You Gave Me Hope

Chapter 22b: Excuse

Chapter 22b: Excuse

 

Coline’s POV

After nung kakahiyan sa boses ko nung Sunday parang wala na kong balak pang pumunta sa café.

Pero the next day sinundo kami ni manager at pinaki-usapan ako kung pwedeng kumanta na ako regularly sakanila.

Dahil sa ang babait nila, hindi ako makatanggi kahit ayaw na ayaw ko.

Pang 3rd night ko ng kakanta ngayon. 3 songs lang lagi at request ng customer.

5 pa lang nandito na kami ni Mae since pumapart time na naman sya.

2 hours na yata akong nandito, nagwa-wifi lang. Eto acting customer ako at nagsisip ng black coffee na order ko.

"ate!" tawag sakin ng batang papunta sa direksyon ko

"hi Prince!" bati ko sakanya, "nandito ka na naman?" asar ko

Pansin ko lang everyday syang nandito.

"opo. Malapit lang ang school namin"

"ah.. Oh ano may assignment ka ba?"

"opo! Tuturuan mo po ako ulit?" tapos ay ngumiti sya sakin ng malawak

"depende kung gusto mo!"

"gustong-gusto! Ate 100 po lahat ng score ko!"

"wow galing ah!" pinat ko pa ang ulo nya

Quarter to 8 na nung matapos kong turuan si Prince

"ate kakanta ka po ulit?"

"oo eh. Panget ba ang boses ko?"

Umiling sya, "ang ganda nga po ng boses mo"

Diba ang mga bata hindi marunong magsinungaling?

"weh? Binobola mo naman ako ih."

"promise ate! Ang ganda ng boses mo!"

"bolero!" nakangiting sabi ko, "gabi na ah. Hindi ka pa ba uuwi?"

"susunduin po ako ni kuya"

"ahh"