İntikam

İntikam-İşkence

İNTİKAM 23.BÖLÜM

"Hayat bir piyano gibidir, beyaz tuşlar mutluluğu, siyahlar üzüntüyü gösterir. Ama hayat yolculuğunda giderken siyah tuşlarında müzik yarattıklarını hatırlamak gerekir..."

AZRA

Elimdeki kağıda şok olmuş gözlerle bakıyordum.Poyraz beni kurtaracak mıydı yani?Kağıdı yavaşça yırtıp parçalara ayırdım.Hayır onu katlayıp yastığımın altına bırakmayacaktım.Çünkü biz herhangi bir filmde değildik.Bu gerçek hayattı ve gerçek hayatta filmelerden kesitlere yer yoktu.En azından benim hikayemde böyle bir şey olmazdı.

Kafamı iyice yastığa gömüp düşünmeye başladım.Babam yerimi öğrenince hiç beklemez beni kurtarırdı.Peki ben neden bu kadar huzursuzdum?

Aslında kafam canavarımdaydı.Onun bana anlattığı hikayede bazı boşluklar hissediyordum.İçimden bir ses bu anlatılmayan olayların çok farklı bir yerlere çıktığını söylüyordu.Burdan çıkmadan bunları öğrenmeliydim.İçimdeki bu isteğe anlam veremiyordum ama bunu yapmak zorundayım gibi hissediyordum.

Kapının gıcırtı sesiyle başımı yastıktan kaldırdım.Evet sanırım yine başlıyorduk.(!)

Canavarım elinde tepsiyle bana doğru gelmeye başladı.Yalnış anlamayın bu tepsi bir yemek tepsisi değildi.Tepsinin üstünde ne olduğunu kavrayamadığım şeyler vardı.Biraz daha bakınınca bir makas ve zarf seçtim.Şimdi ne yapmaya çalışıyordu ki?

Yanıma yaklaşıp sırıttı.Bu sırıtış açıkcası beni ürkütmüştü.Nedense eskisinden daha ürkünç davranıyordu.

-Ee beni özledin mi? dedi sırıtarak.Elimde olsa sıkı bir yumruk atardım ama şuan bunu yaparsam daha da kötü bir muamele yapacağını biliyordum.Durdum.

-Ne o güzelim yine suskunlaşmışsın?Yoksa hemen sevgilini mi özledin? dedi.Sesinde bir iğrenme vardı.Ama neye olduğu tartışılırdı.

-Ne olsun bende oturmuş senin yolunu gözlüyordum.Acaba benim canavarcığım ne zaman gelicek diyordum.Açıkcası beni endişelendirdin ben seni daha erken bekliyordum. dedim alayla.Evet benim susma sınırım buraya kadardı.

Dişlerini gıcırdattı.Sanırım bu sinirlenmeye başladığına işaretti.

Ama umrumda mıydı?Tabiki de değildi.

Bana ne olursa olsun bir şeyler yapacaktı.Susarak hepten ezilmektense dibine kadar giderek ölmeye razıydım.Gururum benim için önemliydi.Hemde çok.

-Acaba planımı bir yere bırakıp dilini falan mı kessem eminim baban bunu duyunca gelip bana sarılırdı. dedi.Gözlerimi devirdim.

-Hem sen hemde espirilerin bana ayrı ayrı işkence yapıyorsun.Cidden senin uzmanlık alanın işkence yapmak.Neden başkalarının alanına giriyorsun ki? dedim.Sırıttı.İyi de bu durumda sırıtması biraz anarmol değil miydi?Ah benimkide soru işte bu dengesizin neyi normaldi ki?

-Neyse güzelim senin o 'tatlı' sözlerini dinlemeyi çok isterdim ama işimiz var.Bak bu diğerlerine göre daha eğlenceli sana bu konuda garanti verebilirim. dedi.Sakince ona baktım.Sanırım artık bu oyunları bana umduğu gibi zarar vermiyordu.Ya da..alışıyordum.

-Ne zaman başlıyoruz? dedim sakin bir sesle.Uzatmanın hiçbir mantığı yoktu.Canavrım hakkında bazı şeyleri çok iyi biliyordum.Eğer elinde bir aletle girdiyse hiçbir şeyi dinlemez onu kullanırdı.O yüzden olayı uızatmak bağırıp çağırmak işe yaramazdı.