TUVALDEKİ KAN

2.3 "DOÇ. DR."

Bol bol yorum bekliyorum sizden. Sonunda bölümü bitirebildim. :)

•

İşte o sırada pencereden çıkan adamı görmesi ile oraya doğru hızlıca adımlamaya başladı. Fakat adam Alkan'ı fark etmiş olacak ki pencereden çabucak çıkıp gitmişti. Kaçan kişinin yüzünü göremeyen Alkan pencereden aşağıya doğru bakındığında, oraya bir merdivenin dayandığını ve adamın son adımını atıp hızlıca gözden kayboluşuna baktı. Kalbi normalden hızlı atıyordu.

Yavaşça arkasına döndüğünde odanın düzenliği olduğunu ve aksine hiçbir şeyin çalınmadığını fark etti. Kendini yatağına atarak gözlerini kapattı. Ardından şakalarına masaj yapmaya başladı. Bir süre sonra gözünü açtığında odağında sadece fermuarı açık çantası olmuştu. Saniyeler içinde düşünüp, yerinden hızlıca kalktı Alkan.

"Hayır olamaz!"

Çantanın içine baktığında aradığı şeyi orada bulamadı. Çünkü gelen kişi dosyayı çalıp gitmişti.

•

Alkan hastane kapısından içeri girerken aklını kurcalayan düşünceleri bir kenara savurmaya çalıştı. Fakat dün gece yaşadıkları bir türlü aklından çıkmıyordu. Bunları düşünmeye o kadar dalmıştı ki güvenliğin verdiği selam ile irkilmişti.

"Günaydın."

İçeri girdiği gibi asansöre doğru yönelen Alkan, odasının katına bastı. Asansör kalabalıktı o da kapı kapanana kadar gelen geçen hastalara ve doktorlara göz gezdiriyordu. Asansör kapısı kapanırken, o saniyeler arasında Alkan'ın önünden çıkışa doğru giden bir adam gözlerini büyütmesine sebep olmuştu. Çünkü o adam dün gece çarptığı adamdı.

"Bir dakika durun!"

Saniyeler içinde o adamla göz göze geldi Alkan fakat kapı kapanmıştı. Ne yapacağını şaşıran Alkan, düğmelere gelişi güzel basmaya başladı.

"İnmem lazım! Hemen çıkmalıyım!"

Herkes Alkan'a tuhaf bakışlar atıyordu. İçlerinden biri duruma daha fazla sessiz kalamadı:

"Düğmelere basıp durma! Bizim de işimiz var."

İki kat yukarıda açılan asansör kapısı ile direk merdivenlere yöneldi Alkan. O adamı bulmalıydı! Burada ne işi vardı? Dosya ile alakalı olabilir miydi? Ve daha onlarca soru aklına doluşmuştu.

İkişer, üçer atladığı merdivenleri inerken çarptığı kişilere önem vermiyordu. Normalde olsa asla böyle bir şey yapmazdı.

"Bakar mısınız? Buradan siyah takım elbiseli, böyle saçları beyazlamış, mavi gözlü bir adam geçti. Ne tarafa gitti?"

Güvenlik görevlileri birbirlerine bakarak, Alkan'a olumsuz cevap verdiler. Yılmayan Alkan, dışarı çıkarak sağına soluna bakınmaya başladı. O sıra da duvar dibinden Alkan'a bakan adam, sessiz olmaya özen göstererek konuştu:

"Beni arıyor şu an."

Karşısındakinden cevap gecikmemişti.

"Görünme, sonradan öğrensin olan biteni."

Adam bir şey demeden telefonu kapattı. Alkan'a yandan bir bakış atarak, hastanenin arka sokağına doğru hızlı adımlar ile yürüdü.

•

İzel kahvaltısını bitirdikten sonra Erva'ya ilaçlarını vermesini işaret etti. Elinde ki ilaçları ona veren Erva İzel'i izliyordu.