SESSİZ SİPER

Bölüm 45: Hainin Hamlesi

Birkaç gün içerisinde planı uygulamaya sokacağımız için bu sıralar planın üzerinden sık sık geçmeye başlamıştık. Aslında hepimiz planı uygulamak için hazırdık ama hala tamamlayamadığımız birkaç eksiğimiz vardı. Bu eksiklerden en önemlisi bizim için bilgisayardaki işleri halledecek olacak mahkumdu. Bugün Aytaç, Çelebi, Doğu ve Sinan mahkumu almaya gitmişlerdi ve şimdi hepimiz işlerimizle ilgilenirken onların dönmelerini bekliyorduk. Diğer bir eksik ise benim arabalara düz kontak yapamıyor olmamdı. Sinan ve Çelebi biliyordu ama her ihtimale karşı benim de öğrenmemi istemişlerdi.

Şimdi ise düz kontak yapmayı öğrenmeye çalışıyordum. Elimde tuttuğum kabloların dış kısmındaki yalıtım malzemesini soymam sandığımdan daha uzun vakit alıyordu. Sonunda içlerindeki iletken kısımları ortaya çıkardığımda iki kablonun uçlarını birbirine değdirdim ve birkaç deneyişin ardından sonunda araba çalıştı.

Ayaz kronometreyi durdurdu ve bana zamanı gösterdi. "Bundan daha iyisini yapman gerek." Düz kontak yaparken tuttuğumu fark ettiğim nefesimi bıraktım ve soluklandım. Sürücü koltuğunda arkama yaslanıp gevşek bir şekilde oturdum. "Elimden gelenin en iyisini yapıyorum."

"Şüphem yok." Birbirine bağladığım iletken uçları ayırdı ve motoru durdurdu. "Pratik yapmaya devam edeceğiz. Pratikle beraber daha hızlı olacaksın." Not defterine süreyi not aldı ve daha sonra sayfayı bana gösterdi. Düz kontak yapmak için harcadığım süre giderek azalmıştı. "İlk denemene göre çok ilerleme kat ettin. Bu yüzden daha iyisini yapabileceğini biliyorum."

Bakışlarımı yüzüne çevirdim ve birkaç saniye onu inceledim. Bana karşı sarsılmaz bir inanç geliştirdiklerini yeni yeni anlamaya başlamıştım. Tüm tim beni kararım ne olursa olsun her durumda desteklemek için hazırdı ve bunu sık sık dile getiriyorlardı. Savaş yüzünden bir sorumluluk mu hissediyorlardı yoksa Truva olarak gerçekleştirdiğim başarılarımdan dolayı mı hepsi bu konuda bu kadar kararlıydı bilmiyordum ama sebebi ne olursa olsun arkamda olduklarını bilmek iyi hissettiriyordu.

O telefonundan kronometreyi sıfırlarken sordum. "Sen bunu yapmayı nerede öğrendin?" Ayaz arabanın kablolarına yönelip onları ilk haline en yakın duruma getirmek için uğraşırken bana dönmeden cevap verdi. "Lise yıllarımda harçlığımı çıkarmak için sanayide çalışmıştım." Gözlerini anlık olarak bana çevirip yeniden uğraştığı işe döndü. "Durumumuz kötü olduğundan değil. Anneme ve babama yük olmak istemedim. Hem uğraşacak bir şeylerin olması da güzeldi."

Arkasına yaslandı ve sonra direksiyonun alt kısmını işaret etti. "Hazırsan başlayalım." Başımı aşağı yukarı salladım ve Ayaz kronometreyi başlattıktan sonra öğrendiklerimi tekdüze bir şekilde tekrar ettim. Bir öncekine benzer bir sürede arabanın motoru yeniden çalıştı. 

Yeniden arkama yaslanıp Ayaz'ın benim için aracı hazırlamasını beklerken aklıma Güneş geldi. Bir süredir konuşup konuşmadıklarını merak ediyordum. İkisi de benim için değerliydi bu yüzden aralarındaki sorunları çözmüş olmaları önemliydi ama bu konuda soru sorsam çok yersiz olur gibi geliyordu. 

"Söylemek istediğin bir şey mi var?" Ayaz'ın konuşması ile sorgular bir ifadeyle beni izlediğini fark ettim. Bunca zamandır dalgın bir halde onu izliyordum ve bana döndüğünü fark etmemiştim bile. Güneş'le neler olduğunu sorup sormama konusunda kararsız kaldım ama o merakla benim bir şey söylememi beklerken daha fazla dayanamadım. "Güneş'le konuştun mu?" 

Ayaz derin bir nefes alıp arkasına yaslandı. "Her gün konuşuyoruz." Dudaklarını ıslattı ve bakışlarını bana çevirdi. "Ama kast ettiğin onun Savaş'ın kardeşi çıkmasıysa, hayır. Konuşmak için doğru zamanı bulamadım bir türlü." Bu sözlerinin ardından işleri ile uğraşmaya geri döndü ama kısa bir sürenin ardından uğraştığı her şeyi bıraktı ve bedenini tamamen bana doğru çevirdi. "Aslında bu konu hakkında birisinden akıl almaya ihtiyacım var."