Erkek Lisesi

Bölüm 13 : Sen Gerçek Değilsin

Bilincim yerine gelmişti ama gözlerimi açamıyordum. Ateş'in elimi tuttuğunu hissediyordum. Endişeli sesi kulaklarıma geliyordu.

"Yapmamalıydım işte.!! Çok ani oldu.! Ya bir şey olursa?! İkisine? Ya onları kaybedersem?!"

"Lan! Sen bana böyle anlatmamıştın?!! Evlenmeden nasıl hamile lan?!!!" duyduğum ses ile gözlerimi daha sıkı yumdum.

"Yangın'ım. Beni duyuyor musun?" Gözlerimi araladığımda görüş açımda sadece o vardı. Gözlerimden ne zaman aktığını bilmediğim yaşlarımı siliyordu.

"R-rüya gördüm. A-ateş r-rüyamda onu gördüm. Y-yaşıyordu. B-bizi elindeki fotoğraf m-makinesiyle çekiyordu." Ellerini yanaklarıma koydu.

"Rüya değildi bir tanem. Sana doğum günü hediyem, Agir'di." Ayağa kalktı. O sırada Ayhan'ı fark ettim. Ağlamıştı. Maskarası yanaklarına kadar akmıştı. Bana zorlukla gülümsedi. Aras'a baktım. Dolu gözlerle bakıyordu. Babama baktım. Bakışları benimle ve başka biri arasında gidip geliyordu. Anmemi aradığımda birinin boynuna sarılmış hıçkırarak ağlıyordu. Bakışlarımı kaldırıp baktım. Dudaklarım aralandı. Gözlerimden akan yaşların ardı arkası kesilmiyordu. Ayağa kalktığımda annem ondan uzaklaştı. Bana doğru bir adım attı. Kolumdaki serumu sertçe çekip ona döndüm.

"Yangın.!" dedi babam panikle. Bana yaklaşacağı sırada elimle onu durdurdum.

"Yangın." dedi iki yılın ardından. O anda bir damla daha düştü yere gözümden.

"S-sen halüsinasyonsun. Sen gerçek değilsin." Ateş'e döndüm.

"Ateş, lütfen. O gerçek değil dimi? Lütfen bana sen şizofrensin de. Lütfen."

"Yangın, Yangın'ım. O halüsinasyon değil. Sende şizofren değilsin." Gözlerimi kocaman açarak Ateş'e baktım. Hızla yeniden ona baktığımda bir anda bileğimi tuttu. Soğuk elleri, elimi tuttu. Bilekliğime dokundu.

"Kaybetmemişsin. Ama senin için başka nir anlamı daha oluşmuş." dedi Ateş'e çatık kaşlarla bakarak. Elimi uzatıp sakallarına dokundum.

"S-sen gerçeksin."

"Ben ölmedim Yangın."

"Seni ben öldürdüm."

"Beni sen öldürmedin. Ayrıca ben ölmedim kızım salak mısın sen? Biz seninle nasıl komşu yumurtalardık böyle? Hiç mi azıcık beynimi kıskanıp kendine beyin geliştirmedin?" Sıkıca sarıldım. Kollarımı sıkıca bedenine doladım.

"Böyle ani bir şok yaşattığım için üzgünüm ama senin 'Müstakbel Kocanın' fikriydi." Kaşlarımı çattım. Kollarından ayrılıp Ateş'e döndüm.

"Onu benden önce buldun ve bana söylemedin mi?!"

"Süpriz yapmak istemiştim. Böyle olacağını bilmiyordum. Üzgünüm-" Hızla boynuna atladım.

"Hayatımda yaşadığım en en en en güzel doğum günüm. Teşekkür ederim Ateş'im."

"Bana kızmadın mı?" Sessizce kulağına yaklaştım.

"Bu konuyu sonra konuşalım mı? Üzerimdeki elbise çok rahatsız edici." Güldü.

"Hop hop! Ayrılın yeter! Sarılmak ne be?!"

"Agir, bizim çocuğumuz olacak." dedim bir anda. İsmini kullanmayı o kadar özlemiştim ki. Bir anda annem bana sıkıca sarıldı. Ağlıyordu.

"Kızım! Büyüdün ve anne olacaksın meleğim."

"Dede olmaya hazır değilim. Alt tarafı 48 yaşındayım."

"AYYY KENDİMİ DAHA FAZA TUTAMAYACAĞIM!!" Bir anda Ayhan üzerime dikkatli bir şekilde atladı. Sıkıca sarıldı ve karnıma eğildi.