Appreciate the flower you wear

အပိုင်း(၃၃)

"သားကြီး"

နေမျိုးကျက်သရေမှာကျောင်းဆောင်အပေါ်ထပ်မှ တစ်ကျောင်းလုံးကိုကြည့်ရင်းဘေးရှိခင်ကြီးအားခေါ်ခြင်းဖြစ်သည်။

"ဘာလဲနေကြီးရဲ့"

"ငါတို့တွေတော့ကျောင်းပြန်တက်တာ လတွေကျော်လွန်ပြီးနောက်ဆုံးတော့ပွဲဖြစ်ရတော့မယ်နဲ့တူတယ်"

"ဟုတ်လားနေကြီးဘာပွဲလဲ လာမယ့်ကထိန်လား"

"ဟာဘာတွေလာပြောနေတာလဲ ရန်ပွဲ ဒီနေ့ခင်းကြငါပွဲရှာပြီမင်းကြည့်ထား အကြီးကြီးfightပြီ"

"အားပေးတယ်ဗျာ တစ်နှစ်ပတ်လုံးရန်မဖြစ်ရတော့ဘူးထင်ပြီးပျင်းနေတာ နေကြီးသာဖန်တီးလိုက်နောက်ကလိုက်ပြီးသားပဲ"

နေမျိုးကျက်သရေနဲ့မေခင်မြတ်နိုးမှာ အတိုင်အပေါက်ညီစွာပင် ရန်ဖြစ်ကြရန် အားတက်သရောဖြစ်နေသည်။

"ဒါနဲ့နေကြီး ဟိုကောင်မလေး ပန်းတွေလာပေးသေးလား"

"အေး"

"သူလဲနော်ဇွဲရှိချက်ပဲ နေကြီးရယ်ပြန်‌ကြိုက်လိုက်ပါလားရုပ်လေးလဲမဆိုးပါဘူး နေကြီးလဲရည်းစားရှိတာမှမဟုတ်ပဲ"

"ငါမှမချစ်တာကွာ မချစ်ပဲနဲ့လူတစ်ယောက်ကိုမတွဲချင်ဘူး မဟုတ်တောင် အခုဘာမှမလုပ်ပဲအပယ်ခံဖြစ်နေတာ"

"ကြိုးစားကြည့်ပါဗျာ တဖြည်းဖြည်းချစ်လာမှာပါ"

"တော်ပါသားကြီးရယ် မင်းကလဲ မင်းလိုတွေ့သမျှစော်လေးတွေကိုတော့မေတ္တာမထားနိုင်ဘူးငါကလူတစ်ယောက်ကိုချစ်ရင်အကြီးကြီးချစ်တာကွ"

"ထွီ ..ရွံ့တာဗျာ"

နေမျိုးကျက်သရေရဲ့ ကြီးမြတ်လှတဲ့အချစ်အဘိဓ္ဓာန်တွေကိုနားရည်ဝနေသောခင်ကြီးမှာ ခုထဲကအန်ချင်နေလေပြီ။

"ခဏနေအုံးဟျောင့် ငါရုံးခန်းတက်လိုက်အုံးမယ် မ‌နေ့က အုပ်ကြီးခေါ်ထားတယ်ဟ"

"ဟာနေကြီး ဘာတွေလုပ်ထားလို့တုန်း"

"ဘာမှမလုပ်ပါဘူးကွာ ထုံးစံအတိုင်း ရေဗုံးတင်၊ စာပွဲရှင်းနေမှာပေါ့ တစ်ကျောင်းလုံးကယောင်္ကျားလေးတွေကလဲ သူတို့အချင်းချင်းမညားရုံတစ်မယ် နွဲ့နေတာကို ငါပဲကျားကျားယားယားရှိနေတာ"