Erkek Lisesi

Bölüm 3 : Kurşun

Yangın Saraç...

Abim ve Ayhan odadan çıktığında yalnızca isimsiz ve ben kalkıştık.

"İyi misin?" dedi yaslandığı yerden kalkıp yanıma geldi. Üstten baktı.

"İyiyim, şey ben. Teşekkür ederim. Zahmet verdim sana da. Bu iyiliğin karşılıksız kalmaz."

"Hım, ne yaparsın mesela." Üzerime doğru eğildiğinde nabzımın hızlandığını hissettim.

"Bilmem." İşte bu kızım! Sesini asla titretme. Ne olursa olsun karakterinden ödün verme.

"Sen ne istersin?" dedim tek kaşım havada. Güldü.

"Bu, sana istediğim şeyi yaptırma hakkımı daha sonra kullanacağım. Kullanmak istediğim daha güzel anlar olacağına eminim."

"Kendinden bu kadar emin olma." Güldü.

"Hâlâ adını söylemedin?"

"Ateş, Ateş Yanar."

"Memnun oldum, Ateş Yanar."

"Bende, Yangın Saraç." İçimde hissettiğim tuhaf duygular ile camdan bile atlayabilirdim. Daha önce hissetmediğim şeylerdi bunlar. Neydi bu?
Güven?
Mahçubiyet?
Aşk?
Ona güveniyor muydum?
Ona mahçup muydum?
Ona aşık mıydım? Aşıksam peki, Arda? İçimdeki şeyi Arda'ya bakarken hissetmiyordum. İçimdeki şey yalnızca ona özledi ve ben öyle kalsın istiyordum.

"Ateş?"

"Hı?"

"Bana dokunacaktın, neden?"

"Saçların."

"Ne?"

"Önüne gelmişti, düzeltmek istedim. O it yanlış anladı."

"Anladım."

"Aranızı bozdum mu?"

"Sanmıyorum."

"Bence bozdum. Baksana bu saat oldu gelmedi, bayıldığını da görmüştü hâlbuki."

"Saat kaç?"

"Sekize geliyor."

"Altı, altından sonra ona bir şey oluyor. Gündüz ne kadar iyiysek gece tam tersi. Önceden, bir kaç aya kadar, sesimi duymadan uyumazdı. Şimdi geceleri konuşmuyoruz bile. Beni aldattığını düşünüyorum."

"Onu seviyor musun?"

"Ona karşı hissettiğim şey gerçekten aşksa evet. Ama, neyse." Ama bana çok farklı duygular yaşatan bir adam var.

"Sana bunu anlatmam ne kadar doğru bilmiyorum ama, adını bilmiyorum, her neyse. Onu ilk gördüğümde nereden tanıdığımı düşündüm. Şuan hatırlıyorum. Geçen gece, saat gece yarısını bayağı geçmişti. Sarışın bir kızla dans edip öpüşüyorlardı. Şuan bana, 'Sana neden inanayım?' diyebilirsin. Haklısın. Ama sana kanıtlayabilirim."

"K-kanıtlar mısın?"

"Önce burdan çıkalım, sonra." Kapı açıldığında abim ve Ayhan elindeki dört tost ve ayran ile yanımıza yaklaştılar. Ayhan, Ateş'e verdiğinde Ateş tepkisizce teşekkür etti. Bu adamın duygularını anlayamıyordum. Abim yanıma oturduğunda bana zorla yemek yediriyordu.

"Bunu yemezsen ben öleyim." Sertçe kafasına vurdum.

"Ahh acıdı mal.!"

"Tuhaf tuhaf konuşma geri zekâlı.!"

"Tamam ama bu bitecek."

"İstemiyorum, anlıyor musun? Aç olsam yerim zaten Alaz!"

"Yeme, tamam mı? Yeme aç kal.!" dedi sinirle kenara bıraktı.