Varacolaci // M.Y.G

♧29♧

"Annem öldü. Babam ise çalışmıyor kardeşimle birlikte emekli maaşı ile yaşıyorlar." Kadın'ın gözü Yoongi'ye kaydı. "Bizi biraz yanlız bırakır mısın?"
"Evet efendim." Yerimden kalkıp tuvalete gitti. Aynada kendimi biraz izledim... ne kadar çirkinim. Tabii beni sevmezler.

Yoongi'den

"Bak oğlum. Yena çok efendi tatli bir kız fakat onla olmanı onaylamiyoruz." Annemi şaşkınlıkla dinliyordum. Evet belki Yena buraya gelmek istememiş olabilir ama hala sevdiğim kız. "Neden?" Annem gözünü devirdi.
"Neden mi? Ailesinin durumu yok. Senin imajını kirletir." Neyden bahsediyor?
"Hem vampir olduğunu biliyor mu?"
"Biliyor..." Şaşırmış olan annem hic konuşmayan babama döndü. "Bu konuda ne düşünüyorsun hayatım?" Babam eminim bu konuda olumlu düşünüyordu. Hepsi annemin suçu. Annem kaş göz yaparak olumsuz olduğunu söyletmeyi başardı. "Bak oğlum annen iyiliğini düşünüyor."
"Yena'yi çagırabilirsin."

Yena'dan

Hala tuvalette bekliyordum. "Yena?" Dışarıdan ses gelince hemen tuvaletten çıktım. "Ne oldu?"
"Seni beğendiler sadece aileni biraz beğenmediler..." Söz konusu aile olunca bana ayrı bir sinir geliyordu. "Seninkilerle biraz konuşma yapalım." "Yena! Bak sakin ol." Kafamı salladım.

"Bayan Min?" Bana çevirdi yüzünü. "Bak tatlım seni çok begendik-"
"Beni dinleyin. Benim ailem hiç bir zaman kötülük yapmadı. Beni çok yetiştidiler. Hem babam hemde annem yeterince bana sevgi gösterdiler. Babam emekli doktor annem ise hemşireydi. Annem bu sene öldü. Bu durumda Bay Yoongi'nin imajını kirletecek hic birşey görmuyorum." Bayan Min bana şaşkınlıkla bakıyordu. "Anlaşıldı. Yoongimizi sana emanet etmemiz için bir sebeb söyle."
"Ben Yoongi'yi sizden daha çok taniyorum ve seviyorum bu yüzden izlinizle onunla evlenmek isterim." OHA NE DEDİĞİMİ SONRA ANLADIM. YUh olamaz. Çok havalandım. Yoongi ile göz göze gelmek istemiyorum. Yüzümün kızardığını fark ettim. "İzlinizle. Ben gidiyorum." Daha fazla abartmadan kaçtım.

Evime gidip hiç birşey olmamış gibi davranıcam.

***

Evim evim güzel evim~ Yatağıma uzandım ve hiç birşey olmamış gibi hayatına devam ettim.

Telefonuma mesaj gelmesiyle anım bozuldu. "Kim bu şimdi." Yoongi'dendi. Açmicam. Acamam. O olanlardan sonra ASLA! Şimdi onunla evlenmek için can attığımı düşünücek. Sonra benle evlenmek isticen. Sonra çocuk isticek. YOK BEN HAZIR DEĞİLİM.

*ding dong* kapı niye çalıyor şimdi. YA YOONGİ SAPİĞİYSA!? "Yena hanım ordamısınız? Pizza!" Pizza mı? Pizza olduğunu duyunca hiç düşünmeden kapıyı açtım ve tahmin edin karşımda kimi gördüm. Yoongi. "Seni hain pizzacı." Pizzacı bana bakıp sırıttı. "İçeri girelim mi?"

Koltuğa oturduktan sonra etrafta garip bir sessizlik oluştu. "Çay kahve?" Yerimden kalkıp sordum. "Hayır otur. Nerden başlicağımı bilmiyorum... nasıl desem... ben evlenmek istemiyorum." Nasıl yani? Hem mutlu olup hem üzülmüştüm o kadar mı kötüyüm? "Neden evlenmek istemiyorsun?"
"Senin doğru kişi olduğunu sanmıyorum."
"Dur biraz BEN ORDA ANNENİN KARŞISINDA SENİNLE BİRLİKTE OLMAK İÇİN NELER SÖYLEDİM. SENDEN BURDA BANA GELMİŞ-"
"Bu kadar evlenmek istediğini bilmiyordum." Bana bakarak sırıttı... ağzımı bozduğum için çok özür dilerim ama SİKTİR GİT YOONGİ.