Eagle Claws ( Book 2 Of Silver Claws ) COMPLETED

Revenge 19

Chapter 19

Yeniesh's POV

I really love apples but right now I just want them to disappear.

"Yeniesh, sino ang nagdala nito dito?"

Oh come on! Think Yeniesh, think! Anong palusot mo?

"M-Malay ko."

Fuck. I know that face. Vino's not satisfied of my answer.

"Search the room." Seryoso niyang utos sa mga guards. Agad na kumilos ang mga ito na siyang ikinakaba ko. Not the window.

Pero sandali nga lang. Bakit ba ako nag-aalala? Eh ano naman kung mahuli yung tukmol na iyon? It's his fault for coming here not mine. Wala akong pake kung mahuli siya, wala! Wala talaga!

"Vino, give me the apples." Utos ko nang kunin niya ang basket at tinitigan ito. There's nothing wrong about the basket and the apples kaya wala siyang makukuhang kahit ano na magtuturo kay Third.

"Vino I'm hungry. Give me the apples!"

"Hindi natin alam kung saan to galing."

"Come on! Malamang si Yohan o si Tanda ang nagdala niyan dito. They know how much I love apples so give them to me now."

Hindi parin maalis ang pagdududa niya. Tss, no choice. Bumaba ako ng kama at lumapit sa kanya. Hinablot ko ang basket at masama siyang tinitigan.

"Don't even try to still these from me Vino. Alam mong pagdating sa mansanas makikipagpatayan ako."

Napakamot siya sa ulo at nag-aalangan akong nilapitan. I'm damn serious pagsinabi kong makikipagpatayan ako dahil sa mansanas. And I know he knows that.

"Fine. Fine. Hindi mo na kailangang bumaba ng kama para lang dyan sa mga mansanas. I can buy you more than that. You don't have to die just for an apple." Natatawa niyang sabi at nagulat nalang ako dahil sa ginawa niyang pagbuhat sakin. Maingat niya akong inilapag sa kama.

"You're so sweet Love." Nakangisi kong turan. Lumabas naman ang mapuputi nitong ngipin dahil sa kanyang ngiti.

"I can be sweeter you know that."

"Whatever. Get rid of your guards. I don't like them searching my room. Wala naman akong tinatago para halughugin ang kwarto ko."

Agad siyang bumaling sa mga guards na alam ko namang pasimpleng nakikinig sa usapan namin. Mga chismoso ang mga yan I tell you. Nang tuluyang makalabas ang mga guards ay bumaling ulit siya sakin.

"How do you feel?"

"I'm hungry." Nakanguso kong sabi. Natawa niya.

"Except from that? Do you feel sick or any pain?"

"No. I feel fine Vino. Just a pair of apple then I'm good to go." Nagningning ang mga mata ko habang tinitigan ang mga mansanas na hawak. Oh God. How I love them.

"Mabuti naman. But you can't go out in your room. Kailangan mong manatili muna dito hanggat bumalik ang lakas mo."

"Tss. You know I'll be fine. Tyaka bukas pwede na akong lumabas ng kwarto. I'm sure papayagan ako ni Yohan."

Nakita ko ang pag-iling nito. Pinulot niya ang kutsilyong nasa lapag at hiniwa ang isang mansanas. Agad kong naglaway nang makita ang kastas nito. Shit. I'm really hungry.

"Eat Yeniesh. I don't want my fiancè to die in hunger. Ayokong tumandang bintana."

"Tss as far as I can remember, hindi ako mamamatay dahil sa gutom. Tanda ang Yohan are rich, they can provide my needs. Tyaka mayaman ka naman pwede mo akong bilhan ng mga mansanas araw-araw. I'm sure hindi ka naman mamumulubi dahil dun diba?"