Dük Dur Lütfen Çünkü Acıtıyor (+18)

1

Takip edip beğenirseniz sevinirim <33

Kont Clemence'ın evinde tek bir sorun vardı: büyük kızı Molitia Clemence. Kont, kızı sürekli hasta yattığı için harcadığı büyük miktardaki paradan bile yakınıyordu.

Eğer Molitia'nın iyileşmesi için bir yol olsaydı, ona karşı tutumu daha iyi olabilirdi ama ne yazık ki Molitia'nın zayıf bir vücudu vardı ve sık sık hastalanması ailesinin sevgisini giderek tüketmişti.

Yatağında geçirdiği zaman dışarıda geçirdiği zamandan daha fazlaydı ve diğer soylu çocuklar topluma ilk adımlarını atarken o hasta yatağında kalıyordu. Hastalığı ne kadar uzun sürerse, ziyaretine gelenlerin sayısı o kadar azalıyor ve yalnız geçirdiği zaman da o kadar artıyordu. Neredeyse tanınmayan bir figür olarak hakkında pek çok söylenti yayıldı.

Kont onun solgun yüzünü her gördüğünde Molitia'ya iyi bir şey söyleyemiyor ve onu 'lanetli çocuk' gibi hakaretlerle damgalıyordu. Bu durum kontun daha fazla dedikoduya maruz kalmasına ve Molitia'ya olan nefretinin daha da artmasına neden oldu. Molitia'nın boş ve beyaz yüzünü görmek istemeyen kont, onu odasına hapsetti.

Molitia için aile sıcaklığı ulaşılmazdı ve tamamen izole edilmişti; dışarıda ailesinin gürültüsünü duyduğunda, yemeklerini bile odasında yediğinden emin oluyordu. Ailesinin ihmali, diğer aile üyeleri tarafından soğuk muamele görmesine neden oldu; kontun kızı olmasına rağmen, tozdan daha iyi değildi.

Herkes Molitia ile etkileşime girmeye isteksizdi. Herkes "Kim bilir ne zaman ölecek?" diye düşünüyordu. Molitia da bu düşüncelere katılıyordu çünkü hastalığı ona ölüm gibi geliyordu. Ama şimdi, erken öleceğine dair sayısız beklentiyi yıkarak, evlenecek yaşa gelmişti.

Yine de çevredeki tepkiler hâlâ soğuktu; saygın bir kontun kızı olmasına rağmen kimse onunla evlenmek istememişti. Bunun nedenini tahmin etmeye gerek yoktu. Kont Clemence kızgın bir ifadeyle Molitia'yı yanına çağırdı.

"Seni değersiz şey!" sesi evin içinde çınladı.

Doğduğundan beri işe yaramayan bir çocuk şimdi de ona yardım edemezdi. Diğer çocuklarının iyi bir evlilik yapabilmesi için ilk çocuğunun iyi bir evlilik yapması gerekiyordu ama Molitia'nın bunu başarma şansı yoktu.

"Senin gibi bir çocuğa nasıl sahip olabilirim!" diye bağırdı kont. Keskin bakışları Molitia'yı delip geçti ve alışılmadık derecede beyaz olan yüzü daha da beyazlaştı.

"Ailemiz neden yıllarca bu tür aşağılanmalara maruz kalsın?"

Molitia'nın başı, babası 'saygın Kont Clemence'ın -sosyal çevrelerde konta böyle derlerdi- amansız azarları yüzünden daha da öne eğildi.

Siyasetteki konumunu sağlamlaştırmaya çalışıyordu. Konumu hala istikrarsız olsa da, boşluğu doldurmanın bir yolu vardı: siyasi bir evlilik. İki aile arasındaki evlilik bağı bir sözleşme yapmak gibiydi; ilişkilerini güçlendirmek ve çıkarlarını geliştirmek için bir fırsat sunuyordu.

Şimdiki kont Philius Clemence de aynı şeyi yapmıştı. Karısıyla ailesinin menfaati için evlenmişti. Karısıyla olan ilişkisi ihmal edilmemişti ama bu aynı zamanda bir iş ilişkisiydi. Philius'un görüşleri de ailesininkilerden farklı değildi. Evlen, çocuk sahibi ol ve sonra onları mükemmel ailelere evlendir. Kont için çocuk sadece sözleşmenin bir uzantısıydı.

Yumruğunu kabaca masaya vurdu.

"Benim ailemin nesi var? Nasıl olur da kimse seninle evlenmek istemez!"

Molitia da üzgündü; konttan kendisini evlendirmemesini bile istememişti.

Kont çaresizce işe yaramaz çocuğuna baktı: kalın dudaklı, kansız bir figür. Onda hiçbir çekicilik göremiyordu.

"Bir teklifin gelmesine sevindim," dedi.

Kontun sözleri üzerine Molitia başını kaldırdı. Bir teklif. Bu evden tek çıkış yolunun bu olabileceğini düşünerek gözlerini kapadı.

"Linerio Dükü'nden evlenme teklif eden bir mektup geldi," dedi kont.

"Linerio Dükü. ." diye mırıldandı Molitia.

Bu ismi duyduğu anda Molitia'nın yüzü düştü. Bulduğunu sandığı ışık bir anda söndü. Konta baktı ve inkâr edercesine başını salladı.

"Yanlış duymuş olmalıyım - Linerio Dükü'nü kastetmiyorsunuz, değil mi?" diye sordu Molitia.

"Evet, öyle," dedi Kont Clemence.