"Kendini tamamen bırak, sakinleş ve iddialı bir kadın olmaktaki ilk adımını at." Kasılan bedenim gevşerken saten nevresim takımının üstünde diz üstü otururken kaydım.
"Sen çok güzel bir bilim kadını olabilirsin, çok güzelsin." gevşeyen bedenim aldı...
"Benim gözlerim yeşildir, onun gözleri kara; Ben günah kadar beyazım, o tövbe kadar kara"
Başlıyoruz. Vote vermeyi unutmayın :)
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Ağır yük binmiş omuzlarım artık çökme durumuna gelmişti. Taşımaya çalışırken kambur olmuş, kafam öne eğilmişti.
Üşüdüğüm için Aristen geri aldım yorganımı. Kafamı yastığa daha çok bastırıp;
''Ne söylemem lazım?'' dedim. Aris dilini alt dudağında gezdirip, yüzümü inceledi. ''Uyurken sürekli bir hastalıktan bahsettin. Bir ara kendi ismimi duyduğuma yemin dahi edebilirim.''
Aklıma dün gece gelirken bilinçaltıma kadar işlenmiş olduğunu fark ettim. ''Bu olaylar ağır geldi birden. Rüyalarıma kadar girmiş olmalı.'' dedim.
Kendime şaşırıyordum. Birkaç gündür söylemediğim kadar yalan söyleyip, göstermediğim kadar cesaret gösteriyordum.
Aris kafasını sallayarak;
''Uykunu aldıysan kalk bakalım. Yemek yemen için birilerini gönderirim.'' Saatin daha kaç olduğunu bilmiyordum ama uykum kaçmıştı.
Açlık hissi Aris bahsedince kendini göstermişti. Bileğimde ki saate baktığım da saat sekize geliyordu. ''Saat on gibi hastaların yanına gitmen için birini gönderirim. Sana verilen serumları, verilen isimlere tak olur mu?'' Kafamı sallayarak onu onayladım.
Bitkin hissediyordum. Ariste bir sorun olduğunu anlayıp, elinin tersini alnıma koydu.
''Hafif ateşin var. Senin için de bir ateş düşürücü gönderirim. Dikkat et kendine hemşire bize sağlam lazımsın.'' Aris hafif tebessüm edip, ayağa kalktı.
Ona gülümsediğim de onun da tebessümü gülümsemeye dönmüştü. Aris ayağa kalkıp, odadan çıkarken son kez bana baktı.
''Görüşürüz hemşire hanım.'' Şirince sırıtıp;
''Görüşürüz patron!'' Aris hafif kahkaha atıp, odadan çıkmıştı.
Yatakta dikleşip, sırtımı yatak başlığına dayadım. Tutulmuştu ulan her yerim!
Kendimi iyice gererek esnerken aklıma dün gecenin gelmesiyle kasılarak durdum. Ne yapacaktım?
O adamın dediklerini yapmayacağım kesindi. Hem o deliydi! Neden ona inanayım ki?
Kendi kendime çelişkiyle dururken kapının açılmasıyla oraya baktım. Kapıdan elinde tepsiyle geçen günkü siyahi adam gelmişti.
Yatakta biraz daha düzgün oturdum. Adam tepsiyi yatağıma bıraktığında gülümseyerek;
