SİYAH İNCİ

HATIRLA

Keyifli okumalar 💋

~~~~~~~~~~~~~~~~

6 Ocak 2030

Yüzümde gezinen eller yavaşca koluma doğru kaydı. Dakkikalardır başımda dolanan biri vardı. Birkaç kez bana ismimle dahi seslenmişti. Ne uyuyordum nede uyanıktım lakin etrafımda olan bitene hâkimdim. Başımdaki feci ağrı yabana atılacak gibi değildi.

Neredeydim? Neden uyanamıyordum? Kendimle savaşıyordum. Ağzımdaki kuruluk beni rahatsız etmeye başlamıştı. Yavaş yavaş kendime gelmeye başladığımı hissediyorum. Aynı ince ses defalarca ismimi seslenmişti. "Mevsim." Zar zor açtığım ağzımdan tek bir kelime dökülmüştü. "Su." saniyeler sonra dudaklarımın ıslandığını hissettim.

Yavaş yavaş gözlerimi açmaya çalıştım. Gözlerime dolan beyaz ışık beni fazlasıyla rahatsız ediyordu. Sonunda tam olarak açtığımda gözlerimi, ilk gördüğüm şey beyaz bir tavan olmuştu. Görüş açıma daha sonra serum girmişti ardından ise gözlerimin bulduğu turuncu saçlı bir kadın üzerindeki beyaz önlüğü ile adeta ben doktorum diye bağırıyordu. Neden başımda bir doktor vardı?

"Sonunda kendine gelebildin. Nasıl hissediyorsun kendini canım?" Kadın soran gözlerle beni inceliyordu.

"Neredeyim ben, neden burdayım? Başım çok ağrıyor. " Elimi başıma götürdüm. Elimin başıma değmesi ile acım iki katına çıktı. İstemsizçe acı ile inlemiştim.

"Mevsim Sevim ben yaklaşık bir buçuk haftadır seninle ilgilenen doktorunum. Öncelikle lütfen yarana dokunma, beyin kanaması tehlikesi geçirdin. Ama şimdi durumun gittikce iyi bir hal alıyor. Uyanman bunun en büyük kanıtı. Ayrıyeten sol bacağından da kırık mevcut. Kötü bir olay atlattığını duydum. Hatırlıyorsun değil mi?"

Şaşkın şaşkın kadını dinliyordum.
Bana ne olduğuna dair hiçbir fikrim yoktu. Ne anlatıyordu bu kadın?

Kadına öylece bakıyordum anlamsız bakışlarımdan ona bir cevap veremiceğimi anlayan kadın devam etti. "Tamam. Öncelikle lütfen endişelenme. Başa alınan darbelerde bu tarz durumları çokca yaşıyoruz. Kısa süreli bir hafıza kaybı yaşıyor olmasın,” dedi kadın beni telkin etmek istercesine. Bana durumu oldukça basitleştirerek anlatmaya çalışıyordu lakin duyduklarımı kavramak çok zordu.
Yaptığım tek şey bir şeyleri anlamlandırmaya çalışırcasına kadına bakmaktı.

Kısa bir sessizliğin ardından odanın kapısı hızla açıldı. Doktorla birlikte bende bakışlarımı kapıya döndürdüm. "Uyanmış," diyerek içeri dalan adamın gözleri beni bulmuştu.

Doktor sinirli bir sesle odaya dalan adamı azarlayıp ardından henüz konuşmak için iyi bir durumda olmadığımı ifade ettiğinde boş bakışlarımla tek kelime etmeden beklemiştim. Adamın tavırları odadan çıkmamakta ısrarcı olduğunu haykırıyordu.

Doktorun laflarına aldırış etmeyen adamın üzerindeki yelek ile bir polis olduğunu hemen anladım. Adam hızlıca doktorla arama girmişti. Bana adeta bir hazine bulmuşcasına bakan adam kaşlarımı çatma sebep olmuştu.

"Mevsim ben asayişten Ferdi buraya senin sorgunu almaya geldim. Kendini konuşmaya hazır hissediyor musun?"

Karşımdaki saçları keleşmeye başlamış, 40'larının başlarında duran ve bana soran gözlerle bakan adama olumsuz anlamda başımı salladım. Adamın yüzündeki hevesli ifade bir anda kaybolmuştu.

"Ben hiçbir şey hatırlamıyorum,"
dedim kendimi tutamayarak.

Adam hızla doktora döndü, doktor onaylar anlamda başını saladığında ise tekrar bana dönmüştü gözleri. Hayal kırıklığı yüzüne oturan adam elini ensesine yerleştirip düşünmeye başladı.