TUVALDEKİ KAN

3.5 "MAGAZİN HABERİ"

Çok geciktim biliyorum ama maalesef sınava hazırlanmak inanın beni aşırı meşgul ediyor. Geçiş bölümü gibi oldu. Bundan sonra bomba bölümlere hazır olun. 

İyi okumalar.

●

Hastahane koridorunda öylece beklemekten sıkılmış bir ileri bir geri volta atıyordu Alkan. Cevapsız sorular kafasına üşüşmüş, onu boğuyordu. Bu sefer kendini koltuğa fırlatıverdi. Dakikalardır ameliyathanede yatan adamdan iyi haber bekliyor fakat asla istediği o habere ulaşamıyordu. Hatta adama dair hiçbir bilgiye ulaşamıyordu. Kaç doktor kaç hemşire girmişti ameliyathaneye... Fakat kimseden ses seda yoktu.

"Bilerek çarptı, her kimse bilerek çarptı." diyerek fark etmeden sesini yükseltti oturduğu koridorda Alkan. Az ilerisinde duran bir hemşire söylediklerini duymuş olacak ki ona tuhaf bakışlar atıyordu. Bunu fark edince küçük bir gülümseme bahşetti kadına. Alkan'ın aksine gayet ciddi bir tavır takınan kadın, gözlerini devirerek önündeki dosyalara dönerek kaldığı yerden devam etti işine.

O sırada ameliyathanenin kapısı aralandı. Saçları beyazlamış, hafif sakallı şişman bir adam çıktı içeriden. Üstündeki önlük sanki onun için yaratılmış gibiydi.

"Yeter artık! Neden kimse hiçbir şey söylemiyor?"

O adamla konuşması gerekiyordu Alkan'ın. Aklında ki soru işaretlerini ortadan kaldırmak için o adamın yaşaması gerekiyordu.

Fark etmeden saniyeler önce dikkatle izlediği adamın şu an karşısında dikiliyordu Alkan.

"Siz hastanın yakını mısınız?"

Bir kaç saat önce başına gelenler gözlerinin önünden geçiverdi Alkan'ın. Şu an orada yatan adam gerçekten kimdi? Fakat kendini hızla toparladı.

"Yok hayır. Kaza esnasında oradaydım."

Söylediklerine inanmıyormuşcasına üstten bir bakış attı doktor Alkan'a. Fakat bu konun üzerinde çok da durmadı.

"Çok fazla kan kaybetmiş. Kan grubuna uygun acil kan arıyoruz."

"Kan grubu ne?"

Derin derin nefes alan Alkan içinden kan gruplarının uyuşması için dualar ediyordu.

"O Rh pozitif." Gözleri parladı bir anda:

"Benim kan grubum uyuyor."

Doktordan gelen bir kaç soruyu da cevapladıktan sonra Alkan'ı bir odaya almışlardı. Hemşire işlerini hallederken Alkan hastanenin odasını inceliyordu. Her şey gayet normaldi. İnsana kendini olumsuz hissettirecek eşyalar yoktu. Fakat Alkan'ın hastahanelerle arası hiçbir zaman iyi olmamıştı. Geçmişini hatırlatıyordu ona. Hiçbir zaman unutmadığı geçmişini...

"Kendinizi çok sıkmayın elim hafiftir hemen biter." diyerek Alkan'a gülümsedi sarışın olan hemşire. Çok güler yüzlüydü ve bu Alkan'ın kötü enerjisini yok ediyor aynı zamanda iğneden ürkmesini de engelliyordu.

O da ona gülümseyerek kafasını yan yatırdı. Gözlerini kapattı. İlk önce derisine değen o iğneyi hissetti ardından o küçük acıyı...

Bir süre sora sessiz odada hemşirenin sesi yankılandı:

"Bitti fakat biraz dinlenin. Malum biraz fazla kan verdiniz."

Ne zamandır kapalı olan gözlerinin birini açarak yandan bir bakış attı hemşireye Alkan. Sonunda pamuğu yara bandı yardımı ile yapıştırınca geri çekildi hemşire de.