Dük Dur Lütfen Çünkü Acıtıyor (+18)

70

Ne kadar geniş olursa olsun, yine de kendi genişlemesiyle asla kıyaslanamazdı. Kendini onun içine ne zaman sürtmüş olursa olsun, Molitia omzunun üzerinden inliyordu.

"Ah, oh, Raven, lütfen...!"

Şu anda gerçekten ne istediklerinin farkında olmayan Molitia yalvarıyordu. Eti onu içinde sıkarken, Raven kendini daha da hızlı içine sokmadan önce hemen hızını artırdı.

Raven ne zaman Molitia'nın içine girse, burnunun ucunu gıdıklayan hoş bir koku duyuyordu. Vücudundan yayılan tatlı koku, Raven dudaklarını bulduğunda ve hemen onları içine çektiğinde havada dolaştı.

Onu bu kadar tahrik eden ilk ve son kişi oydu. Ne kadar arzulamış olursa olsun, o zaten onun için yeterliydi.

Yüzünü kapatan ellerini yukarı kaldırmadan önce yakaladı. İnatçı bakışları daha sonra Molitia'nın yüzüne döndü.

Her bir hamlesinden arzu sızıyordu. İçini köpürtecek kadar hırçındı. Ne zaman sert bir hamle yapsa, Molitia duygularının bile dışarı fışkırdığını hissediyordu.

"Ha, sadece sonsuza kadar böyle kalmak istiyorum. Bana bakmaya devam etmeni ve başka hiçbir şey yapmamanı diliyorum."

Raven duygularını itiraf ederken bile hareket etmeyi bırakmadı. Arzuyla parıldayan sözleri karşısında poposu hemen irkildi.𝚗𝚘𝗏ℯ𝓵𝐮𝔰𝚋.𝑐𝗈𝓶

"Sadece bana bak, Molitia."

"Ah, ah, ah, ha...!"

Molitia onun omzunu ısırdığında, Raven hemen her şeyini onun içine fışkırttı. Minyon vücudu, yakıcı patlaması nedeniyle onun altında titriyordu.

Molitia, alt bölgesinde bir karıncalanma hissederken gözlerini kapattı. Sanki az önce şiddetli bir fırtınanın içinden geçmiş gibiydi.

"Sen iyi misin?"

Molitia gözlerini yavaşça Raven'ın nazik sorusuna çevirdi. Raven endişeyle ona bakarken çoktan bedeninden inmişti.

Onu kollarının arasına alırken dikkatlice sırtına sarıldı. İkisinin arasındaki sıcaklık giderek arttığında, sıcaklıklarını korumak için üzerine bir battaniye örttü.

Bu, onun yeni bir soğuk algınlığına yakalanmasından korktuğunu gösteren bir hareketti.

"Sevgi dolu bir dokunuşa sahip nazik bir adam.

Molitia gücünü toplayıp ağzının kenarlarını kaldırdı ve saçlarını düzeltirken kendisine bakan adama baktı.

"Evet, her şey yolunda."

"...ama ben değilim. Bir dakika bekle."

Ayağa kalkmadan önce battaniyeyi Molitia'nın boynuna kadar çekti. Raven'ın çıplak vücudu tam olarak göründüğünde hemen biraz kızardı.

Birbirleriyle seks yaptıklarında gördüğü vücut buydu ama yine de her zaman tuhaf hissettiriyordu. Daha önce hiç elde edemediği mükemmel kasların bir resmi gibi yontulmuş gibi görünen vücudu her zaman kızarmasına neden olmuştu.

"Bekle bir dakika.

Molitia bakışlarını Raven'ın sırtında tutarken aniden kaskatı kesildi. Sırtında daha önce hiç görmediği oldukça büyük bir yara izi vardı. Eski ve yeni yara izlerinin yanı sıra vücudunun her tarafını saran uzun ve kısa yaralar da vardı.

"Savaşın Şeytanı. Kan Şeytanı."

İnsanları heyecan içinde bırakan söylentiler zihninden geçti. Bir düşününce, onun son savaşta nasıl aktif bir rol oynadığını da duymuştu. Düzinelercesini ve yüzlercesini tek başına yenmeyi başarmıştı.

Yine de o asla bir şeytan değildi. Sırtındaki sayısız yara, o zamanın dehşetini gözler önüne seren bir kanıttı.

Çok geçmeden yere düşen kıyafetlerini getirmişti bile.

"Giysilerini giysen iyi olur. Eğer yine üşütürsen, başı belaya girecek olan benim."

"Evet, anladım."

Molitia, Raven'ın sözleri üzerine gözlerini açtı. Sırtının neden korkunç bir şekilde kesilmiş olduğunu sormaya dayanamıyordu. Ne kadar acı verici olmalıydı.

Aynı şekilde bunu ona söylemeye de dayanamıyordu.

Düşünceli bir tavırla, kendi kıyafetlerini giyerken nazikçe sırtını kaldırdı.

"Sen de giyinmelisin. Sen de benim gibi üşütebilirsin."

Bir saniye içinde yüzünde absürt bir ifade belirdi.

"Ben senin kadar kırılgan değilim."

"Ama yine de."

Raven sonunda onun ısrarlı sözleri karşısında başını salladı. Giyinmediği için üşütme gibi bir geçmişi hiç olmamıştı ama şu anda Molitia'yı dinlemenin o kadar da kötü olmayacağını düşündü.