#35

5K 139 29
                                    

"Leman!"

Pukimak punya Leman. Kopiah saje atas kepala. Langsung tak boleh tolong.

Aku teringin nak cuba dail lagi nombor Leman, tapi tak terdaya. Aku kecil hati. Aku terkilan. Abah pun taknak tolong aku.

Aku rasa sunyi tak berkawan.

KRINGG!!

Leman! Dia call balik!

Laju jari aku menekan butang hijau.

"Man! Hg kena tolong aku!"

"Sat la. Hg betul ka Maira mengandung?"

"Betul la Man. Aku mati akal ni."

"Mai kita jumpa, kita bincang la. Boleh kan?"

"Aku nak kena bawak Maira ke?"

"Ikut hg la. Bawak boleh, tak bawak pun boleh."

Aku terus bersetuju tanpa berfikir apa lagi dah.

Dan malam tu, aku bertemu dengan Sulaiman. Satu-satunya insan yang mampu tolong aku.

Buat masa ni.

*****

"Pukimak apa la hang buat ni Madi.."

Leman mula membebel. Loghat Kedah pekat lancar keluar dari lidahnya.

"Aku pun taktau Man.."

"Yang kau ni Humaira, nama sedap. Islam habis. Duk buat perangai Yahudi tu pasai pa? Sekarang jadi macam ni, mula kalut cari jalan keluar."

"Man, kau nak tolong ke tak?"

Aku mula naik angin. Celaka apa nak nasihat bagai. Benda dah jadi.

"Aku nak tolong la ni! Aku nak tolong korang kenal agama dulu. Barua betui duk marah aku balik."

Aku terdiam. Humaira dah mula menangis. Aku memegang erat tangan dia.

"Hangpa berdua jangan nak duk fikir nak gugur budak tu eh. Budak tu tak salah. Yang salah hangpa berdua. Nama ja Islam tapi perangai nauzubillah. Yahudi!"

Dari tadi Yahudi, Yahudi, ada jugak aku penampar Leman ni.

"Sekarang macam mana?"

"Sat, aku call kawan aku."

"Jangan main pukimak la babi! Barua apa nak panggil kawan?"

"Hang senyap buleh tak? Nak aku tolong ke tak?"

Aku terdiam. Aku dah takde pilihan. Dia je yang boleh tolong aku.

Lama juga dia berbual dalam telefon tu. Apa yang dibualkan pun aku taktau. Aku cuma memandang wajah sepi Humaira.

"Awak, walau macam mana sekalipun, saya akan tetap jaga awak."

"Awak.."

Humaira memegang erat tangan aku. Aku tersenyum walaupun sebenarnya aku tahu, senyum aku sekarang tak laku.

"Berapa lama dah dia mengandung?"

Aku menggeleng.

"Maira, berapa lama dah hang mengandung?"

"Saya tak tau Leman."

"Mengandung pun tak tau berapa lama? Okay, berapa lama hang tak period?"

Maira mengerutkan dahi. Cuba ingat bila last dia haid.

"2 bulan."

Sambil dua jari diangkat.

Leman pula berkerut. Cuba berfikir.

"Sempat."

"Apa yang sempat?"

"Hangpa la. Sempat hangpa kahwin. 2 bulan boleh lagi."

"Apa yang boleh lagi?"

"Susah betui la cakap dengan budak takdak agama ni!"

Aku mula rasa terhina. Kau ingat kau tu mulia macam malaikat ke babi?

"Dia mengandung baru 2 bulan. So kalau hang kahwin sekarang, hang boleh bin atau bintikan anak tu dengan nama hang."

"Kalau lebih?"

"Jadi anak luar nikah la!"

"Kau biar betul Leman?"

"Dak, sekarang ni, hang tak banyak masa dah. Makin banyak borak, makin cepat dia ni bersalin. Susah hang nanti nak sekolahkan dia. Nak buat itu ini untuk anak semua susah."

"Sekarang ni apa aku kena buat?"

"Kau kahwin dengan dia."

"Boleh. Bila?"

"Secepat yang boleh."

"Okay. Boleh."

"Mak bapak Maira tau dak dia mengandung?"

Aku menggelengkan kepala. Aku takut, dia akan dibuang keluarga.

"Hang kena bagitau Madi. Kalau dak camna hang nak kahwin?"

"Kalau mak bapak dia taktau aku takleh kahwin ke?"

"Madi, kahwin ni ada rukun hang tau dak. Wali, saksi bagai tu hang tau dak. Maira kalau nak kahwin, dia kena ada wali. Hang tau dak wali tu apa?"

Aku cuba mengingati apa yang aku pernah belajar.

"Tau. Ayah, ayah saudara, abang tu kan?"

"Hang takdak la bodoh agama sangat rupanya."

Babi.

Kopiah atas kepala tu bukan tiket kau confirm syurga la pukimak.

"Hang kena bagitau mak bapak dia. Biar dia restu perkahwinan hang. Kalau dak, hang takleh kahwin dekat Malaysia."

"Hah? Kalau takleh kahwin dekat Malaysia, kahwin dekat mana?"

"Mana-mana ja asal keluar dari negara, keluar dari sempadan negara, itu hukum. Sebab tu hang tengok orang ramai kahwin dekat Siam. Pasai depa takdak wali la tu. Itu basic la kahwin dekat Siam. Nak grand hang kahwin dekat Amsterdam."

Aku memandang wajah Humaira.

Dari tadi airmatanya mengalir. Aku memanggilnya dengan lembut.

"Sayang.."

"Kita ke Thailand."

Lancar lidahnya menutur.

DiaOnde as histórias ganham vida. Descobre agora