En Derin Yansımalar / Deepest Reflections (3.cilt)

8. Bölüm - Hatalar

8. Bölüm - Hatalar

AU Dünya

"Geride kalmayı reddetti de ne demek?!"

Damien abisinin sesindeki kızgınlığa yüzünü buruşturdu. An itibariyle, başka bir boyutta olan abisiyle konuşurken bulunmayacağına tek güvendiği yer olan İhtiyaç Odası'nda oturuyordu.

"Dediğimi dinlemedi bile ve eşyalarını toplayıp, yani senin eşyalarını aslında, bizle geldi." Damien cevapladı.

"İnanamıyorum! Neden gelmesine izin verdim, neyin ters gidebileceğinin farkında mısın?" Harry sordu kızgınlıkla.

"Evet, her şeyin!" Damien karşılık verdi. "Denedim Harry, ama inatçı, tabii aslında bu belli olmalı, sen olduğuna göre" ekledi Damien boyun eğmiş bir şekilde.

"Nerede o?" Harry sordu, sesi tehlikeli bir şekilde alçak.

"Kendi odasında. Babamınkinin yanında." Damien açıkladı.

"Onunla konuşmak istiyorum" dedi Harry.

"Yarın onu telefona getirmeyi denerim. Bu gece oraya gitmeyi riske edemem. Annemle babam onla olabilir." Damien açıkladı.

Diğer uçtan gelen bir karşılık yoktu. Damien abisinin duruma sıkılmış ve kızgın olduğunu biliyordu. Anlaşılırdı.

"İyi" dedi Harry. Bir saniyelik duraksamadan sonra, sesi alçak ve tehditkar, konuştu. "İş teklifi hakkında kimse onunla konuştu mu?"

"Evet, babam bahsetti ama sorun yok, Harry yine de reddetti. En azından biraz olsun mantığını kullanıyor." dedi Damien, diğer Harry'e olan sinirinin hala fokur fokur kaynadığını hissederek. "Harry, özür dilerim. Denedim ama dinlemiyordu..."

"Tamam, Damien! Senin suçun değil." dedi Harry biraz sertçe.

Damien bununla sessizleşti.

"Onunla konuşmak zorundayım. Birkaç şeyi açıklamam gerek." dedi Harry ve Damien birdenbire Harry'nin ona kızgın olmadığına son derece memnun oldu.

İki kardeş birkaç dakika daha konuştuktan sonra Harry kapattı. Damien telefonu dikkatlice cübbelerine yerleştirip geriye yaslandı.

Diğer Harry şimdi gününü görecekti. Abisiyle aralarında dünyalar da olsa, çok korkutucu olabilirdi, sadece konuşurken bile. Damien ayağa kalktı ve görünmezlik pelerinini üzerine atıp odadan dışarı çıktı. Çok ihtiyacı olan uykuyu almak üzere yatakhanesine doğru yola koyuldu.

xxx

Harry Büyük Salon'a zamanında varmaya çalışarak koridor boyunca hızlı adımlarla yürüdü. Profesörlerin masasında, kabak gibi herkesin önünde oturmak zorunda olması yeterince kötüydü, bir de geç gelir de dolu bir salonda masaya doğru yürümek zorunda kalırsa ne kadar daha garipleşirdi?

Kapıyı açtı ve içeri göz attı. İnsanlarla doluydu. İnleyerek, içeriye girdi ve öğrencilerin ona bakmak için kahvaltılarını bırakmalarını bilmezden gelmeye çalıştı. Kimin bakışıyla buluşursa çabucak gözlerini kaçırdılar, bazıları sanki bakışı onları yakmış gibi yerinde zıpladı.

Harry sandalyesine doğru hızlı hızlı yürürken neden böyle davrandıklarını merak etti. Annesi ve babası çoktan orada, kahvaltılarının yarısındalardı. Ufak bir gülümsemeyle, annesinin yanına oturdu.

"Günaydın" dedi annesi o otururken.

"Günaydın anne" Harry cevapladı.

"Uyuya mı kaldın? Kahvaltıyı kaçırmazdın hiç" Lily belirtti onu gözlerken.