BACK OFF! LUKRECIA IS MINE!

C H A P T E R 20

She Reminds Me of You

"SANTUNG KABAYU, BANAL NA ASU! NATATAWA AKO HE-HI-HE-HE-HI." Lukrecia is singing right now. Her voice is echoing inside the room of this certain videoke bar somewhere in Metro Davao. Lasing siya matapos niyang maubos ang sampung cans ng Fujiwara Densui. Kung bakit siya naglasing, simple lang naman. Flashback tayo, okay lang?....

     "Demunyo..." Biglang napayakap si Lukrecia Kamulag sa likuran ni Mr. Lee noong paalis na sila ng Roxas Night Market matapos nilang kumain ng street foods at namigay ng mineral bottles sa mga pulis na nagbabantay roon. Napayakap si Lukrecia sa likuran ni Mr. Lee sa kadahilanang hindi niya na mapigilan ang nararamdaman niya. Nagugustuhan niya na kasi si Mr. Lee!

"Lukrecia, what are you doing?" Syempre nagulat si Mr. Lee sa ginawa ni Lukrecia. Nanlaki bigla ang singkit niyang mga mata. Ramdam din kasi ni Mr. Lee sa well toned na likod niya ang hindi pantay na boobs ni Lukrecia. Oops.

"Mr. Lay..." Madiing ipinikit ni Lukrecia ang mga mata niya nang humarap sa kanya si Mr. Lee.

Mr. Lee's wearing an oriole wool pants na hapit na hapit sa pulidong legs niya. Pinaresan niya ito ng leather shoes na kahit gabi ay kumikintab pa rin ito kapag natatamaan ng street lights. Naka-insert naman sa oriole wool pants ni Mr. Lee ang deep blue na loong sleeves nito na kung saan ay tinupi niya hanggang braso ang tela nito. A  belt was on its waist line. Bulging din ang zipper part nito. At mahihinuang epitome talaga siya ng isang hunk dad for he is naturally a fine man, a very rare specie, a matured one and a financially stable one. Kaya hindi na rin nakapagtatakang nagkagusto si Lukrecia sa kanya in a very short span of time.

"Are you crying?" Mr. Lee asked her.

The sobbing Lukrecia answered him, "Wala tu..." She was in denial. Bago niya pa kasi yakapin si Mr. Lee ay nabuo na sa utak ni Lukrecia ang mga samu't-saring hyothesis na nanggaling sa hypothalamus niya. Isa sa mga hypothesis na iyon ay ang pag-aalala niyang baka kapag sinabi niya kay Mr. Lee ang nararamdaman niya ay baka mag-cancel ito ng deal at baka bawiin nito ang pinangbayad sa kanya. Malaki-laki pa naman 'yun. Pangalawa, baka masuka si Mr. Lee kapag nag-confess siya. Pangatlo, baka pagtawan o 'di kaya'y deadma-hin lang siya ni Mr. Lee.

"Is there any problem? May masakit ba sa'yo?" Siyempre worried din si Mr. Lee. Lukrecia is an asset for his comapany at hindi pa nito nagagawa ang obligation nito sa contract na pinirmahan. Takot siya na baka bigla na lang itong mangisay sa harap niya't hindi na matuloy ang photoshoot na gagawin nila ngayong gabi.

Lukrecia lauged between her sobs, "Natuwa lang ako kasi namegay tayo ng mga mineral watir sa mga polis."

"Ahh." Napangiti si Mr. Lee. He chuckled a little. His adams apple protroduded. He's relieved.

Nginitian ni Mr. Lee si Lukrecia. He found Lukrecia cute. Biglang naging letters "n" ang parehong mata niya. Parang ganito → (n_n)

"Lukrecia, you know, bukod sa maganda ka, you also have a beautiful heart." Mr. Lee complemented Lukrecia.

"Oh?" Nanlaki ang namamagang mga mata ni Lukrecia. Alam niyang beautiful naman talaga ang heart niya pero 'yung word na 'maganda' eh medyo duda siya.

"Demunyo, malabu ba mata mu? O dahel sa sobrang sengkit ng mata mo eh kalahate lang ng mokha ku ang naketa mu kaya nasabi mong maganda aku?"

Mr. Lee chuckled again. Gumalawaw na naman 'yung sexy na adams apple niya. Letcheee!

"No Lukrecia. I really mean what I said. You're truly beautiful. Inside and outside..." ani Mr. Lee as they started walking again. The sound of the crickets was their background. Tapos na kasi iyong babaeng kumakanta ng Porque.