Erkek Lisesi

Bölüm 8 : Mektup, Şarkılar ve Ayrılık

Elimdeki zarfa baktım. Sıkıntılı bir nefes verip zarfı açtım. Okumaya başladım.

Kızım, güzelim, güzelliğim. Sana her şeyi bu kağıt parçasında anlatamam. Yaşadıklarımızı öğrenmek istiyorsan, günlüğü okumalısın güzelim. Sadece şunları unutma. Senin baban Engin Atalay değil. Senin baban, Ateş Yanar. Annen, Yangın Zeus -Yanar-. Sen bir Yangın'dan çıkan Alev'sin. Sen Ateşsin. Sen Alevsin. Alev'imizsin. Eğer bu mektubu okuduğunda babanı bilmiyorsan kaç güzelim. O adam sana işkence yapmaktan başka bir şey yapmaz. Bu zamana kadar yaptı biliyorum. Belki dövdü, belki cezalandırdı. Ya da çok kötü şeyler yaptı. Her şey geride kaldı bebeğim. Bu satırlar bittikten sonra kapıdan çık ve arkana bakmadan o adamın yanından kaç. Babanın yanına kaç. O seni her şeyden korur. Seni çok seviyorum meleğim. Üzgünüm, bunu yapmak zorundaydım. Senin ölmeyeceğini bilerek atladım o camdan. Ve unutma her zaman bir yol vardır. Bu cümleden 9 kelime öncesi, sana şimdini versin. Her şeyim.

Gözlerimden akan yaşlarla kağıt elimden düştü. Bartu'nun kucağına düştü. Ellerini uzatıp göz yaşlarımı sildi. Kâğıdı alıp katladı. Bana uzattığında okuması için kucağına bıraktım. İzin ister gibi baktığında başımı salladım. Kâğıdı açıp okumaya başladı. Arada bakışları bana dönüyor sonra ise okumaya devam ediyordu. Kâğıdı katlayıp bıraktığında beni kendine doğru çekti. Başımı göğüsüne yaslayıp ağlamaya başladım.

"Ağlama küçük cadı. Cadılar ağlamaz."

"Ne yaparlar?"

"Ne yaparsın?" Güldüm.

"İntikam." Güldü.

"Küçük cadı'm intikam mı istiyor?"

"Evet."

"Alırız küçük cadı."

"Uyuyalım mı?"

"Ne?" dedi şaşkınlıkla.

"Sen, ben ve sadece uyumak. Bir de yatak. Gerçekten bu gün çok zor geçti. Birkaç saat sonra uyanıp o bok gibi okula gideceğim bu yüzden birkaç saat uyusak?" Birden beni kucağına aldığında içeri girdi. Merdivenlerden inip odasına girdiğinde yatağa yatırdı. Yanıma yattığında ikimizde birbirimize dönüktük. Dizlerimiz birbirine değiyor öylece yatıyorduk. Derin bir nefes aldığımda gözlerimi kapattım..

Gözlerimi bir bağırış sesi ile açtığımda odadan koşarcasına çıktım.

"NE İŞİN VAR LAN SENİN BENİM KARDEŞİMİN YATAĞINDA?!!!"

"Bak, açıklayabiliriz-"

"NEYİ AÇIKLIYORSUN LAN.!!"

"Bartu, sakinleş. Lütfen."

"Sen, sen benimle, istediğin için değil beni oyalamak için uyudun. Sen."

"Hayır, Bartu-"

"Kapa çeneni.!"

"Bartu, lütfen dinle-" hızlı adımlarla odadan çıktığında peşinden gidiyordum.

"Bartu yanlış anladın. Lütfen-" Kolunu tuttuğumda ani hareketle beni itti. Yere düştüğümde kolumu ve başımı çarpmıştım. Kaşımın üzerine dokunduğumda elime gelen kırmızı kan canımı yakıyordu. Kolumda da derin bir kesik vardı. Bana bakmadan kapıdan çıktı. Kapıyı arkasına kadar açık bırakmıştı. Gözlerimden akan yaşlar ile seslendim.