En Derin Yansımalar / Deepest Reflections (3.cilt)

9. Bölüm - Telefon Görüşmesi

9. Bölüm - Telefon Görüşmesi

AU Dünya

Harry akşam sekizde kapısında bir tıklatma duydu. Akşam yemeği iki saat önceydi ve Harry, Damien'ın onu ve yapmak zorunda olduğu telefon görüşmesini unuttuğunu düşünmeye başlamıştı. Sesi duyar duymaz kapıyı açtı. Damien odaya girmedi, onun yerine Harry'e onunla gelmesini işaret etti. Kafası karışarak ama sessizce, ela gözlü çocuğu takip ederek odadan ayrıldı ve merdivenlere yöneldi. Yedinci kata vardıklarında, Harry artık çocuğun ne planladığını merak etmeye başlıyordu.

"Damien, ne...?" başladı ama susturuldu.

"Varana kadar bekle." fısıldadı.

"Nereye varana kadar? Nereye gidiyoruz?" Harry sordu.

Damien cevap vermedi ama yedinci katta bir koridoru baştan başa geçti. Harry trollere dans etmeyi öğretmeye çalışıyormuş gibi görünen Boş kafa Barnabas'ın büyük goblenini gördü. Goblenin yanında durdu ve Damien'ın karşısındaki yerde bir ileri bir geri yürüdüğünü gördü. Sessizlik içinde bir o yana bir bu yana yürüyordu. Artık bu noktada, Harry çocuğun keçileri kaçırdığından emin olmuştu. Belki biri şaşırtma büyüsüyle falan vurmuştu?

"Damien, ne...?" Harry tekrar bölündü ama bu sefer Damien tarafından değildi. Tam Damien koridoru üçüncü defa yürürken, önlerinde hiç yoktan bir kapı belirdi. Harry bakakaldı, Hogwarts dört yıldan sonra bile onu hayrete düşürmeye devam ediyordu.

Kapıyı mümkün olduğu kadar sessizce kapayarak iki çocuk usulca odaya girdi. Harry odayı gözledi, büyük ve konforluydu, Gryffindor renkleri olan kırmızı ve altın dekore ediyordu her tarafı. Şöminede güzel bir ateş yanıyordu ve önünde de geniş koltuklar vardı. Harry dönüp Damien'a baktı.

"Nedir bu yer?" sordu.

"İhtiyaç Odası deniyor. Neye ihtiyacın varsa oda sana sağlıyor."

Harry odaya bakındı.

"Oturmak için sıcak bir yere ihtiyacım vardı." Damien önerdi açıklama olarak.

İki çocuk koltuklara yerleştikten sonra Damien telefonunu çıkardı. Harry hayal görüp görmediğinden emin değildi ama çocuk sanki biraz gergin görünüyordu. Telefonda kendi konuşmak için hiç beklemeden yeşil 'ara' tuşuna basar basmaz telefonu Harry'e uzattı.

"Al, konuş" dedi telefonu Harry'nin ellerine tutuştururken.

Harry çabucak telefonu kulağına götürdü. Karşıtının sesi kulağını doldurdu.

"Damien."

"Uh, hayır, ben Harry."

Kimseden ses çıkmadan bir saniyelik bir sessizlik geçti. Harry konuşmayı başlatıp başlatmaması gerektiğinden emin değildi. Birkaç tuhaflıkla geçen dakikadan sonra, on sekiz yaşındaki Harry konuştu.

"Damien'a senin Malikane'de kalacağını söylediğimde kendimi açıkça dile getirdiğimi düşünüyordum. Sana bunu açıklamadı mı?"sordu sessizce.

"Açıkladı, ama ben..."

"Ama sen onu boşverdin" Harry kesti.

"Kimseyi boşvermedim ben." Harry kendini savundu.

"Öyle yapmış olmalısın, Hogwarts'da, kimliğinin büyük ihtimalle ortaya çıkacağı bir yerde olduğuna göre." dedi Harry kızgınlıkla.

On beş yaşındaki Harry buna nasıl cevap vereceğini bilmiyordu o yüzden sessiz kalmayı tercih etti. Hogwarts'a olan feci yolculuktan ve Profesör Dumbledore'un yanındaki artan tuhaflığından sonra, gerçek kimliğinin keşfedilmesi olasılığının nispeten yüksek olduğunu biliyordu.