Dük Dur Lütfen Çünkü Acıtıyor (+18)

41

Hızla eteğinin içine giren elleri tanıdık bir şekilde Molitia'nın ortasına girmişti. Sonra yavaşça iç çamaşırını dürterek Molitia'nın geniş omuzlarına yapışmasını sağladı.

"Hizmetkârların ne zaman geleceğinden emin değilim ama bunu sonuna kadar yapmak..."

"Yapmayacağım."

Molitia'nın kulağına usulca fısıldadı. Kulağını kemirirken vücudu zevkten titriyordu.

"Ama yine de inlemelerini dinleyebilirim."

Raven, dudakları Molitia'nın dudaklarının ırzına geçerken onun iç çamaşırını yana doğru itti ve tam göbeğini okşadı. İkisi yatak odalarında yalnız olsalar da, hizmetçilerin kapıya asla bilerek yaklaşmayacaklarını bilmesine rağmen yine de utanıyordu.

Parmaklarını kalın etinin etrafında dolaştırmadan önce bir kez daha kalçalarını araladı. Sırtından aşağıya doğru bir karıncalanma hissi yayıldı. Dahası, odalarına birisinin girebileceği düşüncesi zihnini sardıkça daha da hassaslaşıyordu.

"Şimdiden ıslanmaya başlamadın mı?"

Raven tatmin edici bir şekilde sırıttı. Ağırbaşlılığına rağmen vücudu son derece dürüsttü.

İç çamaşırını daha da kenara iterken klitorisini okşamaya devam etti. Molitia onun okşamalarına hevesle karşılık verdiğinde, kendi uyarılmasının sertleştiğini hissedebiliyordu.

Dilini Molitia'nın ardına kadar açılmış ağzına soktuktan sonra ağzının duvarlarına doğru daha da ilerletti. Kadının inlemeleri daha sonra dilinin ucunda kaybolana kadar onun tarafından yutuldu. Adamın klitorisine yaptığı okşamalar hızlanırken Molitia gözlerini sıkıca kapattı.

Tak, tak.

Kapının çalındığını duyar duymaz şaşkınlıkla aniden başını kaldırdı.

"Ne oldu?"

Molitia, Raven'ın monoton cevabıyla halsizce kendine geldi. Bu ancak dilinin etrafına müstehcen bir şekilde sarılmış olan et gittikten sonra oldu.

"Akşam yemeği hazır."

"İçeri gelin."

Raven, zaten kızarmış olan yüzünü iki eliyle hafifçe tokatlayan gergin Molitia'nın aksine gayet rahat bir tonda konuşuyordu.𝕟𝕠𝕧𝕖𝕝𝕦𝕤𝕓.𝕔𝕠𝒎

Belki de vücuduna nüfuz etmiş olan heyecandan dolayı, gerçeküstü his hâlâ devam ediyordu.

Raven'ın emriyle yatak odasının kapısı, hizmetçiler odaya girmeden önce dikkatle açıldı.

Ortaya konan yemeklerin haddi hesabı yoktu. Mezelerden başlayarak ana yemeklere ve hatta tatlılara kadar. Bunun nedeni, birlikte geçirdikleri değerli zamanı daha fazla bölmemek için her şeyi aynı anda getiren özenli uşaktı.

Bu bitmek bilmeyen alay, gözleri fal taşı gibi açılmış Molitia'yı şaşkına çevirmişti. Kahvaltısının zaten özel olduğunu düşünüyordu ama bu düzenle karşılaştırıldığında hiçbir şey olmadığı ortaya çıktı.

"Dük için bu kadar çok şey mi hazırlamışlar?

Molitia hala şaşkın bir haldeyken, masayı hızlı bir şekilde çevirerek doldurdular. Bıçaklar ve çatallar birçok tabağın arasına rahatça yerleştirildi.

"İşimiz bittiğinde sizi çağıracağım. O zamana kadar rahatsız etmeyin."

"Anlaşıldı."

Gilbert odadan çıkarken kapıyı kapattıktan hemen sonra Raven dostça Molitia'ya uzandı.

"Aç olduğunu söylemiştin, o yüzden hemen yemeğe başlayalım."

"Oh, evet."

Molitia'nın elleri çatal ve bıçağıyla tabağın üzerinde dans ediyordu. Bir tabak pişmiş ördek eti, bir tabak sarımsaklı domuz eti ve bir tabak da patates püreli dana eti. Kesinlikle sebze eksikliği ile et dolu bir diyetti.

Bir parça ekmek hâlâ çorba kâsesine batırılmışken, elleri kısa süre sonra hareketlerini durdurdu. Genelde çok az yediği için yemeklerin tadını pek alamıyordu.

Molitia yavaşça Raven'a bir göz attı. Çoktan üçüncü porsiyonunu bitirmişti.

"Bütün bu yiyecekler nereye gidiyor?

Bu çok büyük bir ziyafetti. Hâlâ yedikleri yemeklerin miktarını düşündüğünde, aniden onun iyi tonlanmış kaslarını hatırladı ve bu da sonunda öfkeyle kızarırken başını sallamasına neden oldu.

"Sen yemiyor musun?"

"Ah, evet."

Onun bu ani sözleri karşısında şaşıran kız, çatalını hızla tabağa yerleştirdi.

"Bu benim için zaten yeterli."

"...Yeterli mi?"

Raven onu yakından izlerken hayrete düşmüştü. Elinde sadece bir kase çorba ve yarım parça et vardı. Bu, Raven ve yardımcılarının genellikle tükettiklerinden çok çok daha azdı.