Appreciate the flower you wear

အပိုင်း(၁၁)

ဒေါင်းနှင်းမေတစ်ယောက်အိမ်ရဲ့ပြတင်းပေါက်နားကစာကြည့်စားပွဲမှာ လက်ကျန်အလုပ်တချို့အားဖြတ်နေသည်။

ချမ်းမြမြလေစိမ်းတချို့အားကြည့်ခြင်းအားဖြင့်များမကြာမှီပင် မိုးရွာတော့မည်ထင်သည်။ပြတင်းပေါက်လေးအားဆွဲပိတ်လိုက်ပြီး စာရင်းတစ်ချို့အားသိမ်းဆည်းလိုက်သည်။

မနက်လဲစောစောထရမှာဖြစ်သည့်အတွက် ည၁၁:၀၀ ဆိုတဲ့အချိန်ဟာမနည်းလှပေ။

*တော်သေးတာပေါ့ လချုပ်စာရင်းလေးပြီးသွားပေလို့*

အိပ်ဖို့ရာ အိပ်ယာလေးထဲဝင်၍ ခေါင်းအုံးလေးပေါ်လှဲလိုက်မိသည်။ပင်ပန်း၍အိပ်နေရမည်ဖြစ်သော်လည်း အတွေးတစ်ချို့ထိပါးလာပြန်သည်။

*ငါသေချာပေါက်ကြားလိုက်ပါတယ် ဒေါင်းဆိုတဲ့အသုံးအနှုန်းကို*

ဟိုတစ်နေ့ကသူ့အားထိုကလေးကြယ်သီးပြန်တပ်ပေးတုန်းက ဒေါင်း ဆိုတဲ့အသုံးအနှုန်းအားကြားလိုက်မိသည်။

သေချာပေါက်ကျွန်မဟာ ကိုယ့်အားဒေါင်းလို့ခေါ်ရင်ကြိုက်သူမဟုတ်ပေ၊‌ထိုနာမ်စားလေးအားမုန်း၍မျိုးမဟုတ်ပဲ သူ့သီးသန့်လေးခံစားချင်နေသောနာမ်စားလေးဖြစ်သည်။ကျွန်မမြတ်နိုးသည့် အရာဖြစ်သောကြောင့်ပင်။ကျွန်မဟာငယ်စဉ်ထဲကမြတ်နိုးသည့်အရာဆိုတစ်သီးတစ်သန့်ဆန်သည်။

ဒေါင်းတစ်ကောင်အလှဟာ ကျူးဖွဲ့၍ပင်မမှီနိုင်လောက်သည့်လှပမှုမျိုးရှိသည်ဟုသူယုံကြည်သည်။ထို့အတူ တည်ကြည်သည် ဂုဏ်ရှိန်ဝါနှင့်အတူထည်ဝါမှုများမှာလဲ ခြေလှမ်းတစ်လှမ်းဆို ဆိုသလောက် လှပသည်။

ထိုကလေးအကြောင်းတွေးမိသော် မနက်ကဖျော်ရည်ဘူးလေးကလဲမပါမဖြစ်ပေ။

သူမကိုယ်တိုင်က ထိုကဲ့သို့ အအေးတွေ၊gasပါတဲ့အချိုရည်တွေမသောက်တတ် အစာအိမ်ရှိသူမို့ကြောင့်လဲဖြစ်မည်၊သူကိုယ်တိုင်မနှစ်သက်သောကြောင့်လဲဖြစ်မည်။ pocari sweat လောက်သာတစ်ခါတစ်လေအမောပြေသောက်တတ်သည်။

နဂိုဆိုကလေးတွေလာပေးတတ်ပင်မဲ့သူမကိုယ်တိုင်ငြင်းမြဲသာ ထိုကလေးလာပေးသောအခါဘာကြောင့်မရငြင်းရက်လဲသူပင်မသိ စာသင်ရင်းပင်တောင်သောက်ဖြစ်မိသည်။