SİYAH İNCİ

ŞANS

Medya: Karman Aras Çağlar temsili :)

İyi okumalar 💋
~~~~~~~~~~~~~~

Odada volta atarken tek düşüncem polisin beni almaya ne zaman geleceğidi. Gelişinin üzerinden 4 gün geçmişti. Dört gündür odada yerimde duramıyordum. Dün ilk kez bahçeye çıkmıştım. Oldukça sakin ve güzel görünümlü bir yerdi burası ama sadece dışarıdan. İçerisi aynı sıkıcı ve bunaltıcı renklerle kapalıydı, dışarının aksine. Oysa dışarısı rengarenkti, her duvar birbirinden güzel çizimler ile kaplanmıştır.

Dün bahçe de kısa bir gezintinin ardından ağaçların altında kalan banklarda biraz oturmuştum. Uzun bir süre sonra dışarı çıkmak bana kendimi az da olsan iyi hissettirmişti.

Bana, hergün vitaminilerimi getiren hemşire eşlik etmişti. Buradaki hemşirelerin başıma gelenlerden haberleri yoktu. Buraya ilk geldiğimde başımdaki yara ve kırık bacağımdan ötürü intihar etmeye kalkıştığımı düşünmüşler. Ama doktor onlara şiddet gördüğümü ve bunun bende travmaya sebep olduğunu söylemiş.

Benimle ilgilenen hemşire oldukça duyarlı ve iyi biriydi. Bu yüzden olsa gerek bu konu hakkında hiç soru sormamaya büyük özen göstermişti. Lakin merak ettiği yüzünden kolaylıkla anlaşılabiliyordu.

Bahçede çok durmayıp tekrar odama döndüğümde ise uzun zamandır hiç doğru düzgün yapmadığım bir şey yapmıştım. Kendimi derin bir uykunun kollarına bırakmıştım. Çünkü biliyordum buradan ayrıldığımda bir daha rahat bir uyku yüzü göremicektim. Her anım o 7 pisikopatın nefesini üzerimde hissederek geçecekti.

Bugün tekrar çıkmak istediğimi söylemiştim hemşireye ama gelen giden yoktu. Odada boş boş dolanıp kendimi düşüncelerle boğmanın da bana hiç bir faydası olmuyordu.

Kendimi hemen duşa attım. Sıcak su gerilmekten kaskatı olmuş vücuduma iyi gelmişti. Duştan çıkınca hemen camın önüne tünedim. Aklıma Yeşim ile olan anılarım nüfus etmeye başlamıştı. Yurdun arka bahçesinde bulduğumuz bir kedi yüzünden ikimizin de bitlendiği aklıma gelince kahkaha atmaya başladım.

Daha 8 yaşındaydık. Saklambaç oynarken her zaman ki gibi birlikte saklanmak için bir yer arıyorduk. Kulağımıza gelen sesi ile oyunu bir kenara bırakıp sesin nereden geldiğini aramaya başlamıştık. Sesin sahibini ilk gören bendim. Simsiyah küçücük bir yavru kedi çalılıkların arasından bana bakıyordu. Yeşim'le uzun bir süre kediye isim verme konusunda tartışmıştık. Ve en sonunda ismini Kara koymuştuk. Ne yaratıcıyız ama zaten kedi bizimle birkaç gün geçirmişti sonra ortadan kaybolmuştu. Ama bize geride bir şey bırakmıştı, küçük bir süpriz. Sürekli elimiz kafamızda gezinince bizim bitlendiğimizi anlamaları çokta zor olmadı. Başta büyük bir azar yedik sonra ise saçlarımızı erkek saçı gibi kestiler. İkimizde birbirimize sarılıp ağlamıştık.

Yüzümde kocaman bir tebessüm belirdi. O zamanlar kel olmak en büyük problemimdi. O zamanlara dönmek için neler yapmazdım ki. Henüz masum ve temiz olan Mevsim olmak için her şeyimi verebilirdim. Tekrar en büyük derdim bitlenmek olsun istedim hemde çok.

Şimdi düşününce ne de komikti o günler. Kızılın bana bitli diyerek dalga geçişleri gelmişti aklıma. Zorba diye geçirdim içimden ama artık bir önemi yoktu. Sinirlenmiyordum bile sinirlensem ne olacak sanki, nede olsa Kızıl çoktan ölmüştü. Ve ben onun ölümüne bile üzülücek kadar vicdanlı biriydim. Hayatının en büyük zorbası öldü. Kurtuldun Mevsim ama sen hala üzgünsün. O zorba kız için bile intikam istiyorsun. Söylesene Mevisim sen ne yapıyorsun?

Tek derdim sessiz, sakin ve sadece Yeşim'in olduğu bir hayattı. Şimdi elimde ne vardı peki? İntikam duygusu, tek sahip olduğum şey buydu.

Beni düşüncelerimden ayıran odanın açılan kapısı oldu. İçeri önce günlerdir gelmesini beklediğim adam girdi. Üzerinde siyah bir tişört vardı. Altında ise koyu yeşil bol bir pantolon. Saçları bu gün özenle yapılmış gibiydi. Ellerinde ki poşetleri hızla koltuğa bıraktı. Hemen ardından ise doktor girmişti. "Karman bey Aslı hanımla da bir konuşsam. Sizce de çok acele etmiyor musunuz? Lütfen hem Mevsim daha yeni konuşmaya başladı. Hala yaşananların şokunda, bir süre daha burada benim gözetimim- " Adam kadının söylediklerini görmezden gelip bana yöneldi. Tam karşıma geldiğinde ise yüzüne kocaman bir gülümseme yerleştirdi.