Chapter 27- For The First Time

191 18 2
                                    

My feelings for Jayce have become dangerously deeper.

Hindi na ito parang companionship. Hindi na ito parang pa-cute lang.

The adoration, the likes, and the paghanga feeling have evolved. Ang mga panakaw na halik sa pisngi ay naging sa labi. Hanggang sa dumalas nang dumalas... nang dumalas.

They said that the teen years are the most confusing in your life. Everything is new. Even feelings are new. And stronger... the feelings are stronger.

It was February, past our anniversary, before Valentine's Day.

"So where are we going?"

"Sa bahay," sagot ni Jayce.

"Why?" I asked.

Nagkibit ng balikat si Jayce. I am used to this mannerism. Sometimes it's annoying. 'Yong may tatanungin ka tapos magkikibit lang ng balikat. Other times, I just get it.

So, we took a tricycle to the terminal then jeep towards their house.

Sobrang tahimik ni Jayce. Naka-ilang tanong na rin ako sa kanya ng "Okay ka lang?" Tango lang ang sinasagot niya sa akin.

Hay, manahimik ka na lang din.

Pinanood ko na lang ang mga bukid na nadadaanan.

"Para po," putol ni Jayce sa natutulog kong diwa.

Sumunod akong bumaba ng jeep kay Jayce at tinungo ang mabatong daan papunta sa bahay nila.

"Bakit nga pala hindi sementado ang daan ninyo?"

"Mga tanga kasi 'yong mga barangay captain eh," sagot niya na ikinatawa ko. "Hindi magagawa 'tong daan na ito. Pinanganak na akong gan'to ang daan."

Iniwasan namin ang mga lubak sa daang lupa. May mga baka pa sa gilid ng daan na nanginginain ng damo.

Iilan lang din ang bahay na nadadaanan namin, at ang pang-isahang tricycle na daan ay nakagitna sa magkabilang bukid.

Tahimik ang buong paligid, marahil dahil katatapos palang ng tanghalian nang makarating kami sa bahay nila Jayce.

"Walang tao?"

Tumango si Jayce. "Pasok ka." Binuksan niya ang pinto ng bahay nila upang makapasok kami. "Anong movie ang gusto mong panoorin?"

Isang rom-com ang napili kong panoorin.

Jayce sat so close to me. My senses are not sensing clearly. I feel his breath on my neck. I hear my heart beating loudly. Hindi ko na naiintindihan ang pinapanood ko.

"Carly..." he called.

"Yeah?"

"I'm going to kiss you."

I close my eyes as his lips touch my neck.

Damn the sensation.

This is new.

Why is this different? Why is this kiss different? This kiss sent a shiver down my spine.

I gasp, and his lips graze my skin behind my ear.

Oh boy, I will be in trouble.

"Jayce..." My hand landed on his chest, and I could feel the beat of his heart. I can feel the heat in his body. He leaned in closer, his kisses growing more urgent and passionate.

The sensation was overwhelming, a mix of desire and longing that flowed through my veins like wildfire.

"I. Need. You. So. Much," is all he said.

With a small whimper of need, I tilted my head back, giving him better access.

Nawala ang utak ko sa mga oras na iyon. In that moment, nothing else existed. My morals completely vanished.

Jayce stood up with me in his arms.

The next thing I knew, I was in his bed with his eyes glazing at me. The air between us crackled with tension as we both knew what was about to happen—our first time.

Heartbeats thundered in my chest as Jayce slowly lay with me. He gently brushed a stray strand of my hair from my face. With a deep breath, he leaned in to capture my lips in a sweet, lingering kiss. The kiss deepened, becoming more urgent and passionate as our bodies moved closer.

Our hands roamed freely, tracing the contours of each of our bodies. Soft sighs and whispered words of love filled the air, our breaths mingling, and I was introduced to intimacy.

In that moment, nothing matters except the two of us. As our hearts united, I think there was a bond that could never be broken between the two of us. And we held each other close, lying in the afterglow of our love, I knew that everything would change.

"Nasaktan kita," Jayce said after a while. He kissed my hair one last time.

"Uhmm..." ano ang isasagot ko? Oo na hindi? Hindi na oo? "Yeah, but more? And hirap i-explain."

Umupo ako at mabilis na isinuot ang mga damit na nagkalat sa kama.

"Jayce... ammm, wala tayong ginamit."

"I know."

Isang hampas sa balikat ni Jayce ang ginawa ko. Pinilit kong ayusin ang damit ko na mukhang nagusot.

"Do you want to stay or should we go back to school?" Jayce asked as he too tried to look presentable with disheveled clothes.

'Kailangn kong umuwi, noh... So babalik ako sa city."

"Ihahatid kita."

Para kaming napaso at nagmamadali kaming lumabas ng kwarto ni Jayce nang makapagbihis na kami.

"So..." I said, nang nasa daan na kami papuntang waiting shed.

There is a small smile on Jayce's face that he is trying to hide from me.

"Ammm..." hindi ko rin alam ang sasabihin ko.

Malalaman kaya ng iba na something happened? I mean, sakang na ba akong maglakad or something?

"About earlier—"

"Nagsisisi ka ba—"

"Hindi ah!" mabilis na sagot ni Jayce. "Just tell me if you are okay."

"I'm okay... Just feeling different. Halata ba?" bulong ko kay Jayce. He chuckled and shook his head.

"I... love you, Carly. Alam mo 'yan hindi ba?"

"Yeah, I know that."

"Okay good. Ihahatid ba kita hanggang sa inyo?"

I made a face. "That's sweet, pero 'di pa tayo legal sa amin. Hanggang city na lang Jayce."

Hinatid ako ni Jayce hanggang sa terminal ng jeep pauwi sa amin. Sa city, kami naghiwalay ng araw na iyon. Nang mapag-isa ako, bumalik sa isip ko ang nangyari kanina. I felt my face turn red.

Mamaya ko na lang nga aalalahanin. 

In my DreamsWhere stories live. Discover now