Chapter Thirty Five - Do You Love Him?

27.1K 471 56
                                    

A/N: Okay, originally I told you guys na nakatapos ako ng dalawang chapters. BUT, I wasn’t happy with the second, kaya I decided to write another. And I think,  kailangan ko narin tong tapusin (ATGOV), kasi being a senior is super stressful at baka tuluyan ko nang hindi ma-update to. Kaya here’s the most awaited POV, Kurt’s.

Kurt’s POV

 

It’s kinda fucked up, isn’t it?

 

How all of a sudden, someone just wakes up and decides to never talk to you again. No reason. No explanation. No word said. They just leave you hanging like you never meant shit to them, and what hurts the most is how they made it look easy.

 

 

It happened, not once but fcking twice.

---

Two years ago, I found the courage to confess my love for my childhood bestfriend, Paige. We’ve been together even before we were born. Magbest-friend din ang mga nanay namin. Now imagine the fear I had kapag ni-reject niya ako, hindi lang friendship naming ang mawawala, baka pati siya. Pero I decided to gamble with fate. Kinunchaba ko sina Jiro, Blight at Sean na tulungan akong pa-inlove-in si Paige saakin. It started when we were nine. Lahat ata ginawa namin para mapansin ako ni Paige.

Pero it turns out na hindi naman pala naming kailangang magpagod ng ganoon, dahil may gusto din saakin si Paige ever since she can remember. Too bad, na kung hindi pa rin pala ako nagconfess, magtitiis nalang siyang mahalin ako ng patago kasi takot din siyang masira ang matagal naming pagkakaibigan.

Paige was my my puppy love, my first love.

For those two whole years, wala akong ibang ginawa kung hindi mahalin siya at protektahan siya. There wasn’t a single day na nag-away kami. At first, akala ko maganda ang relationship naming kasi hindi kami nag-aaway. Pero I was so wrong.  Sa isang relasyon pala, mas healthy ang paminsan-minsang awayan, through those mas nalalaman mo ang ayaw niyo sa isa’t isa at maari niyo pang mabago ang mga iyon, through those fights mas maiintindihan niyo ang side ng isa’t isa. Mas nagiging matatag kumbaga. Iyon siguro ang nagkulang saamin, ironic pakinggan right? Kinulang kami sa away.

Kaya siguro one day, sumuko na si Paige.

“Pare, pagod na siguro.” Yan ang sinabi saakin ni Jiro. Mga salitang noong una’y hindi ko maintindihan. Pagod? Bakit siya napagod? Pareho lang kaming nasa relasyon, pareho kaming nageeffort. Kung tutuusin nga mas ako ang dapat na mapagod e.

Isang araw, bigla nalang niya akong iniwasan. Na parang wala lang, na parang walang namamagitan saamin. What’s worse is that pati sina Jirs, inawasan na niya.

The only words she said were, “Kurt hindi mo ako mahal tulad ng inaakala mo. Hindi sa ganoong paraan. Hindi to mutual. One sided yung pagmamahal ko sayo. Umiwas ka na, para di na ako lalong masaktan, please.”

And once again, hindi ko nanaman naiintindihan ang ibig niyang sabihin. Kaya I asked Mr. DJ, Sean.

Athena: The Goddess of ViolenceWhere stories live. Discover now