TUVALDEKİ KAN

0.9 "KRİZ"

İyi okumalar.

&

"Dur!" diyerek bağırdı Alkan. Ardından İzel'in elinde ki tuvali kendisine çevirdi ve incelemeye başladı.

İki araba vardı tuvalde. Çarpışmışlardı. Bir adam, kendi arabasının içinde sıkışmış ve her yerinden kanlar akıyordu.

Alkan, İzel'e daha tuval hakkında soru sormadan, kulaklarını dolduran haber tüm sorularına cevaptı.

Ünlü iş adamı Mustafa Çevik bu gece 3 sularında ana yolda trafik kazası sonucunda arabasının içerisinde sıkışıp, kurtarma ekipleri olay yerine gelene kadar sıkıştığı yerde can vermiştir."

Duydukları ile birlikte gözleri televizyona kayan adamın kanı donmuştu adeta. Çünkü görüntüde gösterilen yer, Alkan'ın Funda Hanımın yanına gitmek için arabasını orada bırakmasına neden olan trafiğin sebebiydi!

Gözleri ışık görmüş tavşan gibi açılan Alkan'ın tüm dikkati televizyondaydı.

"Ne oldu Alkan? Bir dikkatini çekti haber." diyerek tuvali çevirerek, diğer tuvallerinin arkasına koydu. Her bitirdiği tuvali oraya bırakıyordu İzel. 

Alkan artık aklına mukayet olamadan İzel'in arkasına geçerek, onu ters çevirip sırtını duvara yasladı.

"Konuş!" diye bağırdı. O kadar sinirliydi ki... 

İzel gülümseyerek baktı Alkan'a. Bu sinsi gülümsemeyi gören Alkan daha da sinirlendi.

"Susma! Konuşacaksın İzel! Her şeyi anlatacaksın." diyerek kaçmaya çalışan İzel'i, tekrar iki kolunun altına hapsetti. Durumun farkına varan İzel, gözlerini yumdu. Çünkü Alkan cidden çok sinirliydi.

"Bilmiyorum Alkan. Yemin ederim hiçbir şey bilmiyorum."

"Nasıl bilmiyorsun! Kim işliyor bu cinayetleri!" diyerek yanında ki tuvalleri yere fırlattı Alkan. 

"Bu adamı kim öldürdü?" diyerek ilk tuvali gösterdi İzel'e.

"Peki ya bu kadını?" diyerek öbür tuvali yere attı.

"Bunu kim dilimledi İzel!" 

O kadar çok bağırıyordu ki Alkan, İzel korkmaya başlamıştı. Hatta gözlerinden usulca göz yaşları üşüşüyordu. İzel, Alkan'ı ilk defa böyle görüyordu. Sanırım kriz geçiriyordu. Alkan etrafa saldırıyor, boyaları ve fırçaları dağıtıyordu durmadan. İzel ne yapacağını şaşırmıştı. Bir anda gelen fikirle koşarak Alkan'a sarıldı. Vücuduna sarılan kolları hissedince, kaskatı kesildi Alkan. Etrafına kısa bir göz gezdirdiğinde burayı harabeye çevirdiğini fark etti. Nasılda kendinden geçmişti!

"Tamam İzel. Bırak iyiyim ben!" 

"Korkuyorum." diyerek dahada sarıldı Alkan'a İzel.

"Neyden korkuyorsun İzel? İyiyim dedim ya... Bırak." diyerek İzel'in ellerini vucüdundan çekmeye çalıştı. Fakat İzel kendini öyle bir kenetlemişti ki, Alkan onları çözemiyordu.

"Sana sarıldığım için çok kızdı Alkan. Sana zarar verecek. Ayrılırsam sana zarar verecek!" 

Derin bir nefes aldı Alkan. Ardından bıkkınca geri bıraktı o nefesi.

"Bırak! Bir şey yapamaz bana." diyerek kollarını ittirdi İzel'in.

İzel birden bağırmaya başladı.