Varacolaci // M.Y.G

♧10♧

"Annem öldü." Normal birşeymiş gibi söyledi. "Bu ölmeni gerektimez. Hem annen intihar ettiğini duysaydı çok üzülürdü." "Ama duymiyacaktı ve tek sebep annem değil... sensin." Ben mi? "Sen fark etmeden hayatımı mahvettin. Beni azarlarken. Beni rencide ederken. Ondan öncede ben hep dışlanan kişi oluyordum. Bunları niye sana anlayıyorsam." Sesi titrek çıkmaya başladı. Ne desem bilemedim. Nasıl hissettiğini anlayamıyordum. Çünkü ben daha ne hissettiğimi anlamıyorum.

"Gide bilirsin ben sabahliyacam gibi geliyor." Sabahlamak mı? Heh ben hiç uyumam. "Seninle sabahlarım o zaman bende." "Yalnız kalmak istiyorum anlamıyormusun?" "Anlamıyorum çünkü ben aptalım." Tepki vermemişti. "Evet, evet sen bir aptalsın." "Çok sağol çok iyi hissettirdin." Düz bir yüz ifadesi olduğu için ne demek istediğini anlamakta zorluk çekiyordum.

Yena yavaşça kumlara uzandı ve gözlerini kapattı. Üşüyormu acaba? "Üşüyormusun?" "Evet ama iyi geliyor." "Hasta olucaksın." "Hasta olup ölebilirim." "Niye bu kadar depresifsin?" Bunu cevaplayacağını sanmıyorum. "Sana sormalı. Sen hep böylesin. Asla nasıl hissettiğin göstermiyorsun. Hep ciddi her an kızabilirim bakışları attıyorsun." Benden bu kadar şikayetçi olduğunu bilmiyordum. "Bende öliyim o zaman." "İyi fikir hadi." Manyak bu kız. "Şaka yaptım!"

Uyuyormu emin olamıyordum. Ayaklarımı bağdaş kurarak oturmuş Yena'yı anlamaya çalışıyordum. Uyuyormu emin olmak için yüzüne yaklaşıp üfledim. Birden gözleri açıldı. Çok yakındık hemde çok. İkimizde şaşırmıştık. "Suni tenefüs çok hoşuna gitti galiba." Sırıttı. Bu kızın sorunu ne? Gerçek Yena ortaya çıkıyordu. Hemen geri çekilip tek elimi dudaklarımın ustüne bastırarak utanan yüzümü kapamaya çalıştım. Utanınca oluyor. Sonra kendimi toplayıp bunun altında kalmamaya karar verdim. "Ya sen? Suni tenefüsü yaparken dudakların dudaklarımda dans ediyordu. Sanki daha fazla istiyormuşsun gibi." "Neeee!? Yok öyle birşey." Kızaran yüzünü kumlara gömdü. "Bİ UYUMAMA İZİN VERMEDİN!" Yüzü çok komikti... bazı kısımları kumla kaplı kaşları çatık bana bakıyordu. Elimi cebime atıp telefonumu çıkardım. Flash yüzünde patlayınca daha komik bir yüz ortaya çıktı. "Şu haline bak BUAHAHAHHA." Fotoğrafı ona gösterdim. "Heh çok komik çıkmışım." Yani tepkisi bu mu?

"Bana göndersene." "Numaran yok." "İlk beni öptün şimdide telefon numaramımı istiyorsun?" "Bikere o seni kurtarmak içindi ve ona suni tenefüs deniliyor ve fotoğrafı isteyen sendin... yani telefon numaramı isteyen sen olmalısın."

"Bluetooth'unu AÇ!" Açıp onu bekledim. O da açtıktan sonra fotoğrafı gönderdim. "Şimdi silebilirsin." "Silmek mi?" "Evetttt." "Heh siliceğimi kim söyledi?" Birden üstüme atladı. "Ölmek istemiyorsan ver şunu!" Kumlara uzandım. Üstümde olan Yena telefonu almak için elinden geleni yapıyordu. Elimden alamiyacaği bir şekilde uzattım. Bana daha çok yaklaştı ve artık boynundan santimetreler uzaktaydım. Vampir olduğumu unutmuştum. Hayır. Olamaz. Yena'yı bir kaza çıkmadan üzerimden attım NAZİKÇE. "Silicem. Ben gidiyorum." "Silmeni görme-" "Sana silicem dedim! Uhh ben, gitmem lazım." Daha başka birşey demeden oradan uzaklaştım. Başına başka birşey gelmez diye umit ediyorum.

Yena'dan

"YOONGİ!" ona seslendim "TEŞEKKÜR EDERİM!" Onunla sohbet etmek gerçekten işe yardı. Teşekkürümü duyduğunu sanmıyorum ama beni kurtardığı için ona borçluyum. Yeni bir sayfa açıcam ve bu sefer hayal kırıklığı olmiyacağım. Kihyun ile çıkmayı düşünüyorum... eğer o da isterse. Sonra ailemle daha fazla vakit geçirmek istiyorum. Özelliklede YOONGİ'NİN kaba hallerini takmiyacağım ve tatlı hallerine odaklanıcağim... evet bu işe devam demek oluyor. İşe devam edicem çünkü iş yok ve Yoongi'ye borçluyum.