Acının rehberiniz olduğu bu dünyada dibe çakılmayı da dik durmayı da en iyi ondan öğrene bilirdiniz çünkü o geçmişe ve geleceğe yön verenin ta kendisiydi. O bir insan, patron yada tanrı değildi. Bir ideolojiydi. O belkide sessiz sedasız büyüyen bir...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
NACİ GÜNGÖR
Bölüm sonu biraz 🔥 bilginize Keyifli okumalar 💋 ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
“Sana içki konusunda benimle yarışamazsın demedim mi ben polis?”
Boylu boyunca çimlere uzanmış adama gülerek bakıyordum. Hazal ve Naci evden ayrılalı bir saatten fazla olmuştu. Karman ile birlikte içki yarışına girmiştik. Karman bir şeref yarışına dönen yarışta adeta kendini kaybetmişti. Karşımdaki adamın boş bakışları ile gök yüzünü izlemesini izliyordum. Elimi gözleri ile gök yüzünün arasına alıp her ne kadar adamın dikkatini çekmeyen çalışsam da bunu bir önemi yoktu, Karman Aras Çağlar aramızda değildi.
Anladığım kadarıyla Karman pek içki sevdalısı bir adam değildi. Zaten sigarayı da sadece canı sıkıldığına içerdi. Onu bu kadar içmeye zorladığım için kendimi suçlu hissetmeye başlamıştım.
Zaten yarışı da bir nevi hile ile kazanmıştım. İçkiyi içiyormuş gibi yapıyordum. Bana kıyasla Karman gerçekten büyük bir zevkle içmişti. Ona ilk sarhoş olan kaybeder ve diğerine borçlu olur demiştim. Nerden bile bilirdim ki beni ciddiye alıcağını.
Öne eğilip yerdeki adama uzandım. “Gel şuraya.” Karman doğrulmaya çalışırken ellerimi de ittirmişti.“Ne yapıyorsunuz hanımefendi? Polisim ben.” Karşımdaki adama merakla baktım.
“Elbette polissin, benim polisim.”Karman başını olumsuz anlamda salladı.
Artık ayaklanmıştı.“Hayır ben sizin polisiniz değilim hanımefendi, ben küçüğümün polisiyim.” Karşımdaki adam bir elini havaya kaldırıp işaret parmağını sallamaya başlamıştı.
“Ya kimmiş bu küçük, benden güzel mi?" Karman dengesini kaybederken hızlıca onu yakalamıştım. “Değil siz tüm kadınlardan güzel.”
“Birde ayıkken kursan şöyle cümleleri.”
“Anlamadım.”
“Yok bir şey, anlasana şaşırdım. Hmm peki küçüğünün en çok neyini seviyorsun?” Karman'ın boş bakışları sorum ile mutlulukla patlamıştı. “Saçmalamasının.”
“O saçmalıyor mu?”
“Ben ona yaklaşınca evet.” Elimi anlıma vurdum. “O kadar belli ediyormuyum ya heycanlandığımı.”
“Hemde nasıl?”
“Of kes, şarhoş polis hiç çekilmiyor.” Tüm bedenini bana yaslayan adamın kolları beni belimden yavaşca sarmaya başlamıştı.
“Ne yapıyorsun bakim sen?” Karman kendi kendine kıkırdamıştı. “Elbise çok yakışmış, bir daha giyme. Çok giymek istersen bana giyebilirsin küçüğüm.” Bir kahkaha patlatmıştım. İşine gelince zihni nasıl da yerinde olabiliyordu. “Acaba küçüklüklerimiz anlaşır mıydı?”
