SİYAH İNCİ

YIKILAN KURALLAR

Keyifli okumalar 💋
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Naci Güngör,

Elim yavaşca kapının tokmağına gitti. Üzerimde bir çocuk merakı ile karışık bir heyecan vardı. Aldığım bir telefon ve duyduğum bir ses uğruna buralara kadar gelmiştim ama beni bu kapının ardında gerçekten kim bekliyordu, bilmiyordum.

Çalan kapı birkaç dakika sonra araladığında karşımda merakla kaplı bir yüzle genç bir kadın belirmişti. “Buyrun birine mi baktınız?"

Ceplerime yerleştirdiğim ellerimi çıkardım. “Karamel macchiato varmış ona bakmıştım." Kadının kaşları rahatsız olurcasına çatılırken benim yüzümü piç bir sırıtış almıştı.

“Yani arkadaşın tekini kaybettim de sizde olabilir mi diye şey ettim ben." Kadının ifadesi değişmezken aralık olan kapıyı daha da kısmıştı. “Yanlış geldiniz galiba.”

Elimi hızla hayır dercesine salladım. “Onun için geldim,” dedim ciddiyete burunerek.

“Naci öyle değil mi?" Kadın sözleri ile arka cebimdeki kimliğimi çıkardım. Kadının yüzüne doğru tuttuğum kimlikte gezinen gözlerine homurtusu eşlik etmişti.

“Neden Karman'ın senin için biraz çatlak dediğini anladım sanırım Naci, hoş geldin içeri geç.” Kadının sözleri ile yüzümdeki gülüş büyüdü.

Kadının ardından içeri girdim ve direk evin salonuna yürüdüğümüzü anladım. İçeri giren kadın başı ile ardını işaret ettiğinde gözlerim o yana dönmüştü.

Salona girer girmez gözlerim tek bir şey de takılı kalmıştı. Saçları artık uzun değildi. Kesmişti. En son Mevsim'e kestirdiği saçlarını silip atmıştı. Kilo verdigi her halinden belli olsada benim kardeşim karizmasından hiç ödün vermemişti. Ama bir şey daha vardı ki bunu sadece ben anlardım, o yorgundu fakat bu yorgunluğu bedensel değildi.

“İki dost tekrar bir arada ha,” dedim kendimi tutamayarak. Karman yavaşca başını sallarken gözleri yanımdaki kadını bulmuştu. “Bizi yanlız bırakabilir misin Kayra?" Kadın başı ile Karman'ı onaylayıp bizi yanlız bırakmıştı. Hızlı adımlarla karşımdaki adama yaklaşıp kollarımı sertçe ona doladım. “Bizi bırkatığını düşündüğüme inanmıyorum kardeşim özür dilerim." Ben geri çekilirken Karman'ın yüzünde gram bir ifade değişimi yoktu. Huzursuzdu.

“Kim bu kadın?" dedim ortamı yumşatmak için.

“Hastaneden çıkmama yardım eden kişi."

Durdum ve üzerimdeki suçluluk ile ezildim. “Bak eğer bunu bilseydim. Dünyanın en boktan planını yapıp seni oradan.."

Karman elini kaldırıp beni durdurmuştu. “Biliyorum kardeşim. Zaten bu yüzden buradasın. Beni her ne olursa olsun yanlız bırakmayacağın için.”

“Taner ve Hazal yani onlar aslında seni sadece her şeyden uzak tutmak istemiş.”

“Naci sen bu odada senden başka birini göre biliyor musun?” Gözlerim istemsizçe odada gezindi. “Ben sizi bıraktım onlarda beni ödeştik lakin ortada artık güvene dair bir şey kalmadı. Artık onlara güvenemem.”