkan. Ve bilmediğim şu sorun benimde canımı sıkıyor."
Sesindeki üzüntüyü hiss ediyordum. Ellerimi karnımın üstüne yerleştdim.

"Sorun on gün önce doktordan geldiğimizden sonra başladı. Sancımın geldiği o günden sonra başladı." Kontrolsüz bir şekilde bağırdım ona.Amacım sadece sakince konuşmaktı onunla ama duygularım bazen fazla belirsiz oluyordu.

"Doktor erken doğum tehşisi koydu. Eğer erken doğum olursa annenin de bebeğin de hayatı riskte dedi"

Bana karşı sakinliğini koruyarak dedi. Hamileliğimin ilk günlerinden beri bana nazik davranıyor bende ilk günden beri ona kaba davranıyorum elimde olmadan. Aniden değişen ruh halimin kocama benzemeye başladığım için mi olduğunu yoksa hormonlarımdan mı kaynaklanıyordu bilmiyordum.

Ben ona mahçupca bakarken o yine konuştu.

"Abarttığımı biliyorum. İçerdekilerin güldüğünü de biliyorum. Ama senin üzüldüğünü bilmiyordum. Özür dilerim bıktırdım seni"

Sözleri gözlerimin dolmasına sebep olmuştu. Yüzündeki üzgün ifadesiyle kapıya doğru yaklaştı. Yanına gidip kolundan tutdum.

"Ben özür dilerim. Zaten aksi hırçın huysuz biriydim hamilelikte bunlar fazlalaştı. Kendim bile farkında olmadan bazen ağlamak bazen gülmek istiyorum. Mesela şimdi her ikisini de yapmak istiyorum" Akselin gülümsediğini görünce ona sarıldım.

"Seni bıktırıyorum dimi? Benden bıkıyor musun?" Yüzüme düşen bir tutam saçımı kulağımın arkasına sıkıştırdı.

"İnsan nefes almaktan bıkar mı?"

"Sen... beni mutlu etmek için çabalaman.. sen harikasın"

Bazen onu boş yere suçlasam bile hep sakin olmak için dişini sıktı.

"Biz gidiyoruz" kapıdan seslenen Canların yanına gittik.

"Kendinize iyi bakın. Yarın yine gelirim" Zeynep sık sık ziyarete geliyordu beni. Sancılanmamdan sonra daha çok gelmeye başladı. Begümde geliyordu ama babasıyla Seda hanımdan kurtula bildiğinde.

"Yarın sabah burda olun,beyler" Zeyneple ben Aksele aynı anda baktık.

"Ben sabahları uyurum kalkamam" eliyle saçlarını arkaya doğru savurdu Can. Aksel Cana yaklaşıp sağ elini omzuna koyup sıktı.

"Tatbikata gecikmek yok,Can efendi"

"Tatbikat mı? Ne tatbikatı?" Aniden yaşadığım şok dalgasıyla sesim adeta cırlamıştı.

"Doğum tatbikatı." Zeynep bana ben de ona baka kaldım.

Aksel boğazını temizleyip olayı açıklama gereği duydu.