Paper Stars (Self-Published)

Kabanata 2

KABANATA 2

Habang nilalakad namin ang kahabaan ng corridors papunta sa study room ni Dice, pansin ko ang pagtigil ng mga staffs, who are all men by the way. Panay ang titig nila sa akin at pagbubulung-bulungan ng mga ito.

No surprise there though. Walang babaeng pinapapasok sa loob ng main house dahil lahat ng babae sa pamilyang ito ay pawang mga pinakasalan lamang.

There are two ways for a woman to earn a name, you either marry the man or be born into it. Oh, of course, in my case, I was sort of adopted into it.

Nasa harapan na kami ng isang Japanese style sliding doors nang maramdaman ko ang paghawak ni Gene sa aking kamay. Tiningala ko siya dahil doon and I saw his restless looks as he eyed the door worriedly.

Pinisil ko nang marahan ang kanyang kamay na nagpalingon sa kanya sa aking direksyon.

"I'll be fine." I reassured him.

Tinanguhan niya ako bago binitawan ang aking kamay para mabuksan ang pintuang nasa pagitan namin at ng kanyang ama.

The doors opened smoothly. Ang malamig na singaw ng air condition na may kasamang amoy ng peppermint ang sumalubong sa amin. The room was large for a study. Unang-unang kukuha ng iyong pansin sa loob nito ay ang mga collection na armory ng may-ari. Pansin rin ang dalawang kulay na namamayagpag sa bawat sulok nito - Blue and Silver - mga kulay na nagrerepresenta sa branch line ng pamilya.

The study was dimly lighted at nakapokus ang mga ilaw sa harapan kung saan naroroon ang isang malapad ngunit mababang mesa. Kaharap nito ay may dalawang cushions kung saan kami uupo ni Gene. Sa likod ng lamesang iyon nakaupo ang bulto ni Dice.

At 42, he has already made a name sa hospitability business. He owned several 5-star hotels, resorts and restaurants all over the world under the "☓" Cross banner. Kagaya noong family crest nila na nakalatag sa pader na nasa likod niya ngayon. All branch families use this banner whereas the main line uses the original "†" Cross.

I unconsciously held the thick cross pendant on my neck as I lingered on the woven blue and silver design.

Napapitlag na lang ako when I noticed Dice's cold stare on me. Nakaupo na pala si Gene sa isa sa mga cushions and I was too preoccupied about the room to see this. Agad kong tinungo ang katabing cushion at pormal na umupo roon, my hands on my knees at nakadungo ang ulo. Careful not to have an eye contact lalo na kapag hindi ka kinakausap.

Dinig ko ang malakas na pagtikhim ni Dice mula sa aking kinauupuan. Alam kong nakatingin pa rin siya dahil ramdam ko ito sa ulo ko.

"Chichiue, we have come here to answer your call for an audience. To what do we owe this honor?" Panimula ni Gene sa isang pormal na pananalita.

I took a side glace at him and saw his serious expression while facing his father. Muli ko na lang ibinalik ang paningin ko sa aking mga kamay.

"Nothing of significance, really, kung ang pagbabasehan ko ay kung sino ang dahilan kung bakit kailangan kong mag-alala ng ganito." Kahit hindi ko nakikita ang mukha ni Dice nang sabihin niya iyon, alam kong ako ang pinatatamaan niya.

"Oh, then, para saan pa ang pagpapatawag sa amin if you find your objective insignificant?" Sagot ni Gene sa kanyang ama.

Mabilis ko siyang nilingon pagkasabi niya noon pero nanatili lang na stoic ang expression niya.

"Bakit? Bawal ba ang ipatawag ang anak ko whenever I need to see his stupid face?" Napakuyom ng kanyang kamao ang katabi ko sa sinabi ng ama.

Dice continued when Gene didn't say anything.