Dalawampu't Anim
Dahan dahan siyang lumalapit sa kama. Hindi ako makagalaw, parang nakastick lang ang mga tingin ko sa kanya. Waaaaaahhhhhh!!! Waaaaahhhhh!
Tapos nung malapit na siya sa kama bigla siyang nahiga sa tabi ko. Nanlaki ang mga mata ko lalo. Hindi ko alam na may ikakalaki pa pala ang mga mata ko. Pero ohhh my… bakit parang hindi ako makahinga? Magrereklamo na sana ako, itutulak ko na sana siya kaso bigla niya akong dinaganan with nothing but a towel.
But his arms are supporting his weight kaya hindi talaga dagan na dagan. But still, his lower body is pressing on me at may nararamdaman ako tumutusok sa akin kahit na nakabalot ako ng comforter at nakatapis siya ng tuwalya. Napahigit ako ng hininga kasi ang tigas kaya!
“Take it off.” Nakangiting bulong niya sa akin.
“Ano! A-a- a-a-dik ka-ka-ka-ka ba?” Halos hindi ako makapagsalita. Bigla na din nag init ang kanina lang malamig na kwarto.
“I said, take the towel off me.” Ay! Langyang magsasaka to. Nag eenglish na naman.
“A-a-ano ka!” Umayos ka Ana! Wag mong ipahalata na masyado kang naapektuhan sa pinaggagawa niya.
“Gusto mong makita di ba? Alisin mo ang towel. I know you’ve been dying to see it.” Sabi pa din niya. Tae naman to kung makapag utos. Kala mo kung sino. At hindi ba niya napapansin? Paano ko mahuhubad ang towel kung nakaipit ito sa mga katawan namin? Kahit kailan talaga ang tanga nitong si Paeng. Parang hindi lang nag iisip eh.
“Paano…” Hindi ko na natapos ang sasabihin ko kasi bigla siyang tumayo sa pagkakadagan sa akin sa panghihinayang ko.
“But if you’re shy, I will do it!” O_O . Omo! Omo!
Pero hindi pa niya nakakalas ang pagkakatali ng towel nung may mag ring. Isang malakas na ring na nasundan na nasundan. Napatingin kaming dalawa sa cellphone niya na nasa bedside table. Ito ang nagriring. Tapos nagkatinginan kaming dalawa.
“Sagutin mo!” Utos ng hari.
“Bakit ako ang sasagot? Cellphone ko ba yan?” sumama ang timpla ng mukha niya. Pinagtaasan ko nag ng kilay.
“Malapit kasi sayo.” Oo nga naman. Abot na abot ko eh. Pero ayoko nga! Maya maya babae pa niya ang tumatawag mamura ko pa!
“Ayoko nga!” Ha! Manigas ka Paeng!
“”I accept mo lang at I loudspeaker.Wag ngang tamad Ana! ” Bulyaw niya sa akin.
“Ikaw nga dyan ang tamad! Phone mo yan kaya sagutin mo!” Sabi ko pa at pinanindigan ang katamaran ko.
“Pambihira naman!” Tapos naglakad na siya papuntang bedside table at kinuha ang phone niya na hidni natigil sa pagriring.
“Hello!?” Sabi niya sabay alis ng tuwalya niya.
Holypakingshet!
“Aaaaahhhhhhhh!” Tumili ako! Shit! Kitang kita ko ang mapuputi niyang pwet! Bakit kasi… bakit kasi…. Tumalikod pa siya?! Antae!
“Kanina pa ako tumatawag ang tagal mo sumagot. Kanina pa kami dito nagdodoorbell pero walang nagbubukas. Ano ba ang ginagawa niyo? At sino yung sumigaw? Tanghali na, tama na yan! Matatraffic tayo.” Narinig ko ang malakas na boses ni Michael mula sa CP ni Paeng na nakaloudspeaker pala.
Hala! Narinig niya ang pagsigaw ko? Nakakahiya?
“Maghintay kayo.” Tapos ini off na niya ang cellphone at inihagis sa kama. Hindi na maalis ang tingin ko sa pwet niya. Halos hindi na ako makahinga. Nakakamesmerize ang pwet niya? Kailangan ko pa bang idescribe ang pagkamacho ng pwet ni Paeng? Wag na! Baka mainggit ang author at bigla akong patayin.
“Oo nga pala!” Bigla siyang humarap kaya bigla din akong napatakip ng comforter sa buong mukha ko. Naghinayang tuloy ako sa pagkakataon. Wahaha.
“Parang awa mo na! Magbihis ka!” Pero tumawa lang siya. Hindi man lang nahiya.
“Pupunta tayong Batangas. Birthday ni Jhudiel, doon isecelebrate. Magbihis ka na din.” Sabi lang niya. Unti unti kong binaba ang comforter sa mga mata ko at nakita kong naka boxer short na siya at nagsusuot ng pantalon.
Napahinga ako ng malalim. Kung dahil ba sa relief o panghihinayang, ayaw ko ng sabihin. Nung nakabihis na siya, lumingon ulit siya sa akin at ngumisi.
Maligo ka na at magbihis. Bubuksan ko lang sila at aayusin ang gamit natin. Tapos kumindat siya at naglakad papuntang pinto.
Nung makalabas na siya, sinampal sampal ko ang sarili ko dahil sa katangahan ko.
“Aaahhhhhh Sayang!” Sigaw ko sa sarili ko sabay palo ng unan sa mukha ko. Bakit kasi tinakpan mo ang mukha mo Ana? Kainis ka naman eh!
“I know!” Napatigil ako sa pagpalo sa mukha ko. Nakasilip kasi ang mukha ni Paeng sa pinto. Hindi pala niya isinara at narinig pa ata niya ang sigaw ko. Kumindat siya sa akin.
Nakakahiya! Waaaaaaaaaaaaa!!!!
“Next time kasi wag na maarte.” Ibinato ko sa kanya ang unan dahil sa pagkapahiya ko. Pero sa kasamaang palad,naisara na niya ang pinto.
