Appreciate the flower you wear

အပိုင်း(၁၂)

"နောက်ဆုံးချိန်တောင်ရောက်ပြီ ငါ့အပျိုကြီးလဲမတွေ့ပါလားဟ မနက်ထဲကထွက်သွားတာ"

ဘေးရှိပုတီးအားစိတ်ညစ်ညစ်နဲ့ဆိုမိသည်။

ပုတီးလဲမျက်နှာကြီးရှုံ့မဲ့မှိုင်တွေနေသော နေကြီးအားကြည့်ရင်းသက်ပြင်းချမိသည်။

"နေကြီးရယ်ကြည့်ရတာ ဆေးရုံကနေပဲပြန်သွားပြီထင်တယ် စိတ်လျော့လိုက်ပါ"

"အေးလေ မလျော့လို့လဲရမှမရပဲ"

ပြန်လည်ပြီးတော့ငေးငိုင်သွားပြန်သည်။

"ကဲထထ ဟိုမှာဒေါ်ရည်မွန်ခလာပြီ"

နေကြီးလှမ်းကြည့်လိုက်တော့ မြန်မာစာပုံနှိပ်လေးကိုင်ကာလျှောက်လာသည်။လက်‌နောက်တစ်ဖက်ထဲတွင်လဲအိတ်အညိုလေးကို ဆွဲလို့။

"အတန်းထ နှုတ်ဆက်"

အတန်းခေါင်းဆောင်သုတနိုင်ရဲ့အသံကတော့ဘယ်သောအခါမှ volume လျော့မသွားပါ။တစ်နေ့နေ့တော့အဲ့အာဗြဲကြီး အသံဝင်ပါစေ ဆုတောင်းမိသည်။

"ကဲကလေးတို့ထိုင်ကြပါ ဒီနေ့ စကားပြေခေါ်ပေးမယ်လိုက်ရေးနော်"

နေကြီးလဲစာအုပ်ထုတ်လျက် ‌ဘောပင်ကိုင်ကာခေါ်မည်ကိုစောင့်နေလိုက်သည်။လူကတော့‌ခုံပေါ်သို့ခေါင်းလှဲထားလျက်။

ဆရာမစာ စခေါ်တာနဲ့လိုက်ရေးနေသည်။ ပထမ ဆုံးစာပိုဒ်တွေခေါ်ပြီး လေ့ကျင့်ရန်မေးခွန်းများကိုသင်ကြားပေးသည်။ ဒေါ်ရည်မွန်ခအချိန်မှာနေကြီးတို့အခန်းအတွက်နေ့တိုင်းလို နောက်ဆုံးချိန်ဖြစ်သည်။

စာသင်ပြီးနောက် ပိုနေသည့်အချိန်တွေဆရာမနှင့်အတူ ခင်ကြီးတို့ပုတီးတို့ကစကားပြောနေကြသည်။

နေကြီးကတော့ခုံပေါ်လက်တင်၍ ခေါင်းအုံးလျက်ပင်နားထောင်နေသည်။

"ဆရာမ ဖူးပွင့်ခိုင်သိလား"

"အေးသိတယ်လေ သူများတကာသားသမီးတွေများ Bodyလှလိုက်တာ"

"ဆရာမကလဲဆရာမလဲလှပါတယ်"

"ဟိုနေ့က live လွှင့်သေးတယ်လေ"

"ဟုတ်တယ်ဆရာမ အကြီးကြီးတွေ ဟိဟိ"

"ဒီညလဲထပ်လွှင့်မယ်ဆိုလား"