Lately I’ve been thinking if you wanna get tough
Then let’s play rough
Lately I’ve been thinking if you wanna get tough
Then let’s play rough
I don’t need you, giving it straight to me, giving it straight to me
You’re just gonna get knocked back
I don’t need you
Telling me how to be, telling me how to be
Just gonna get my back
Just gonna get my back
Just gonna get my back
Just gonna get my back
Just gonna get my back
Back, back, back, back
Back, back, back, back
(Disclosure - White Noise ft. AlunaGeorge)
(Kimberley)
Deze keer word ik wel normaal wakker.
Al is er nog steeds een verschil. Ik lig namelijk nog steeds in de ziekenzaal, met Kris die naar me glimlacht als ik mijn ogen opendoe.
'Goeiemorgen, schone slaapster.' Ik antwoord niet.
Is dit Kris?, vraag ik me af. Hij is zo... Oud en grijs. Hoe kan het dat hij een jonge robot was toen ik hem ontmoette? Teveel vragen, te weinig antwoorden.
Kris lijkt mijn twijfeling op te merken, want hij zucht en laat zijn hoofd achterover vallen. 'Ik heb jou wat uit te leggen.'
Nou,denk je?
'Waar zullen we eens beginnen?', vraagt hij in zichzelf. Toch geef ik antwoord, iets onverschilliger dan ik oorspronkelijk bedoelde.
'Begin bij het begin. In Sector P, waar je me achtervolgde en me wou helpen. Waarom je me wou helpen is uitgelegd, maar waarom wil je je eigen soort dood?'
Hij kijkt me terug aan en bijt op zijn lip. 'Ik wil ze niet dood, Kimberley, ik heb gewoon een robot nodig in onze Koepel.'
Mijn volgende vraag ligt voor de hand. 'Waarom?'
'De jongens willen me niet geloven dat een robot ons kan helpen om het Ijzeren Tijdperk neer te krijgen. Maar hoe kunnen mensen in roestige robotpakken binnen raken in het belangrijkse gebouw ter wereld? Negentig procent kans dat het een zelfmoordmissie wordt, en dat kan het uitstervende ras niet gebruiken.' Hij grijnst, maar ik beantwoord hem niet. Ik begrijp iets niet...
'En waarom ben ik hier dan?'
'Het is meer waarom ik je verleid heb, niet dan?' Zijn ogen bekijken me aandachtig, maar ik geef geen kik. Ik voel ten slotte niks meer voor hem, gek genoeg. Hij was vergeten, tot nu. 'Wel, met als smoes dat ik technische goederen moest gaan halen, ben ik naar buiten geglipt voor een tijd. Ze moesten niet bang zijn dat ik gepakt zou worden, ik had het al vaker gedaan.
Maar deze keer met bijbedoelingen, zoals een robot verleiden met een hoge ranking. Mijn excuses dat jij het slachtoffer werd, maar het kwam zo mooi uit. Als jij mensen wist te vinden, dan zou alles volgens plan verlopen. Dus ik ging er voor.'
Ik laat de informatie doorsijpelen. 'Dus je voelde helemaal niks voor me?' Ik zou het niet erg vinden als dat inderdaad zo was.
Hij schudt spijtig zijn hoofd. 'Nogmaals, sorry.'
