Dük Dur Lütfen Çünkü Acıtıyor (+18)

74

"İşte bu yüzden soruyorum. Kont Clemence'ın böyle bir şey yapmayacağını çok iyi biliyorum."

Raven ağzının kenarlarına yine rahat bir gülümseme yerleştirdi. Kont Clemence ise buz gibi soğuk gözlerini dikmiş ona bakıyordu.

"Lütfen işimin aynı zamanda İmparatorluğun güvenliğini de kapsadığını unutmayın Kont Clemence."

"Hayır, elbette değil. Bu kadar tehlikeli bir şeyi getirirken kesinlikle kandırıldım. Aslında konu tıp olduğunda aklıma hep bu kızım geliyor, çünkü o benim en büyük önceliğim."

"Eğer öyleyse, daha önce burada neler olduğunu anlayacağınızdan eminim. Çok endişelendim çünkü karım yataktan yeni kalkmıştı."

Kont bu özel ilaç fikrinden utanmışa benziyordu, çünkü yüzü pırıl pırıl kızarmıştı. Kuzgun'un sözlerini sanki içinden geçen bir ışık huzmesi gibi anlamış gibi Kont hemen yerinden doğruldu.

"Görünüşe göre ilgilenmem gereken başka bir konu var. O yüzden şimdi gidiyorum."

"Sonra görüşürüz o zaman. "𝓷𝗈𝚟𝓔𝑙𝚞𝑠𝐛.𝑪𝒐𝓂

"Evet..."

Kont Clemence garip selamlaşmalarını hemen bitirip hızla dışarı çıktı. Özellikle kızı için geldiğini ısrarla söylemişti ama giderken Molitia'ya tek bir bakış bile atmamıştı.

Molitia arabanın vızıltısını duyduğunda zorlukla nefes alıyordu. Sonunda, soğuk ve donmuş hava kıl payı da olsa serbest kalmış gibiydi.

"Ellerin oldukça soğuk."

Raven hemen kızın ellerini onunkilere sardı.

"Kont az önce bana söylediği şeyi size önceden söyledi mi?"

"Evet."

O anda içinde bir keder hissetti. Morali bozulmuş Molitia'ya bakarken, Raven kalbinin sıkıştığını hissetti. Her şey bu kadar basit sözcüklerin söylenmesiyle bitmemeliydi.

Terrance aracılığıyla bilgi aldıktan sonra Raven'ın başı zaten büyük belaya girmişti. En iyi tüccarlara baskın yapmak için güvenlik güçlerinden yararlanmak ya da onlara bir şans vermek. Sonunda Molitia'nın iyiliği için ikincisini seçti, ama bundan sonra böyle bir şeyin tekrar keşfedilmesi durumunda aynı seçimi yapıp yapamayacağı belirsizdi.

Bir de işleri tersine çevirme meselesi vardı. Raven Kont'u cezalandırmaya karar verirken sinsice hareket etmişti. Öne çıkmasına bile gerek kalmamıştı. Kont'un ipuçlarını ele geçiremeden diğer bakanlara vermesi gibi bir durum ortaya çıkarsa, planın tepetaklak olacağı çok açıktı.

Molitia son derece huzursuz görünüyordu, oysa tüm bu süre boyunca Kont'un icabına bakmak için başka önlemler düşünüyordu.

Kuzgun'un sözlerine kulak verdiğinde, yavaş yavaş bunun onun ilk 'isteği' olmadığını fark etti. Her zaman yük olmamak için elinden gelenin en iyisini yapmaya çalışmıştı. Yine de, Kont yüzünden bir sorun haline geldiği gerçeğinden dolayı üzgün hissediyordu.

"Çok özür dilerim. Öz babamdan bu tür saçmalıklar duymanızı beklemiyordum..."

"Bu senin hatan değil. Siz olmasaydınız bile Kont yine de bana yaklaşacaktı."

"Benim yüzümden Kont Clemence hakkında endişelenmenize gerek yok. Benim iyiliğim için olmasa bile babam her zaman böyle bir karaktere sahip olmuştur."

Molitia, en başta yanlış olmadığı için böyle konuşmuştu. Birçok gerçeğin diğerlerine zaten aktarılmış olması ihtimaline rağmen, hiçbir farklılık yoktu.

Sadece tüm bu olanlara karşı özür dilediğini hissetti. Belki de herhangi bir inandırıcılık olmasaydı bunlar asla yaşanmazdı. Bunun tek nedeni, kendisini sadece tahtadaki bir başka satranç taşı olarak gören kendi babasından kaynaklanıyordu.

Gün batımının gökyüzünde bıraktığı kızıllık, kireç beyazı yüzünü örtüyordu. Pembe, genç yanakları onu çok iyi tamamlıyordu ama yine de bir şekilde oldukça garipti.

Kalbinin etrafında gizlenen bir gölge izi var gibiydi. Raven sonunda ona odaklanırken dikkatli bir şekilde ağzını araladı.

"...Babam kaba bir adamdı. Öte yandan annem aşırı hassas bir insandı. Bu nedenle, en az iletişimle bile sonunda her şeyin yoluna girebileceğini anladım."

"Önceki Linerio Dükü mü?"

"Muhtemelen ev halkını pek umursamıyordu çünkü kendisi de aile içinde dolaşan dedikodularla mücadele ediyordu. Sonunda, her şeye rağmen Dük olduğu şüphesizdi."

Raven daha sonra elini uzatarak onun yanağına hafifçe dokundu. Kızın geçirdiği kötü soğuk algınlığından sonra her dokunuşu çok ihtiyatlı görünüyordu. Onun her an kırılacağından endişe eden Raven, gücünün çoğunu kullanamıyor ve böylece her an kendi hareketlerini sınırlıyordu.