"နေကြီးရေ"
"ဘာလဲဟာ အိပ်နေတာကို"
"ထတော့ မနက်စာသွားစားမယ်လေဗျာ"
"မင်းကလဲငါအိပ်တာတစ်နာရီတောင်မပြည့်သေးဘူး"
"ဟ ညကမအိပ်ပဲဘာလုပ်နေတာတုန်း"
"ဒီနေ့ပိတ်ရက်မလို့ အေးအေးလူလူ အပျိုကြီးကိုကျူးနေခဲ့တာ"
"ဘာဖြစ်ဖြစ်ထဗျာ ကျွန်တော်ဗိုက်ဆာပြီ"
"မင်းကို ငါလာခေါ်လို့ပြောထားလို့လားကွ သူများတကာအိပ်နေတာကိုကွာ"
"ကဲပါဗျာ ရှစ်နာရီလဲထိုးနေပြီ ထလိုက်ပါတော့လို့"
"No"
"ပြီးရောလေ ဒီနားကအိမ်တစ်အိမ်မှာအပျိုကြီးကအခုကျုရှင်သင်နေပါတယ်ဆိုရင်ရော"
"ဘာဘာ ဘလို"
အိပ်ယာမှကုန်းရုန်းထခါမေးလာသောနေကြီးကြောင့်
"အိပ်မလို့ဆိုပြန်အိပ်လေ"
"ချစ်သားကြီးကလဲကွာပါပါးကစတာကို"
"လီးကိုပါပါး ထမှာသာမြန်မြန်ထ"
"အေးအေး"
နေကြီးလဲအိပ်ယာမှအမြန်ထလိုက်ပြီး မျက်နှာသစ်သွားတိုက်လိုက်သည်။
"ရပြီသားကြီး သွားမယ်"
"နေကြီးစာအုပ်တွေ များလိုက်ချည်လား"
"အေးငါကကျောင်းစာကလွဲအကုန်ဖတ်တယ်"
"ဪ သိပ်ကြိုးစားတာပဲနော်"
မျက်နှာကိုမချိပြုံးပြုံးကာပြောလာတဲ့ခင်ကြီး
"မရွဲ့နဲ့မရွဲ့နဲ့ လာပါကွာ အဲ့စာအုပ်တွေက အရေးမကြီးဘူး တော်ကြာကျူရှင်ပြန်တာမမှီလိုက်ပဲနေမယ်"
"သူပဲခုနကကျမထပဲနဲ့"
အပေါ်ထပ်ကနေ ခုန်ပြန်ကျော်လွှားသူ့ထပ်အရင်ပြေးဆင်းသွားသောနေကြီးကိုကြည့်ပြီး မေခင်မြတ်နိုးတစ်ယောက် တရားပေါက်နေမိသည်။
*ဪ လူတွေများ အနိစ္စ ဒုက္ခ အနတ္တ*
လှေကားမှခေါင်းတစ်ငြိမ့်ငြိမ့်ဖြင့်ဆင်းလာသော ခင်ကြီးအား နေကြီးစိတ်မရှည်တော့ ဘေးမှရေဘူးခွံအားယူလိုက်ကာ
YOU ARE READING
Appreciate the flower you wear
Romanceအဲ့တာကြောင့်.. အဲ့ဒီအပျိုကြီးယောင်္ကျားမရတာ...
