40
Nakatulala lang ako habang papalabas siya ng pinto and when he finally closed the door nanghihina akong napaupo sa pinakamalapit na sofa. I felt empty at hindi ko alam kung bakit. Di ba ito naman ang gusto ko? Di ba ayaw ko siyang makita? Bakit nalungkot ako lalo dahil sa pag alis niya? Napasandal na lang ako sa upuan at pinikit ko ang mga mata ko.
Hindi ko alam kung gaano ako katagal sa ganung posisyon pero kahit anong gawin kong deny sa sarili ko alam kong hinihintay kong bumalik siya. Na hindi niya totohanin ang sinasabi niya. Dahil kahit gaano pa kabato ang puso ko ngayon, kahit gaano ko pa dinedeny, may bahagi ng pagkatao ko na nagsusumigaw na wag siyang umalis, na wag niya akong iwan. At ang bahaging yun ngayon ang lubos na nasasaktan at nagsusumigaw na kung mahal talaga ako ni Paeng katulad ng sinabi niya hindi niya ako iiwan kahit ano pa ang tulak ko sa kanyang lumayo. That he wouldn’t give up on me. Pero habang tumatagal lalong nabigo ang bahaging iyon. Pakiramdam ko tuloy iniwan na ako ng buong mundo.
Hindi ko namalayan na nakatulog na ako and when I wake up, nasa kwarto na ako. Sa kwarto ni Paeng at hindi sa kwarto kung saan ako natutulog nitong nakaraang buwan. I don’t know what made me stood up at agad na pumunta sa sala. Hinanap ng mga mata ko si Paeng pero hindi ko siya nakita. Pumunta din ako sa terrace at sa kabilang room pero wala din siya. Then I saw a piece of paper in the dining table.
Nanginginig ang mga kamay kong kinuha ito and I saw his familiar handwriting. I could barely contain the speed of my heartbeat habang binabasa ko ang nakasulat sa papel.
‘Ana,
Kung ang pag alis ko ang makakapagpabalik sa dating Ana, gagawin ko, kahit gaano kasakit. Dahil hindi ko kayang makita kang gabi gabi umiiyak. I couldn’t live with myself because I know that I am the cause of that pain. At hindi ko alam kung mapapatawad ko pa ang sarili ko dahil sa ginawa ko sayo. Ayaw ko ng dagdagan ang sakit na nararamdaman mo. Go back to the day where your life is simple and carefree, the day when you have not yet met me and bring back the joy and light in your life which I have heartlessly taken from you. I wanted so much to be with you, to be near you, to hold you, to console you, to comfort you but I cannot bear seeing you like this because of me. So, I have to leave as you have wished. Kung ito ang paraan para bumalik ka sa dati gagawin ko. Kung ito ang paraan para maibalik ang dating Ana who is full of life, strong willed and who never give up then I am willing to go just for you to have your life back. I will always be here for you so always take care. I am sorry for hurting you. I am sorry if my love for you have caused you so much pain. I love you.”
He didn’t sign the letter pero kilalang kilala ko ang handwriting niya. Ilang beses kong binasa ang sulat and everytime I read it lalng sumisikip ang dibdib ko.
Nasa ganun akong sitwasyon nung nag ring ang phone. Pinunasan ko ang mga luha sa mga mata ko and cleared my throat bago ko sinagot ang phone. A small hope rise up na baka si Paeng ang tumatawag.
“Hello.” I said full of anticipation kung sino ang nasa kabilang linya.
“Hello Ma’am Ana, si Driver po ito.” Narinig ko ang boses ni Kuya Driver sa kabilang line. “Paaakyatin ko na po ba si Helper?”
Helper? Sinong helper?
“Sinong helper Kuya?”
